ترس از مدرسه معمولا بین کودکان دبستانی که برای اولین بار می‌خواهند وارد محیط مدرسه شوند تا حدی طبیعی است چرا که کودک تا پیش از آن تجربه‌ی دوری از والدین و ورود به جامعه‌ای بزرگتر را نداشته به همین دلیل دچار اضطراب می‌شود. اما زمانی که این اضطراب شدید باشد و کودک توانایی سازگاری با آن را نداشته‌باشد، نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد. کودکانی که ترس از مدرسه دارند، مقاومت شدیدی برای رفتن به مدرسه از خود نشان می‌دهند و وقتی مجبور به این کار می‌شوند رنج زیادی را تحمل می‌کنند. فرآیند درمان و کمک به بهبود ترس از مدرسه در کودکان مستلزم آگاهی و شناخت دقیق والدین از علائم و علت‌های این پدیده است.
منبع : ترس از مدرسه
اغلب والدین ترس از مدرسه در کودکان را زیاد جدی نمی‌گیرند و از علائم روانی، رفتاری و جسمانی آن خبر ندارند. این ناآگاهی و نادیده گرفتن گاه منجر به افزایش استرس و اضطراب در کودکان و ورود آسیب‌های روانی بیشتر در نتیجه آن می‌شود. در ادامه می‌توانید از علائم ترس از مدرسه آگاه شوید.
کودکانی که ترس از مدرسه دارند اغلب هنگام رفتن به مدرسه بهانه‌تراشی و مقاومت می‌کنند و تمام تلاش خود را برای قانع کردن والدین و ماندن در خانه به کار می‌گیرند؛ به پدر و مادر خود می‌چسبند، حتی ممکن است دروغ بگویند که مریض هستند، فرار کنند یا پنهان شوند. قشقرق به پا کردن، پریشانی و تجربه‌ی ترس و اضطراب شدید از دیگر علائم رفتاری ترس از مدرسه است که خود می‌تواند از وجود اختلال اضطراب جدایی در کودک خبر دهد. زمانی که کودک به مدرسه می‌رود ممکن است بارها درخواست کند تا به مادر خود زنگ بزند، برای بلندشدن از رخت خواب و آماده شدن برای رفتن به مدرسه مشکلات فراوان دارد و از شرکت در فعالیت‌های گروهی با همسالان خود در مدرسه امتناع می‌کند.
سطح بالای استرس و اضطراب از مدرسه رفتن گاه به شکل دردهای جسمانی مانند دل درد، سردرد، استفراغ، تپش قلب، سرگیجه، خشکی دهان، اسهال و ضعف در کودک بروز پیدا می‌کند. این علائم کاملا واقعی به نظر می‌رسند اما در حقیقت ناشی از استرس زیاد هستند. علائم جسمانی معمولا در روزهای تعطیل که کودک به مدرسه نمی‌رود رفع می‌شود و زمانی که قرار است به مدرسه برود دوباره بروز پیدا می‌کنند.
کودکان مبتلا به مدرسه هراسی علاوه بر استرس و اضطراب مشکلات روانی دیگری مانند اختلال در خواب، جویدن ناخن، پرخاشگری، لکنت زبان، شب ادراری و گاهی ترس از تاریکی را تجربه می‌کنند. هنگام شب نمی‌توانند به راحتی به خواب بروند و یا از خوابیدن امتناع می‌کنند.
_نگرانی در مورد امنیت یا سلامت یکی از اعضای خانواده مانند نگرانی در مورد بیماری پدر یا مادر
_طلاق، مرگ عضوی از خانواده و رویدادهای ناخوشایند که منجر به تروما شده‌اند
_داشتن والدینی که بیش از حد کودک را به خود وابسته کرده‌اند
_ترس از امتحان یا نمرات پایین و عملکرد ضعیف در درس‌ها
_مورد زورگویی واقع شدن در محیط مدرسه
_نگرانی از تنبیه یا مسخره شدن در مدرسه
_مشکلات مداوم مانند شب ادراری
_نقل مکان، عوض کردن مدرسه
_خجالتی بودن کودک
_افسردگی
اغلب بیزاری یا ترس از مدرسه رفتن خود به خود و به مروز زمان در کودکان از بین می‌رود اما اگر احساس می‌کنید اضطراب کودک شما عمیق است و مدت زمان زیادی است که این ترس و اضطراب را تجربه می‌کند، باید اقدامات مؤثری در پیش بگیرید. در صورت نادیده گرفتن این مسئله، استقلال و بلوغ روانی کودک به خطر می‌افتد.
پیش از هر اقدامی کودک را برای معاینه پیش پزشک اطفال ببرید؛ چرا که در برخی موارد علائم جسمانی مانند دردهای شکمی نه به خاطر ترس از مدرسه، بلکه به علت پزشکی بروز پیدا می‌کنند. پزشک وجود هر گونه علت قابل درمان را تشخیص خواهد داد و به این ترتیب هر نوع بیماری جسمانی احتمالی درمان می‌شود.
در صورتی که مشکل ترس از مدرسه در کودک به علت‌های پزشکی مرتبط نبود و خیالتان از بابت سالم بودن جسم کودک راحت شد، حتما از معلم و یا مشاور مدرسه در این زمینه راهنمایی بگیرید. با کمک آن‌ها می‌توانید علل احتمالی ترس کودک از مدرسه رفتن را در نظر بگیرید و علت اصلی را شناسایی کنید. همچنین مشاور مدرسه می‌تواند به شما کمک کند تا با طرح برنامه‌ای منسجم، کودک را برای رفتن به مدرسه تشویق کنید و تمایل او را افزایش دهید.
