برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
آخرین تحقیقات علمی روانشناسی
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354 استان تهران :9092301539
جلوگیری از فرار از منزل برای بسیاری از والدین تبدیل به کاری نشدنی شده است. فرار دختران و پسران نوجوان از خانه یکی از مشکلات بسیار شایع است. درواقع نوجوانان به دلیل ظرفیت روانی کم یا به دلیل مشکلات بیش‌ازحد توان تصمیم به فرار می‌گیرند. با توجه به عواقب بسیار منفی این کار باید برای جلوگیری از آن فکری کرد. روانشناسان معتقدند مهم‌ترین دلیل فرار از خانه شرایط بد خانواده است. سختگیریهای والدین نسبت به نوجوانان و بدرفتاری با آن‌ها مهم‌ترین دلایل تصمیم برای فرار از خانه هستند. به همین خاطر اولین راهکار برای جلوگیری از فرار از منزل بهبود شرایط خانواده است. اما بسیاری از والدین نمی‌دانند کجای کار اشتباه است؛ یا چطور باید مشکلات را برطرف کنند؛ اگر شما هم در این شرایط قرارگرفته‌اید بهتر است راجع به آن از یک متخصص و مشاوره خانواده کمک بگیرید.
منبع : جلوگیری از فرار از منزل
همانطور که گفتیم فضای نامناسب خانواده مهم‌ترین دلیل برای فرار از خانه است. والدین مستبد گاهی اوقات شرایط را برای فرزندانشان سخت می‌کنند. نوجوانان بیش از هر چیز به دنبال پیدا کردن استقلال خود هستند. وقتی رفتار والدین همیشه این استقلال را از بین می‌برد و به نوجوان اجازه نظر دادن نمی‌دهد یکی از راهکارهایی که به ذهن آن‌ها می‌رسد ترک کردن این شرایط برای همیشه است. انتقادهای بیش‌ازحد، کمال‌گرایی والدین یا بحران‌هایی که در یک خانه اتفاق می‌افتد همگی می‌توانند دلیلی برای فرار از خانه باشند.
به خاطر داشته باشید که ذهن نوجوانان هنوز به‌اندازه یک بزرگ‌سال رشد نکرده است. به همین خاطر آن‌ها بیش از آنکه به دنبال راهی برای حل کردن مسائل باشند به فرار از شرایط فکر می‌کنند. پس اولین قدم برای جلوگیری از فرار از خانه این است که فضای خانواده را در یک شرایط بهتری قرار بدهید. برای رسیدن به این هدف بهتر است از یک مشاور متخصص کمک بگیرید.
بسیاری از نوجوانان از اینکه بخواهند با خانواده خود صحبت کنند می‌ترسند. آن‌ها احساس می‌کنند والدین حرف‌هایشان را نمی‌فهمند؛ یا حتی ممکن است انتهای صحبت کردن به بحث و دعوا برسد. به همین خاطر به‌طورکلی از صحبت کردن دوری می‌کنند. این در حالی است که صحبت کردن شما را تا حد زیادی در جریان افکار نوجوان قرار می‌دهد. گاهی اوقات نوجوانان درگیر مشکلاتی می‌شوند که اگر راجع به آن‌ها صحبت کرده بودند به‌راحتی قابل‌حل بود. اما به دلیل ترسی که از صحبت دارند سعی می‌کنند به‌تنهایی راهکاری برای مشکلشان پیدا کنند. این کار گاهی شرایط را آن‌قدر پیچیده می‌کند که آن‌ها احساس می‌کنند دیگر راهی به‌غیراز فرار برایشان باقی نمانده است. درواقع آن‌ها از برخورد شما پس از شنیدن مشکل می‌ترسند. و به همین خاطر به فرار فکر می‌کنند.
برای جلوگیری از این موضوع سعی کنید صحبت درباره مشکلات را به فرزندتان یاد بدهید. هر بار که اتفاقی می‌افتد از آن‌ها بخواهید راجع به آن صحبت کنند. به‌علاوه سعی کنید خودتان هم راه‌های گوش دادن فعال را یاد بگیرید. اگر می‌خواهید فرزندتان به صحبت از مشکلاتش تشویق شود باید نتیجه خوبی از این کار بگیرد. سعی کنید به‌خوبی سخنان نوجوان را گوش کنید، با آن‌ها همدلی داشته باشید و بدون اینکه از صحبت‌هایشان عصبانی یا مضطرب شوید با هم یک راهکار منطقی پیدا کنید.