1. با کودک خود صحبت کنید و از او در مورد احساساتش سؤال بپرسید. برای مثال از او بپرسید وقتی در مدرسه است چه چیزی بیشتر از همه او را آزار می‌دهد.
2. همواره به کودک تسلی دهید و به او یادآوری کنید همه چیز درست می‌شود. گفتار و رفتار شما باید یکسان باشد بنابراین نگرانی‌های خود را بروز ندهید.
3. ضعف‌ها و ناتوانی‌های کودک در یادگیری درس‌ها و آموختن را بررسی کنید و ببینید آیا این موضوع می‌تواند علتی بر ترس از مدرسه باشد یا خیر.
4. این موضوع را با معلم یا مشاور مدرسه در میان بگذارید و از آن‌ها بخواهید هنگام بروز مشکل در مدرسه پشتیبان کودک باشد.
5. در کنار درس خواندن امکاناتی برای تفریح و پرداختن به موضوعات مورد علاقه برای او فراهم کنید.
6. به کودک کمک کنید تا روابطش با دوستانش را گسترش دهد؛ آن‌ها را به منزل دعوت کنید.
7. اگر کودک مورد زورگویی در مدرسه واقع شده راهبردهای بازپس گیری قدرت را به او آموزش دهید و اگر با تهدیدی جدی در مدرسه مواجه است هر چه سریع‌تر برای رفع آن اقدام کنید.
8. رفتارهای مثبت کودک و ماندن او برای چند ساعت طولانی در مدرسه را با پاداش دادن تقویت کنید.
9. در صورتی که ترس کودک شدید است، تنها برای چند ساعت او را در مدرسه تنها بگذارید و به مرور مدت زمان آن را افزایش دهید.
10. بهترین کار این است که از مشاوره کودک کمک بگیرید به خصوص اگر مشکلات و اختلافات خانوادگی علت ترس کودک از مدرسه رفتن باشد. برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
ترس از مدرسه در کودکان برای والدین آن‌ها نیز بسیار سخت است و اغلب با دردسرهای زیادی همراه می‌شود. با این وجود لازم است والدین تلاش خود را برای حل این مسئله و کمک به کودک جهت رهایی از ترس‌ها و اضطراب‌هایش به کار بگیرند، با کودک در مورد ترس‌هایش صحبت کنند و حمایت‌گر او باشند. کودکتان باید احساس کند که از همراهی شما در حل این مسئله برخوردار است و می‌تواند با کمک والدین بر استرس و نگرانی خود غلبه کند. به او نشان دهید که نگرانی‌‌ها و ترس‌هایش را درک می‌کنید و مشکلش را کوچک نشمارید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
علت گریه کودکان در مدرسه چیست؟
گریه کردن کودکان در مدرسه یکی از علائم ترس از مدرسه و محیط آن است. امکان دارد کودک در مدرسه مورد زورگویی واقع شده باشد و یا جدایی از والدین با اضطراب شدیدی برای او همراه باشد و به همین دلیل مدام در مدرسه گریه کند.
درمان ترس از مدرسه در کودکان چیست؟
پیش از هر چیز لازم است علل استرس و ترس کودک از رفتن به مدرسه را بررسی کنید و در این مورد از مشاور مدرسه یا معلم کمک بگیرید. سپس می‌توانید با راهکارهای ارائه شده و یا مراجعه به روانشناس بهترین روش‌های درمان را به کار بگیرید.
منبع : ترس از مدرسه
حل اختلافات زن و شوهر در واقع مهارتی است که هر دختر و پسری که قصد ازدواج دارند، باید یاد بگیرند، چرا که هر رابطه‌ای دیر یا زود دچار تعارضاتی خواهد شد که نیاز به حل و فصل دارد. بسیاری از زوجین راه‌های حل اختلاف با همسرشان را بلد نیستند یا غرور به آن‌ها اجازه نمی‌دهد برای حل کردن اختلاف پا پیش بگذارند. این شرایط باعث می‌شود مشکل شما روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود. و ناگهان به خود می‌آیید و می‌بینید اختلافات کوچک تبدیل به یک درگیری بزرگ در زندگی شما شده که دیگر نمی‌توانید به‌راحتی آن را حل کنید. پس بهتر است قبل از اینکه کار به اینجاها برسد راه‌های حل اختلاف با همسرتان را یاد بگیرید و از آن‌ها استفاده کنید. در ادامه راهکارهایی برای حل اختلافات زن و شوهر ارائه داده‌ایم.
بیشتر بخوانید : آشتی با همسر
منبع : حل اختلافات زن و شوهر
وقتی هنوز زمان کافی از اختلاف و بحث میان شما و همسرتان نگذشته زمان خوبی برای صحبت کردن نیست. در این شرایط شما و همسرتان هنوز عصبانی و حق‌به‌جانب هستید و این می‌تواند باعث شود که از صحبت کردن باهم نتیجه خوبی نگیرید.