یکی از نیازهای اساسی همه ما این است که دیگران ما را دوست داشته باشند. این دوست داشته شدن باید به‌گونه‌ای باشد که احساس کنیم لازم نیست جلوی طرف مقابل نقش بازی کنیم. به عبارتی همه ما می‌خواهیم یک نفر ما را همانطور که هستیم دوست داشته باشد. این نیاز در نوجوانان نیز وجود دارد و والدین مهم‌ترین کسانی هستند که باید آن را برطرف کنند.
اگر می‌خواهید فرزندتان محیط خانه را جای امنی احساس کند باید بتوانید احساس دوست‌داشتنی بودن را حتی وقتی خطایی کرده به او بدهید. بسیاری از مواقع فرار از خانه به این خاطر اتفاق می‌افتد که نوجوان نسبت به احساس والدین در مورد خودش شک می‌کند. برای اینکه جلوی آن را بگیرید به فرزندتان نشان بدهید که همیشه و هر طور که باشد برای شما عزیز است. در این صورت آن‌ها هم اگر اشتباهی کنند شهامت پذیرش آن را دارند و دیگر به دلیل ترس از پیامدها به فرار از خانه فکر نمی‌کنند.
هر خانواده‌ای ممکن است گاهی اوقات با مشکلات خاصی روبه‌رو بشود. بیماری یا مرگ یکی از اعضا، بحران‌های مالی و بسیاری از مسائل دیگر ممکن است خانواده را در شرایط نامطلوبی قرار دهد. بسیاری از نوجوانان در این زمان‌ها تحمل فشار را ندارند و ممکن است هر رفتاری از آن‌ها سر بزند. یکی از راهکارها برای جلوگیری از فرار از منزل این است که در بحران‌ها با فرزندتان صحبت کنید؛ و به او نشان دهید که هنوز هم حواس‌تان به او هست.
یکی از این بحران‌ها طلاق است. بسیاری از مواقع از بین رفتن خانواده نوجوان و همینطور ازدواج مجدد پدر یا مادر باعث می‌شود که نوجوانان به فکر فرار از خانه بیفتند. همانطور که گفتیم در این شرایط والدین وظیفه دارند در کنار تمامی مشکلاتی که با آن مواجه شده‌اند از فرزند خود نیز مراقبت کنند.
تصور کنید در شرایطی قرار گرفته‌اید که هیچ‌کس حرفهای شما را نمی‌فهمد؛ چقدر می‌توانید بودن در چنین شرایطی را تحمل کنید؟ همه ما دیر یا زود از بودن در چنین وضعیتی خسته می‌شویم و تصمیم می‌گیریم که جمع را ترک کنیم. این اتفاق برای بسیاری از نوجوانان هم خواهد افتاد. وقتی آن‌ها احساس کنند هیچ‌کس متوجه احساسات و خواسته‌هایشان نیست و یا برای افکار آن‌ها ارزشی قائل نمی‌شوند تصمیم می‌گیرند که محیط خانه را ترک کنند. پس اگر می‌خواهید از فرار فرزندتان جلوگیری کنید یکی از راهکارها این است که با او همدلی داشته باشید. احساسات فرزندتان را درک کنید؛ و به آن‌ها به‌درستی پاسخ دهید. سعی کنید در کارهای مختلف نظر آن‌ها را بپرسید و همینطور به آن‌ها اجازه بدهید برای بسیاری از مسائل خودشان تصمیم بگیرند.
یکی از مهم‌ترین راهکارها برای جلوگیری از فرار از خانه این است که به تهدیدهای فرزندتان توجه داشته باشید. اگرچه بسیاری از مواقع صحبت‌های آن‌ها تنها برای جلب‌توجه است بااین‌حال دقت داشته باشید که یکی از نشانه‌های فرار از خانه در آینده این است که فرزندتان از آن صحبت می‌کند. در چنین شرایطی بهتر است با او صحبت کنید و ببینید دلیلش برای مطرح کردن این حرف‌ها چیست. سپس سعی کنید با کمک یکدیگر راهکار منطقی برای شرایط پیدا کنید.
بیشتر بخوانید : فرار دختران از خانه
تحقیقات نشان می‌دهد فرار از منزل در خانواده‌هایی که از یک مشاور متخصص کمک می‌گیرند به‌مراتب کمتر از خانواده‌هایی است که از این روش استفاده نمی‌کنند. در حقیقت یک مشاور باتجربه می‌تواند بسیاری از نشانه‌ها و زنگ خطرها برای فرار از خانه را شناسایی کند؛ و کاری کند تا قبل از جدی شدن مشکلات آن‌ها را از بین ببرید. ازجمله این اقدامات می‌توان به این موارد اشاره کرد:
بسیاری از فرارهای از خانه به دلیل بیماری‌های روحی اتفاق می‌افتند. گاهی افسردگی و اضطراب نوجوان آن‌قدر شدید می‌شود که قدرت بررسی درست واقعیت را ندارد. گاهی اوقات هم پای مشکلاتی مانند ناتوانی در کنترل تکانه، اختلال سلوک یا انواع اختلالات شخصیت و بیماری‌های روانی جدی در میان است. روانشناسان قبل از اینکه مشکلی برای فرزندتان پیش بیاید احتمال این بیماری‌ها را در او بررسی می‌کنند و اگر لازم باشد برای درمان آن‌ها اقدامات لازم را انجام می‌دهند.
اگر روانشناس احساس کند که نوجوان در مهارت‌هایی مثل مدیریت بحران یا حل مسائل مشکل دارد این مهارت‌ها را به او آموزش می‌دهد. با یادگیری این مهارت‌ها نوجوان خواهد توانست مشکلاتش را از راه‌های سالم‌تر و بهتری حل کند.
گاهی اوقات هم انگیزه فرار نوجوانان مشکلاتی است که در خانواده وجود دارد. در این شرایط مشاورین با برگزاری جلسات خانواده‌درمانی به شما کمک می‌کنند این مشکلات را به شکل بهتری حل کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه خانواده می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی خانواده با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
بهترین راهکار برای جلوگیری از فرار نوجوان چیست؟
اصلی‌ترین راه این است که سعی کنید با فرزندتان ارتباط دوستانه‌ای برقرار کنید و فضای خانه را تبدیل به یک شرایط امن و صمیمانه کنید.
فرزندم من را تهدید می‌کند که روزی از خانه خواهد رفت چطور به این رفتار او واکنش نشان بدهم؟
بهتر است با او صحبت کنید و ببینید چه چیزی در محیط خانه او را تا این حد ناراحت کرده است. سپس باهم برای تغییر شرایط یک راهکار منطقی پیدا کنید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
آخرین تحقیقات علمی روانشناسی
ورود به صفحه
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354 استان تهران :9092301539
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 09397993559
منبع : جلوگیری از فرار از منزل
مادران در هفته هجدهم بارداری در اواسط سه ماهه دوم قرار دارند و به دلیل افزایش وزن و تغییرات هورمونی، با چالش‌هایی مواجه می‌شوند. این وضعیت ممکن است بر روی ساعات خواب و پوست مادر تاثیر بگذارد. جنین نیز در طول این هفته در کنار رشد سایر اعضای بدن، اندام‌های جنسیش شکل می‌گیرد. به طور کلی در هفته هجدهم بارداری مادر و جنین وضعیت خوبی را سپری می‌کنند و مادر عمدتا خلق و روحیه مثبتی دارد. با این حال باید مراقبت‌های لازم همچون هفته‌های گذشته صورت گیرد. آشنایی با تغییرات و خودمراقبتی‌های لازم در سه ماه دوم بارداری که در ادامه درباره آن‌ها صحبت خواهیم کرد می‌تواند نگرانی‌های ناشی از این مسائل را کاهش داده و کمک کند تا بتوانید این دوره را به بهترین شکل مدیریت کنید.
منبع : هفته هجدهم بارداری چه علائمی دارد
هر چقدر که از مدت زمان بارداری بیشتر می‌گذرد اندام‌های جنین هم بیشتر تکامل پیدا می‌کند. وزن جنین به حدود 200 گرم و قدش به حدود 15 سانتی متر می‌رسد. گوش‌های جنین در محل نهایی خودش یعنی در دو طرف سر نمایان می‌شوند. یکی از تغییرات مهمی که در این هفته در جنین ایجاد می‌شود شکل گیری اندام‌های جنسی است. با رشد و تکمیل شدن اندام‌های جنسی در هفته هجدهم بارداری با قطعیت بیشتری می‌توان جنسیت فرزند را مشخص کرد. علاوه بر اندام‌های جنسی، ریه و دستگاه تنفسی جنین هم تکامل بیشتری پیدا می‌کند و لوله‌های کوچک بر روی ریه به کیسه‌های تنفسی که به آلوئول معروف هستند تبدیل می‌شوند و خون حاوی اکسیژن را به بافت و اندام‌های بدن می‌رساند.