درعین‌حال گذشتن زمان زیاد هم می‌تواند مشکلات بسیار دیگری به همراه داشته باشد. به همین خاطر اولین قدم برای اینکه اختلاف‌ها با همسرتان را کنار بگذارید این است که اولین فرصت برای صحبت کردن را پیدا کنید. معمولاً یک تا دو روز که از اختلاف شما گذشت می‌توانید با یکدیگر صحبت کنید. برای صحبت با همسرتان باید نکاتی را رعایت کنید که در ادامه به آن پرداخته‌ایم.
پیش از آنکه با همسرتان راجع به اختلافات پیش‌آمده صحبت کنید کمی با خودتان خلوت کنید و به آنچه بین شما و همسرتان باعث اختلاف شده خوب فکر کنید. چه چیزی در این مسئله شما را ناراحت کرده است؟ شما انتظار دارید همسرتان چه چیزی را درک کند؟ با این کار متوجه خواسته‌های خود می‌شوید. شاید تجربه کرده باشید که بسیاری از مواقع اختلافات بین ما در شرایطی پیش می‌آید که خودمان هم دلیلی برای آن‌ها پیدا نمی‌کنیم یا به‌خوبی نمی‌دانیم دنبال چه چیزی هستیم. یکی از مهم‌ترین راهکارها برای اینکه بتوانید اختلافات بین خود و همسرتان را قطع کنید این است که بدانید چه می‌خواهید.
بهترین راهکار برای حل اختلاف بین دو نفر این است که در یک فضای منطقی با یکدیگر صحبت کنید. بهتر است یک زمان و مکان مناسب برای صحبت پیدا کنید. توجه داشته باشید که همسرتان هم آماده صحبت باشد. همیشه سعی کنید برای شروع حرف‌های‌تان با طرف مقابل همدلی داشته باشید. برای این کار باید به احساسات طرف مقابل توجه کنید. برای مثال بهتر است حرف‌های خود را با این جملات شروع کنید: (می‌دانم که تو هم بابت این شرایط ناراحتی…) یا (می‌دانم که دلت می‌خواهد…).
سپس در ادامه صحبتهایتان از احساسات خود و آنچه فکر می‌کنید صحبت کنید. دقت داشته باشید که احساسات و افکار خود را بدون تعارف و خجالت و کاملاً صریح بیان کنید. هدف اصلی صحبت کردن این است که شما و همسرتان با احساس و خواسته هم آشنا شوید و یک راه‌حل برای شرایط موجود پیدا کنید. پس بهتر است تا جایی که می‌توانید صادقانه گفت‌وگو کنید.
اگر می‌خواهید از صحبت با همسرتان نتیجه بگیرید باید در کنار صحبتهایتان هنر گوش دادن به را هم بلد باشید. بهتر است در حین صحبت‌های او استفاده از تلفن همراه، تماشا کردن تلویزیون، آشپزی یا هر کار دیگری را کنار بگذارید و فقط به همسرتان گوش کنید. خودتان را جای همسرتان بگذارید؛ احساساتش را بشنوید و سعی کنید با در نظر گرفتن شرایط هر دو نفر یک راه‌حل ارائه کنید.
یک راه‌حل برای اینکه اجازه ندهید دیگر بین شما و همسرتان اختلافی پیش بیاید این است که عوامل خطر را شناسایی کنید. برای این کار به این سؤال جواب دهید؛ چه زمانی بین شما و همسرتان اختلاف پیش می‌آید؟ سپس سعی کنید این عوامل را از بین ببرید یا برای آن‌ها راهکاری پیدا کنید.
برای مثال بعضی از زوجین می‌گویند که هر وقت از خواسته‌های خود صحبت می‌کنند دعوای‌شان می‌شود. پس می‌توان نتیجه گرفت که شما و همسرتان راه‌های صحبت کردن صحیح یا گوش دادن درست به یکدیگر را بلد نیستید. در این شرایط شاید بهتر باشد از یک مشاور بخواهید به شما برای برقرار ارتباطی موثر کمک کند.
شاید تصور کنیم اگر از همسرمان عذرخواهی کنیم این نشانه ضعف ماست؛ اما در واقع شما از این راه به همسرتان نشان می‌دهید که این زندگی برای‌تان اهمیت بسیاری دارد. درنتیجه یک راهکار بسیار مؤثر برای حل اختلاف با همسرتان این است که بابت سهم خود در اتفاقی که پیش آمده عذرخواهی کنید.
یک اشتباه بسیار رایج این است که فکر می‌کنیم می‌دانیم در ذهن همسرمان چه می‌گذرد. یا برعکس انتظار داریم او خودش بداند ما چه فکر می‌کنیم یا چه توقعی داریم. روانشناسان خانواده معتقدند تصور فکر خوانی یکی از مهم‌ترین دلایلی است که باعث اختلاف بین زوجین می‌شود. پس اگر شما همچین مشکلی دارید بهتر است برای بهبود رابطه با همسرتان آن را کنار بگذارید. همیشه به خاطر داشته باشید که بهترین و تنها راه برای اینکه خواسته‌هایتان را به همسرتان بگویید یا افکار او را بشنوید، حرف بزنید.
بیشتر بخوانید : پنهان کاری همسر
گاهی اوقات اختلاف بین زوجین به این خاطر پیش می‌آید که شما شناختی از جنس مخالف یا فرهنگی که همسرتان در آن زندگی می‌کند ندارید. به همین خاطر شاید بهتر باشد راجع به تفاوت‌های جنسیتی یا حتی مهارت‌هایی که در زندگی مشترک نیاز دارید اطلاعات‌تان را افزایش دهید. مطالعه کتاب و مقاله یکی از راه‌هایی است که اطلاعات شما را در این زمینه افزایش می‌دهد.
گاهی اوقات اختلاف بین زوجین جدی‌تر از آنی است که به‌راحتی بتوانید آن را حل کنید. گاهی حتی نمی‌دانیم مشکل کار کجاست که بخواهیم آن را حل کنیم. در این شرایط بهتر است از یک مشاور خانواده کمک بگیرید. مشاورین از راه گوش دادن به صحبت‌های شما متوجه مشکلات زندگی‌تان می‌شوند و به شما برای برطرف کردن آن کمک می‌کنند. برای دریافت مشاوره خانواده کلیک کنید.
به‌علاوه در بسیاری از مواقع دوست نداریم راجع به مشکلات زندگی‌مان با دوستان و اطرافیان صحبت کنیم. یا حتی ممکن است دیگران به خاطر علاقه‌ای که به شما دارند بی‌طرفانه در مورد مشکلات‌تان قضاوت نکنند به همین خاطر همیشه توصیه می‌شود برای حل مشکلات خانوادگی از یک مشاور کمک بگیرید. حتی اگر همسرتان با شما همکاری نمی‌کند و حاضر نیست با شما برای مشاوره بیاید روانشناسان خانواده می‌توانند راهکارهایی را به شما آموزش دهند که بتوانید روی رفتارهای همسرتان هم تأثیر بگذارید.
برای دریافت مشاوره در زمینه رفتار با مادر شوهر می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
بهترین راه برای پایان دادن به اختلاف با همسرم چیست؟
اگر نمی‌توانید به‌تنهایی مشکل‌تان را حل کنید بهترین راهکار این است که از یک مشاور خانواده کمک بگیرید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
آخرین تحقیقات علمی روانشناسی
ورود به صفحه
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354 استان تهران :9092301539
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 09397993559
منبع : حل اختلافات زن و شوهر
دوست خیالی کودکان برای بسیاری از والدین تبدیل به موضوعی چالش‌برانگیز می‌شود. آیا داشتن دوست خیالی برای کودک طبیعی است؟ نسبت به دوست خیالی فرزندمان چطور واکنش نشان بدهیم؟ این‌ها مهم‌ترین سؤالاتی هستند که والدین با آن مواجه می‌شوند. متخصصین روانشناسی کودک معتقدند بسیاری از کودکان تا پیش از 8 سالگی برای خود دوستانی خیالی انتخاب می‌کنند. این دوستان بسته به تخیلات و علایق کودک می‌توانند ظاهر و توانایی‌های متفاوتی داشته باشند. دوست تخیلی کودک شما باعث خواهد شد تا او توجه به مسائل از زاویه‌ای دیگر را تمرین کند و همین‌طور در بسیاری از دشواری‌های روحی برای او آرامش به همراه خواهد آورد. بااین‌حال دوست خیالی گاهی نیز می‌تواند نشانه‌ای از بروز برخی مشکلات روحی باشد که بهتر است راجع به آن‌ها از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
منبع : دوست خیالی کودکان
در حدود سنین 3 یا 4 سالگی که توانایی‌های ذهنی کودک رشد بیشتری پیدا می‌کنند آن‌ها معمولاً دوستانی خیالی را برای خود انتخاب خواهند کرد. این دوست خیالی می‌تواند بدون هیچ مرز و محدودیتی ظاهر و توانایی‌های مختلفی داشته باشد. دوست خیالی فرزند شما معمولاً برای مدتی تبدیل به یکی از اعضای خانواده شده و در کنار فرزند شما غذا می‌خورد یا تلویزیون تماشا می‌کند. حتی ممکن است گاهی فرزند خود را در حال مراقبت از وی و تذکر دادن برخی مسائل به او بیابید. این رفتارها نشان می‌دهد که فرزند شما در حال آزمایش مطالبی است که از شما یا محیط اطراف آموزش دیده است.
داشتن دوست خیالی به‌خودی‌خود موضوع نگران‌کننده‌ای نیست و حتی می‌تواند باعث رشد قوه تخیل و فراشناخت در کودک شود. دوست خیالی معمولاً در شرایط پراضطراب نیز همراه او خواهد بود و این می‌تواند تحمل برخی موقعیت‌ها را برای فرزندتان راحت‌تر کند.
داشتن دوست خیالی یک روند طبیعی در جریان رشد کودک است و به‌ویژه در سنین پیش از دبستان که روابط اجتماعی کودک محدودتر است بیشتر دیده می‌شود. داشتن دوست خیالی می‌تواند باعث بروز نقاط مثبتی در رشد کودک نیز باشد که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد.