یکی دیگر از تغییراتی که در جنین رخ می‌دهد تقویت شدن ماهیچه و عضلات جنین است. این مسئله باعث می‌شود تا مادر با شدت بیشتری تکان خوردن جنین را در این هفته احساس کند. علاوه بر تکان خوردن، جنین می‌تواند مشت و یا لگد بزند، انگشتش را بمکد و یا سسکه بزند و خمیازه بکشد.
در این هفته از دوران بارداری حجم خون از طریق تولید مایعات و سلول‌های خونی افزایش پیدا می‌کند، این مسئله باعث می‌شود که مادر بیش از حد عرق کند و احساس تشنگی داشته باشد. از آنجایی که حجم خون افزایش پیدا می‌کند، قلب هم خون بیشتری را پمپاژ می‌کند. در نتیجه اندازه قلب هم کمی افزایش پیدا خواهد کرد. این تغییر در سیستم گردش خون باعث می‌شود تا صورت مادر هم کمی پف کند. در برخی موارد این مسئله ممکن است به شکل ورم دست و پا مشاهده شود. همانند هفته‌های گذشته افزایش وزن هم رخ می‌دهد و شکم و پستان به مراتب بزرگ‌تر می‌شوند.
یکی از تغییراتی که ممکن است برای مادران کمی نگرانی ایجاد کند، وجود رگ‌های عنکبوتی است که به شکل خط‌های قرمز رنگ کوچک روی گونه یا زیر چشم مشاهده می‌شود. رگ‌های عنکبوتی عمدتا در سه ماهه دوم به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می‌شوند و پس از زایمان به طور خود به خودی از بین می‌روند. علاوه بر صورت ممکن است این رگ‌ها در نواحی دیگر بدن نظیر قفسه سینه، دست‌ها، گوش و… مشاهده شوند.
به طور کلی مادر در سه ماهه دوم بارداری عوارض زیادی را تجربه نمی‌کند و بیشتر دارای خلق و روحیه مثبت است. با این حال ممکن است برخی از مادران دچار علائمی نظیر کمر درد، سر درد، حساس شدن پستان‌ها، خون‌ریزی بینی، مشکلات خواب و یبوست شوند. همانطور که وزن مادر و جنین افزایش پیدا می‌کند به کمر مادر فشار بیشتری وارد می‌شود و این مسئله منجر به درد کمر خواهد شد. علاوه بر این، تغییرات هورمونی ایجاد شده در این دوران و اضطراب و نگرانی در ارتباط با سلامت جنین می‌تواند بر وضعیت خواب مادر هم تاثیر منفی بگذارد.
اگر در هفته هجدهم بارداری هستید و به پزشک خود مراجعه نکردید بهتر است در اولین فرصت این کار را انجام دهید چراکه برخی از آزمایش‌ها و غربالگری‌های مخصوص به سه ماهه دوم بارداری وجود دارد که ممکن است با توجه به وضعیت جنین و مادر انجام دادن آن‌ها ضروری باشد. از جمله این آزمایش‌ها می‌توان به سونوگرافی آنومالی و آزمایش آمنیوسنتز اشاره کرد. اگر سن بالای 35 سال دارید و این غربالگری‌ها را تاکنون انجام نداده‌اید بهتر است برای اطمینان از حفظ سلامت خود و جنین جهت انجام این آزمایش به پزشک مراجعه کنید.
با توجه به این که در هفته هجدهم بارداری دیگر خبری از حالت تهوع‌های شدید اوایل دوران بارداری نیست ممکن است اشتهایتان افزایش پیدا کند. بهتر است با خوردن غذاهای سالم و فیبردار مانند میوه، سبزیجات، غلات و… افزایش وزن طبیعی داشته باشد. خوردن غذاهای پرچرب می‌تواند منجر به ایجاد چاقی و افزایش وزن کاذب شود که چنین شرایطی برای سلامت مادر و جنین خطرناک است.
انجام ورزش منظم و سبک می‌تواند سلامت مادر و جنین را افزایش دهد. با این حال از انجام دادن ورزش سنگین و حرفهای پرهیز کنید. ورزش سبک و منظم باعث می‌شود تا عضلات مادر تقویت شود و زایمان راحت‌تری را تجربه کند، همچنین ورزش‌های کششی می‌تواند کمر درد ناشی از بارداری را کاهش دهد.
خوابیدن به شیوه صحیح و خواب به اندازه کافی می‌تواند سبب افزایش سیستم ایمنی و سلامت مادر و جنین شود. بهترین شیوه خوابیدن در این دوران خوابیدن به سمت پهلوی چپ است. ممکن است برخی از مادران به دلیل اضطراب و استرس دوران بارداری خواب آشفته‌ای داشته باشند، به طور کلی بهتر است تا در این دوران مادران با روش‌های مدیریت استرس و اضطراب آشنایی داشته باشند. اگر میزان استرس و اضطرابتان زیاد است و در وضعیت خواب شما تاثیر می‌گذارد بهتر است با یک روانشناس گفتگو کنید.