دوست خیالی فرزند شما درست مانند یک شخصیت واقعی نیاز به غذا، استراحت و تفریح دارد. آن‌ها حتی احساسات مختلف را نیز تجربه می‌کنند و گاهی نیاز دارند تا مورد مراقبت قرار بگیرند. این موضوع باعث می‌شود کودک شما به‌تدریج توانایی در نظر گرفتن دنیا از دید دیگران را به دست آورد. برای مثال در شرایطی که دوست خیالی فرزندتان بیمار شده و او در حال عیادت یا مراقبت از اوست، در حقیقت در حال تمرین این قاعده اجتماعیست که در شرایط بیماری دیگران باید به آن‌ها کمک کند. درنتیجه او در آینده و در جریان زندگی واقعی نیز خواهد توانست احساسات و خواسته‌های دیگران را در نظر گرفته و رفتار خود را متناسب با شرایط تغییر دهد. این موضوع باعث رشد هوش هیجانی در فرزند شما خواهد شد.
همراهی دوست خیالی باعث خواهد شد تا آن‌ها در شرایط مختلف شجاعت بیشتری از خود نشان دهند و به‌نوعی احساس کنند که تنها نیستند. برای مثال کودکی که در مطب پزشک دوست خیالی را نیز همراه خود می‌آورد یا برای فرار از ترس تاریکی شب‌ها در کنار دوست خیالی می‌خوابد، به‌نوعی اضطراب خود از شرایط موجود را کاهش می‌دهد. در برخی مواقع کودک ناراحتی‌ها و خواسته‌های خود را نیز با دوست خیالی در میان می‌گذارد و این باعث تخلیه هیجانات منفی وی خواهد شد.
تخیل کردن دوست خیالی تا حد زیادی باعث قوی‌تر شدن خلاقیت کودک می‌شود. آن‌ها می‌توانند هر توانایی یا ظاهری را برای دوست خود در نظر بگیرند و این موضوع می‌تواند رشد خلاقیت در آن‌ها را شکوفا کند. شما می‌توانید با پرسیدن سؤالاتی راجع به ظاهر، علایق یا رفتارها و توانایی‌های دوست خیالی فرزندتان او را متوجه ابعاد مختلف کرده و ذهن وی را درگیر افزایش جزئیات دوست خیالی یا به عبارتی خلاقیت وی نمایید.
یکی از سؤالات والدین هنگامی‌که متوجه دوستان خیالی فرزندشان می‌شوند این است که نسبت به این موضوع چطور واکنش نشان دهیم؟ در اولین قدم توجه داشته باشید که نیازی نیست به این موضوع واکنش خاصی نشان دهید. تا پیش از اینکه فرزندتان با شما راجع به دوست خیالی خود صحبت کند نیازی به اینکه شما دراین‌باره با او صحبت کنید نیست.
در حقیقت شما صرفاً زمانی باید به این موضوع واکنش نشان دهید که فرزندتان دوستش را به شما معرفی کرده باشد یا ارتباط آن‌ها به‌نوعی قوانین شما را نقض کرده باشد. برای مثال هنگامی‌که کودک اتاقش را به هم ریخته و می‌گوید دوست خیالی این کار را کرده. در چنین شرایطی شما باید نسبت به دوست خیالی واکنش نشان دهید اما بهتر است در واکنش خود به برخی نکات توجه داشته باشید.
برخی از والدین هنگامی‌که با دوست خیالی فرزندشان آشنا می‌شوند، سعی می‌کنند کودک را وادار به‌واقع بینی کنند و به همین خاطر به وی گوشزد می‌کنند که دوستش وجود ندارد. حتی ممکن است کودک را به سبب داشتن دوست خیالی مسخره یا تحقیر کنند. توجه داشته باشید که کودکان به‌صورت عادی قادر به تشخیص جهان واقعی و خیالی از یکدیگر هستند و به‌خوبی می‌دانند که دوست خیالی در ذهن آن‌ها زندگی می‌کند. بااین‌حال به هر دلیلی آن‌ها تمایل دارند که این دوستی را برای خود ایجاد کنند و انکار این موضوع توسط شما می‌تواند باعث ناراحتی کودک شود. درنتیجه سعی کنید تا جای ممکن برخوردتان به این شکل باشد که گویی فرزندتان از یک دوست واقعی صحبت می‌کند.
همان‌طور که گفته شد صحبت کردن شما با کودک راجع به دوست خیالی باعث تقویت خلاقیت وی می‌شود. به همین خاطر بهتر است تا جای ممکن و به فراخور صحبت‌هایی که کودک مطرح می‌کند از او راجع به دوست خیالی سؤال کنید. این کار علاوه بر تمرین خلاقیت، مهارت‌هایی نظیر صحبت کردن را نیز در کودک شما بهبود می‌بخشد.
گاهی کودکان به دنبال اینند که با انداختن تقصیرات به گردن دوست خیالی از تنبیه یا هر موضوع ناخوشایند دیگری شانه خالی کنند. به همین خاطر ممکن است آن‌ها دوست خیالی را مسئول بسیاری از رفتارهای نامناسب خود بیان کنند. سعی کنید در چنین شرایطی به کودک گوشزد کنید که او و دوستش هیچ‌یک اجازه انجام این رفتار را نداشته و باید آن را جبران کنند. برای مثال اگر کودک معتقد است دوست خیالی بوده که اتاق را به‌هم ریخته به او بگویید دوست خیالی نیز مانند خود کودک موظف است اتاق را مرتب نگه دارد و سپس از او بخواهید به دوستش برای جمع‌آوری کمک کند.
با برنامه‌ریزی‌های مناسب برای اوقات فراغت کودک باعث خواهید شد که او زمان بیشتری را در دنیای واقعی و در کنار دوستان حقیقی بگذراند. این کار باعث خواهد شد تا فرزندتان کمتر در دنیای خیالی خود غرق شود و آنچه را یاد گرفته در محیطی واقعی مورد ارزیابی قرار دهد.
اگرچه داشتن دوست خیالی موضوعی طبیعی و بسیار رایج میان کودکان است اما بااین‌حال گاهی اوقات نیز بهتر است این موضوع را با یک مشاور کودک در میان بگذارید. در ادامه برخی از زنگ خطرهایی که باید به آن‌ها توجه داشته باشید را بیان خواهیم کرد.
دوستان خیالی معمولاً با آغاز سنین مدرسه فراموش می‌شوند و فرزند شما در اولین تجربه اجتماعی دوستان جدیدی پیدا خواهد کرد. به همین خاطر اگر پس از 8 یا حداکثر 9 سالگی متوجه شدید که فرزند شما همچنان با دوست خیالی خود در ارتباط است، راجع به این موضوع با یک متخصص مشورت کنید. برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
بسیاری از کودکانی که دوست خیالی دارند در شرایطی که وارد یک جمع می‌شوند به‌راحتی می‌توانند با سایرین ارتباط برقرار کنند؛ اما اگر احساس می‌کنید فرزندتان ترجیح می‌دهد اوقات خود را به‌تنهایی و با دوستان خیالی بگذراند بهتر است به این موضوع کمی جدی‌تر توجه داشته باشید. این موضوع می‌تواند نشانه برخی مشکلات نظیر ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی و احساس معذب بودن در جمع باشد.
یکی از مهم‌ترین نکاتی که در ارتباط با دوست خیالی باید به آن توجه داشته باشید این است که دوستی میان فرزند شما و دوست خیالی‌اش از چه زمانی شروع شده است؟ اگر این رابطه به دنبال یک اتفاق ناراحت‌کننده افتاده، این موضوع می‌تواند به این معنا باشد که کودک نیاز به دریافت توجه و مراقبت روحی دارد.
درصورتی‌که فرزند شما از دوست خیالی خود ناراحت است، از او می‌ترسد و یا بیان می‌کند که دوست خیالی از وی می‌خواهد کارهایی را انجام دهد، بهتر است دراین‌باره حتماً با یک روانشناس کودک صحبت کنید. توجه داشته باشید که اگر کودک صرفاً برای فرار از تنبیه و شانه خالی کردن از بار مسئولیت دوست خیالی را مقصر جلوه می‌دهد دلیلی برای نگرانی وجود ندارد و صرفاً باید قاطعانه برخورد کنید.
ماهیت ارتباط میان دوست خیالی و کودک اطلاعات بسیاری را در اختیار شما خواهد گذاشت. برای مثال اگر کودک همواره خود را برتر از دوست خیالی نشان می‌دهد، دوستش را تحقیر می‌کند یا نگاهی از بالا به پایین نسبت به وی دارد این‌ها می‌توانند نشانه‌ای برای ناراحتی کودک از برخی رفتارهایی باشند که در محیط خانواده با آن‌ها مواجه بوده است. به‌طورکلی هنگامی‌که احساس می‌کنید ارتباط کودک و دوست خیالی یک الگوی تکرارشونده پیداکرده (برای مثال پرخاشگری‌های دائم نسبت به دوست خیالی) بهتر است با یک متخصص دراین‌باره صحبت کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
1.داشتن دوست خیالی برای کودک از چه زمانی نگران‌کننده است؟
دوستان خیالی معمولاً با شروع سن مدرسه فراموش می‌شوند. اگر فرزندتان پس از 7 یا 8 سالگی نیز با دوست خیالی ارتباط دارد بهتر است با یک روانشناس کودک مشورت کنید.
2.در مقابل دوست خیالی فرزندم باید چه واکنشی نشان بدهم؟
بهتر است فرزندتان را به دلیل داشتن این دوستی‌ها مسخره نکنید و با او به شیوه‌ای برخورد کنید که انگار از یک دوست حقیقی صحبت می‌کند. اما در شرایطی که او برای فرار از پذیرفتن مسئولیت کاری آن را به گردن دوست خیالی می‌اندازد، بهتر است قاطعانه به او بگویید که حتی دوست خیالی نیز باید قوانین را رعایت کند و رفتار نامناسب خود را جبران نماید.
3.در چه صورت داشتن دوست خیالی نگران‌کننده است؟
اگر دوست خیالی باعث شده تا فرزندتان تمایلی به برقراری روابط حقیقی نداشته باشد و یا در شرایطی که کودک می‌گوید دوست خیالی او را به کارهای نامناسبی وادار می‌کند، بهتر است از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
منبع : دوست خیالی کودکان
هفته هفدهم بارداری زمانی است که مادر و جنین با تغییرات گسترده‌ای روبه‌رو می‌شوند. افزایش وزن مادر در این هفته می‌تواند باعث بروز ترک‌های پوستی شود و از آنجایی که رشد جنین با نازک شدن پوست شکم همراه است مادر احساس خارش و التهاب در ناحیه شکم را تجربه می‌کند. جنین نیز وزنش افزایش پیدا کرده و دست و پاهای او هم نسبت به هفته‌های گذشته بیشتر رشد می‌کنند و قوی‌تر می‌شوند، به طوریکه جنین می‌تواند پاهایش را تکان دهد. به‌طورکلی هفته هفدهم بارداری، ناراحتی‌ها و عوارض ناخوشایندی برای مادر به همراه ندارد با این حال برخی افراد کمردرد، یبوست، ورم دست و پا و… را تجربه می‌کنند. آشنایی با راهکارهای خودمراقبتی در سه ماه دوم بارداری می‌تواند باعث کاهش نگرانی و اضطراب مادر شود که در ادامه بیشتر درباره آن صحبت خواهیم کرد.