در هفته هجدهم بارداری ممکن است میل جنسی شما افزایش پیدا کند. به یاد داشته باشید که این میل را سرکوب نکنید چراکه می‌تواند باعث پریشانی روانی بیشتر شما شود. انجام رابطه جنسی به شیوه صحیح و در پوزیشن مناسب بارداری هیچ خطری برای مادر و جنین ندارد. برای آشنایی بیشتر در ارتباط با شیوه صحیح رابطه جنسی در دوران بارداری بهتر است از یک روانشناس یا مشاور متخصص امور جنسی در ارتباط باشید. با این حال برخی از افراد به دلیل شرایط پزشکی از انجام رابطه جنسی در دوران بارداری منع می‌شوند. بهتر است قبل از هر چیز این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
به طور کلی در هفته هجدهم یا در سه ماهه دوم بارداری امکان تشخیص وضعیت جنسیت جنین وجود دارد چراکه در این دوران اندام‌های جنسی جنین رشد و تکامل بیشتری پیدا می‌کند.
منبع : هفته هجدهم بارداری چه علائمی دارد
آموزش حرف زدن به کودکان از جمله مواردی است که والدین باید بدان توجه داشته باشند. از آنجایی که تنها راه ارتباطی انسان با دیگر افراد، حرف زدن است، بنابراین مهارت صحبت کردن باید از کودکی پرورش پیدا کند. معمولا فرآیند یادگیری حرف زدن کودکان از بدو تولد و نوزادی آغاز می‌گردد و تقریبا یک کودک در دو سالگی قادر است که واژگان مختلف را برای بیان درخواست خود، استفاده کند. در این میان اگر والدین بتوانند حرف زدن را به صورت درست به کودک خود آموزش دهند، مهارت‌های برقراری ارتباط و همینطور فن بیان او را همزمان تقویت می‌کنند. در صورتی که هنوز فرزندتان در صحبت کردن مشکل دارد، حتما مشاوره کودک دریافت نمایید.
منبع : آموزش حرف زدن به کودکان در خانه
کودکان از نظر وضعیت هوشی با یکدیگر متفاوت هستند و هر کدام دارای ویژگی‌های فردی مختص به خود می‌باشند. برای صحبت کردن کودک سن خاصی تعریف نمی‌شود، اما معمولا اکثر کودکان در سن 12 تا 14 ماهگی شروع به حرف زدن و ادای برخی کلمات می‌کنند.
باید در نظر داشته باشید که فرآیند حرف زدن و بیان جملات در کودک تدریجی است و او به مرور مهارت حرف زدن را خواهد آموخت.
درست است که کودک از سن 12 ماهگی می‌تواند اولین کلمات خود را ادا کند، اما حتی وقتی فرزندتان را باردار هستید او متوجه اصوات و کلمات می‌شود، پس آموزش حرف زدن را می‌تواند از دوران جنینی آغاز کرد.
فرآیند یادگیری کودکان از بدو تولد و حتی در زمان جنینی با تجربه استفاده از اصوات آغاز می‌شود. شما اگر باردار هستید و یا فرزندتان در سنین نوزادی است، می‌توانید برای آموزش حرف زدن به او مجموعه‌ای از کارها را انجام دهید. در ادامه سعی کرده‌ایم راهکارهایی جهت آموزش حرف زدن به کودکان در سنین مختلف از دوران جنینی تا دو سالگی که کودک توانایی حرف زدن دارد را ارائه کنیم. برای آشنایی بیشتر با راه‌های پرورش مهارت های زندگی به کودک کلیک کنید.
باید به این نکته توجه داشته باشید که کودک در دوران جنینی قادر به شنیدن صدای شما است و می‌تواند متناسب با صدایی که می‌شود، واکنش نشان دهد.
زمانی که کودک خود را باردار هستید، برای او شعر و یا آواز بخوانید و با او حرف بزنید. آوازهایی که در دوران جنینی برای کودک خوانده شود، پس از تولد بیشتر در ذهن او می‌ماند و می‌تواند در هنگام بی قراری او را آرام کند.