منبع : هفته هفدهم بارداری را چطور بگذرانیم؟
هر چقدر که تعداد روزهای بارداری بیشتر می‌شود به مراتب وزن جنین هم افزایش پیدا می‌کند. در این هفته رشد جنین سریع‌تر شده و وزن او به حدود 150 گرم و قدش حدود 14 سانتی‌متر می‌رسد. همچنین بدنش بزرگتر می‌شود که این مسئله به تناسب بیشتر بدن و سر کودک کمک می‌کند. جزئیات صورت جنین نیز شروع به تکامل می‌کند، به عنوان مثال در این هفته مژه‌ها و ابروهای جنین رشد می‌کنند. علاوه بر این دست و پاهای جنین هم نسبت به هفته گذشته بیشتر رشد می‌کنند و قوی‌تر می‌شوند، به طوریکه جنین می‌تواند پاهایش را تکان دهد. از جمله تغییرات دیگر که در این هفته برای جنین به وجود می‌آید این است که کم کم شروع به ذخیره چربی می‌کند، این ذخیره چربی برای تولید انرژی و گرم نگه داشتن بدن بعد از تولد ضروری است.
هرچه که روزهای بیشتری از دوران بارداری می‌گذرد مادر باید بیشتر به وضعیت خوابش توجه کند. برخی از مادران ممکن است در این هفته به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد شده دچار آشفتگی خواب شوند. علاوه بر تغییرات هورمونی، استرس و اضطراب مادر می‌تواند بر وضعیت خوابش تاثیر بگذارد.
هرچقدر که جنین داخل شکم بزرگتر شود پوست شکم بیشتر کشیده شده و نازک‌تر خواهد شد. این نازک شدن و کشیده شدن پوست باعث ایجاد احساس خارش و التهاب می‌شود. علاوه بر احساس خارش و التهاب ممکن است برخی مادران دچار ترک‌های پوستی شوند. با افزایش وزن جنین و وزن مادر این ترک‌های پوستی هم بیشتر می‌شود.
در سه ماهه دوم بارداری وزن مادر به شدت رو به افزایش می‌رود. در هفته هفدهم بارداری ممکن است برخی مادران بین 2 تا 5 کیلو وزن اضافه کنند. به طور کلی از این هفته به بعد وزن مادر به طور مرتب در هر هفته نیم تا یک کیلو افزایش پیدا می‌کند. با این حال برخی مادران با خوردن غذای بیش از حد و خوردن غذاهای پرچرب دچار چاقی و افزایش وزن کاذب می‌شوند. چاقی و افزایش وزن کاذب می‌تواند سلامت مادر و جنین را به خطر بیاندازد.
در سه ماهه دوم بارداری مادران به طور کلی روزهای راحت‌تری را سپری کرده و عوارض زیادی را تجربه نمی‌کنند. با این حال برخی از مادران ممکن است دچار عوارضی مانند یبوست، گرفتگی بینی، حساس شدن پستان‌ها، سوزش معده، خواب آشفته، سردرد و کمر درد شوند. به دنبال افزایش وزن مادر و بزرگتر شدن جنین، ممکن است مرکز ثقل بدن مادر تغییر پیدا کند و فشار بیشتری به کمرش وارد شود.
همانند هفته‌های گذشته مادران نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارند. اگر در سه ماهه دوم بارداری به پزشک مراجعه نکردید بهتر است در این هفته این کار را انجام دهید. انجام برخی از معاینات جهت تشخیص ناهنجاری‌های ژنتیکی در سه ماهه دوم بارداری ضروری می‌باشد. از جمله این آزمایش‌ها می‌توان به سونوگرافی آنومالی و آزمایش آمنیوسنتز اشاره کرد.
استفاده از یک رژیم غذایی سالم و سرشار از فیبر در کنار نوشیدن زیاد مایعات می‌تواند منجر به کاهش یبوست شود. بهتر است از خوردن غذاهای پرچرب و نفخ دار خودداری کنید زیرا خوردن غذاهای پرچرب منجر به چاقی و افزایش وزن کاذب مادر می‌شود که سلامت مادر و جنین را به خطر می‌اندازد. برای شناخت بیشتر در زمینه خطرات بارداری کلیک کنید.
ورزش منظم و سبک می‌تواند سبب افزایش سلامت مادر و جنین شود. با این حال از ورزش‌های سنگین مانند کوهنوردی، دوچرخه سواری در مسافت طولانی، شنا و… بهتر است پرهیز کنید. انجام حرکات کششی ساده و ورزش‌های معمولی می‌تواند باعث کاهش درد کمر در دوران بارداری شود.
برای بهبود وضعیت خواب در درجه اول شیوه خوابیدن را اصلاح کنید. بهتر است برای اینکه به خودتان و جنین فشاری وارد نشود به سمت پهلوی چپ بخوابید. همچنین بهتر است قبل از خوابیدن تمریناتی مانند آرام سازی بدن، تکنیک‌های تنفسی و ذهن‌آگاهی را انجام دهید تا خواب آرام‌تر و بدون پریشانی داشته باشید. اگر در مدیریت کردن اضطراب و خوابتان مشکل دارید بهتر است این موضوع را با یک روانشناس در میان بگذارید.
برای رفع خارش، التهاب و ترک‌های پوستی بهتر است از کرم‌های مرطوب کننده و روغن‌های گیاهی جهت ماساژ دادن شکم استفاده کنید. همچنین مایعات زیاد مصرف کنید و فعالیت‌های کششی انجام دهید تا مانع از پیشرفت ترک‌های پوستی شوید.
برقراری رابطه جنسی در هفته هفدهم یا به عبارتی در سه ماهه دوم بارداری برای مادر و جنین خطری به همراه ندارد. با این حال بهتر است با شیوه صحیح و پوزیشن مناسب دوران بارداری آشنا شوید. برای اطلاعات بیشتر در ارتباط با این مسئله می‌توانید از یک روانشناس و یا مشاوره جنسی کمک بگیرید. برای شناخت بیشتر درباره نزدیکی در دوران بارداری کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا جنین در هفته هفدهم شروع به تکان خوردن می‌کند؟
به طور کلی جنین از هفته 16 تا 20 بارداری ممکن است برای اولین بار تکان‌هایی بخورد که مادر آن‌ها را احساس کند. عواملی مختلفی مانند تجربه زایمان اول، چاقی زیاد مادر، توجه نکردن مادر به علائم شکمی و… می‌تواند باعث شود که مادر متوجه تکان خوردن نشود. با این حال اکثر مادران در این دوران متوجه اولین تکان خوردن جنین خواهند شد.
بازتاب بابکین نوزاد یکی از انواع بازتاب‌هاست که رشد و بقای انسان کمک می‌کند. نوزاد در بدو تولد در حفاظت از خود ضعیف است و توانایی حفاظت به صورت ارادی را ندارد، پس بازتاب ها به حفظ و بقای او کمک می‌کنند. بازتاب ها در گذر زمان و پس از یادگیری حرکات ارادی از بین خواهد رفت. بازتاب بابکین نوزاد یکی از بازتاب‌هایی است که همانند دیگر بازتاب ها نقشی حیاتی و مهم در رشد و سلامت نوزادان ایفا خواهد کرد. در ادامه تعریفی کامل ازاین نوع بازتاب ارائه شده است.
منبع : بازتاب بابکین نوزاد چیست
به منظم‌ترین و سازمان یافته ترین رفتارهای نوزاد که فطری است و به صورت خودکار اتفاق می‌افتد و برای رشد سیستم عصبی و عضلانی لازم است، بازتاب می‌گویند. بازتاب‌ها برای ادامه زندگی نوزاد ارزش زیادی دارند و در صورت عدم وجود آن‌ها روند طبیعی رشد مختل خواهد شد و نوزاد قادر به رفع نیازهای اولیه ی خود نیست. نبودن بازتاب‌ها و یا ادامه یافتن آن‌ها پس از سن معین و بروز مجدد در سنین بزرگسالی از علائم آسیب مغزی باشد.
بازتاب‌ها از مهم‌ترین نشانه‌های سلامت نوزادان به شمار می‌روند و ارزیابی آن‌ها اطلاعات مفیدی در مورد وجود نقص و یا سلامت نوزاد به شما خواهد داد. در صورت عدم وجود بازتاب در زمان مشخص شده و یا ادامه پیدا کردن بیشتر از زمان مقرر لازم است کودک خود را به متخصص اطفال نشان دهید. برای آشنایی بیشتر با نشانه های سلامت نوزاد کلیک کنید.
این بازتاب را فیزیولوژیست روسی بوریس بابکین کشف کرد. او متوجه شد هنگامی که دو کف دست نوزاد را فشار دهید، نوزاد سرش را چرخانده، چشمانش را بسته ، دهانش را باز کرده و سرش را به جلو خم خواهد کرد. این پاسخ‌ها به تنهایی و یا ترکیبی می‌تواند ایجاد شود. گفتنی است این بازتاب در نوزادان کوچک‌تر به مراتب آسان‌تر ایجاد خواهد شد، ولی پاسخ بازتابی شدیدتری در نوزادان بزرگتر خواهد داشت.
همان طور که گفته شد به میزانی که سن نوزاد کمتر باشد، این بازتاب راحت‌تر ایجاد خواهد شد. به طور کل بازتاب بابکین تا شش ماهگی مشاهده شده و بعد از آن به تدریج محو خواهد شد. در نوزادانی با مشکل عصبی این بازتاب یا وجود نخواهد داشت یا بسیار با شدت کم مشاهده می‌شود. البته عدم وجود بازتاب لزوما به معنی عدم سلامتی نوزاد نیست. و برای تشخیص حتما باید به متخصص کودک مراجعه نمایید. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
کلیه بازتاب‌های دوران نوزادی حاوی اطلاعات بسیار مهم در زمینه سلامت و بیماری نوزاد شماست. آگاهی از زمان شروع و خاتمه این بازتاب‌ها و مشورت و کمک گرفتن از متخصصین خبره سلامت کودک شما را تضمین خواهد کرد.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع : بازتاب بابکین نوزاد چیست