وقتی کودک در دوران نوزادی است، با اینکه او معنی دقیق حرفهای شما را نمی‌فهمد اما سعی کنید به طور مستقیم، او را مخاطب قرار داده و با او حرف بزنید. زمانی که با کودک خود در سنین بدو تولد تا سه ماهگی صحبت می‌کنید، او از حرف زدن و لبخند شما هیجان زده می‌شود.
سعی کنید فرآیند حرف زدن با نوزاد خود را در محیطی آرام و به دور از سر و صدا انجام دهید تا او بتواند روی حرفهای شما تمرکز کند و صدای‌تان را به خوبی بشنود.
پس از قرار گرفتن کودک شما در سن سه تا شش ماهگی، سعی کنید وقتی با کودک خود حرف می‌زنید، او را در آغوش بگیرید و در یک فاصله نزدیک به چشمان او نگاه کنید و حرف بزنید.
در این حالت کودک به چشمان شما خیره خواهد شد. سعی کنید برای اثرگذاری بیشتر حتما حرفهای خود را با لبخند به او بگویید و اگر او در واکنش به شما سر و صدا می‌کند، شما هم آن آواها مثل دا، ما، با و … را برای او تکرار کنید.
پس از ورود کودک به سنین شش تا نه ماهگی، برای اینکه کودک بتواند میان کارها و کلمات تطبیق دهد، می‌توانید وقتی در حال انجام کارهای مختلف هستید، آن‌ها را با آهسته حرف زدن به کودک خود توضیح دهید.
مثلا وقتی در حال تعویض لباس او هستید، توضیح دهید که لباس‌های او چرا باید عوض شود و شما در حال پوشاندن یک لباس تمیز برای او هستید و یا مثلا از او بخواهید عروسکش را برای شما بیاورد و سپس عروسک را به او نشان دهید. مثلا وقتی برای‌تان مهمان می‌آید برای او توضیح دهید که مهمان چه کسی است یا در مقابل آینه از او بپرسید که کیست و سپس اسمش را بگویید.
از سن 9 تا 12 ماهگی کودک قادر به ادای برخی کلمات است، وقتی از او سوالی، همچون مامان کجاست؟ می‌پرسید معنی سوال شما را می‌فهمد و می‌تواند با اشاره به سوال شما پاسخ دهد.
در این سن سعی کنید شعرهای مختلف را که دارای ریتم هستند و یا شعرهای آهنگین مخصوص کودکان را برای او بخوانید. اینکار باعث می‌شود کلمات سریع‌تر وارد ذهن کودک شده و بیشتر در ذهن او بماند.
یا سعی کنید ضمن صحبت کردن با کودک، یک بازی هم برای او طراحی کنید. چراکه به طور کلی بازی برای کودکان بسیار جذاب است.
برای اینکه کودک شما متوجه کارکرد حرف زدن شود، سعی کنید در حضور او با دیگران صحبت کنید. با اینکار او متوجه می‌شود چرا باید صحبت کند و سعی می‌کند در مکالمات شرکت کند و حتی یک یا چند کلمه را به زبان بیاورد.
اگر می‌خواهید کلمات جدیدی را به کودک خود آموزش دهید، سعی کنید وقتی آن کلمه را به زبان می‌آورید، به آن اشاره هم کنید تا او متوجه شود معنی حرف شما از آن کلمه چه بوده است. مثلا می‌توانید با اشاره به اعضای صورت و بدن نام آن‌ها را به کودک خود آموزش دهید.
در ابتدا باید اشاره کنیم که بهتر است روزی برای چند دقیقه با کودک خود آواهای مختلف را تمرین کنید و اگر او صدا و یا آوایی را از خود تولید کرد، به آن واکنش مثبتی نشان دهید و او را تشویق کنید.
در این سن کودک شما قادر به کنار هم قرار دادن کلمات است. می‌توانید برای افزایش مهارت‌های حرف زدنش از او بخواهید که مثلا ناهار خود را بخورد و یا کتاب داستان خود را بیاورد.
یا از او بخواهید که وقتی در کنار همسن و سالان خود هست، اسباب بازی‌های خود را به آن‌ها نشان دهد و راجع به آن‌ها توضیح دهد.
کودک در این سن قادر به گفتن جملات پیچده و با معنی است. بهتر است در این سن نام و نام خانوادگی‌اش را به او یاد دهید و در مورد تعداد و اشکال اشیا با او حرف بزنید.
سعی کنید سوالاتی طراحی کنید که او بتواند پاسخ شما را با یک جمله بدهد. یا مثلا برای او قصه‌ای بخوانید و از او بخواهید که آنچه را که از داستان فهمیده است را برای شما تعریف کند.
بیشتر بخوانید : روش های آموزش به کودکان
انجام برخی از موارد توسط والدین باعث می‌شود که روند صحبت کردن کودک با مشکل و یا تاخیر صورت بگیرد و دچار مشکلات کلامی شود. از مهم‌ترین این موارد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
در ابتدای این مقاله به نکته اشاره کردیم که حرف زدن در کودکان متناسب با ویژگی‌های فردی آن‌ها در سنین مختلفی صورت می‌گیرد. اما اغلب در سن 12 تا 14 ماهگی اولین کلمات خود را ادا می‌کنند. بهتر است پیرامون حرف زدن کودکان به چند نکته به شرح موارد زیر توجه داشته باشید:
در صورتی که سن کودکتان در حرف زدن نسبت به همسالان خود گذشته است، برای گفتار درمانی اقدام کنید و یا از مشاوره کودک استفاده نمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه آموزش حرف زدن به کودکان می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودکان نی نی مایند از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
نشانه های والدین سختگیر بیش از همه برای کودکان مشخص است. سختگیری بیش از حد والدین به کودکان آن‌ها را با مشکلاتی در آینده (مثل نداشتن اعتمادبه‌نفس یا کمال‌گرایی) همراه خواهد کرد. در عین حال اگر نخواهید به بعضی از مقررات پایبند باشید کودکتان هم مسئولیت‌پذیری و اخلاقیات را یاد نمی‌گیرد. به همین خاطر سؤال بسیاری از والدین این است که واقعاً چطور باید با فرزند خود رفتار کنند؟ در ادامه راجع به سختگیریهای بعضی از والدین و نشانه‌های آن صحبت کرده‌ایم. با این حال توصیه می‌کنیم برای اتخاذ سبک تربیتی خود مشاوره کودک بگیرید.
منبع : والدین سختگیر
سؤال بسیاری از والدین این است که چطور با کودک رفتار کنیم؟ تا هم به اصول و قوانین خانواده پایبند باشیم و هم بیش‌ازحد سختگیری نکرده باشیم. در جواب این سؤال باید گفت هرکدام از ما در محیط خانواده‌مان قوانینی داریم که همه باید به آن احترام بگذارند و بی‌توجهی به آن‌ها از سوی هیچ‌کس پذیرفته نیست. برای مثال هیچ‌کس نباید با کلمات زشت در خانه صحبت کند؛ یا همه باید در نظافت خانه با یکدیگر همکاری داشته باشیم. به خاطر داشته باشید که این‌ها قوانین خانه شما هستند. اگر این قوانین را زیر پا بگذارید یا حتی گاهی از آن‌ها کوتاه بیایید شاید دیگر نتوانید آن‌ها را به فرزندتان آموزش دهید. پس هرگز نگران اینکه کار شما سختگیری حساب می‌شود نباشید. برعکس؛ سعی کنید تا جای ممکن روی حسن انجام این نکات دقت داشته باشید.
ویژگی اصلی والدین سختگیر این است که با وجود آن چیز خاصی به کودک یاد نمی‌دهید. یا شاید خواسته‌های شما بیش‌ازحد توانایی‌های فرزندتان باشد. پس همیشه قبل از اینکه خواسته‌ای از او داشته باشید و یا قانونی برای خانواده وضع کنید با خودتان به این سؤال پاسخ دهید که هدف‌تان از این کار چیست؟ آیا با ایجاد این انتظار جدید فرزند شما چیزی یاد می‌گیرد که ندانستن آن قرار است به ضررش تمام بشود؟
به نشانه‌های زیر دقت کنید و ببینید که چندتا از این نشانه‌ها را در خود پیدا می‌کنید. هرچقدر تعداد بیشتری از آن‌ها در رفتار شما پیدا بشوند به این معنی است که شما پدر یا مادر سختگیرتری هستید.
یکی از نشانه‌های سختگیری این است که حرف، حرف خودتان است. والدینی که نسبت به فرزندانشان سختگیر نیستند به آن‌ها اجازه صحبت کردن می‌دهند. فرزند شما باید به‌راحتی بتواند راجع به آنچه از قوانین و رفتارتان احساس می‌کند با شما صحبت کند. اما اگر شما به فرزندتان اجازه صحبت کردن از احساساتش را نمی‌دهید یا صحبت‌های او بی‌نتیجه می‌مانند بهتر است در رفتار خود دقت بیشتری داشته باشید.
تابه‌حال این جمله را شنیده‌اید: (مادر مریم به او اجازه می‌دهد….) یا (مادر محمد هرگز از او نمی‌خواهد…)؟ اگر این جملات را از فرزندتان شنیده‌اید یعنی باید خودتان را یک مادر یا پدر سختگیر بدانید. وقتی فرزندتان قوانین داخل خانه را با خانه دوستانش مقایسه می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که شرایط هر دو خانواده یکسان نیست، دو حالت وجود دارد؛ یا شما والدین سختگیری هستید و یا والدین دوست فرزندتان بیش‌ازحد سهل گیر هستند. در این شرایط با خودتان فکر کنید و ببینید آیا این شما هستید که به فرزندتان سخت می‌گیرید؟ برای آشنایی با سایر سبک های فرزندپروری کلیک کنید.
تنبیه یک پایه اصلی در تربیت والدین سختگیر است. در مقابل آن‌ها توجه چندانی به تشویق ندارند. در حقیقت انجام دادن درست کارها وظیفه فرزند شما است. و تنها زمانی که کارهایش را به‌درستی انجام نمی‌دهد باید مورد تنبیه قرار بگیرد. البته منظورمان از تنبیه همیشه هم تنبیه‌های جدی یا بدنی نیستند. تنبیه‌های کلامی، تحقیر کردن یا حتی مقایسه می‌توانند به همین اندازه مخرب باشند. در صورتی که از تنبیه بدنی استفاده می‌کنید حتما مقاله پیامدهای تنبیه بدنی کودکان را بخوانید.
زندگی در محیط خانه شما چند قانون دارد؟ اگر از آن دسته والدینی هستید که همه‌چیز در زندگی‌تان هزاران قانون و اما و اگر پیدا می‌کند متأسفانه باید بگوییم که شما یکی از والدین سختگیر هستید. به خاطر داشته باشید قرار نیست فرزندتان همه‌چیز زندگی را از بین قوانین شما یاد بگیرد. بلکه خیلی اوقات آن‌ها باید آزمون‌وخطا کنند؛ حتی در بسیاری از مسائل شکست بخورند تا بتوانند راه و رسم زندگی کردن را یاد بگیرند.
گاهی اوقات قوانین و سختگیریهای بیش‌ازحد به این خاطر هستند که شما احساس می‌کنید فرزندتان به‌تنهایی از پس زندگی برنمی‌آید. درواقع توانایی‌های آن‌ها را کمتر از حدی که هست برآورد می‌کنید؛ و همین باعث می‌شود که احساس کنید باید با سختگیریهایتان از آن‌ها مراقبت کنید.
یک راه دیگر برای اینکه بفهمید آیا پدر یا مادر سختگیری هستید این است که به قضاوت دیگران راجع به خودتان دقت کنید. اگر بسیاری از اطرافیان معتقدند که شما در تربیت فرزندتان سختگیری می‌کنید شاید بهتر باشد شما هم به این نکته با دقت بیشتری نگاه کنید.
بسیاری از والدینی که با فرزندشان سخت‌گیرانه رفتار می‌کنند به دنبال تربیت صحیح او هستند. اما واقعیت این است که این کار شما از فرزندتان یک کودک نمونه نمی‌سازد. بلکه شما مشکلات بسیاری را در شخصیت او ایجاد می‌کنید که شاید هرگز نتواند آن‌ها را اصلاح کند. ازجمله پیامدهای سختگیری با کودک می‌توان به این موارد اشاره کرد:
معیارهای سخت‌گیرانه یا صددرصدی شما قبل از هر چیز از فرزندتان انسانی کمال‌گرا می‌سازد. در حقیقت سختگیریهای شما به فرزندتان این پیام را منتقل می‌کند که “تنها بهترین است که ارزش دارد”. به همین خاطر آن‌ها سعی می‌کنند برای بهترین بودن تلاش کنند و این می‌تواند شروعی برای کمال‌گرایی باشد. با توجه به اثرات منفی که کمال‌گرایی در سلامت روان و همینطور ارتباطات آینده فرزندتان دارد بهتر است به این موضوع به حد کافی دقت داشته باشید.
دومین پیام معیارهای سخت‌گیرانه شما برای فرزندتان این است که “او به‌اندازه کافی خوب نیست!” درواقع شما با سختگیریهایتان تا حد زیادی تلاش‌های کودک را نادیده می‌گیرید و به او یاد می‌دهید برای جلب رضایت شما باید بیش از این‌ها تلاش کند. این کارتان علاوه بر اینکه باعث می‌شود کودک اعتمادبه‌نفس خود را برای انجام همه کارها از دست بدهد باعث می‌شود طرح‌واره‌ها یا باورهای غلطی در ذهن او شکل بگیرند.
برای مثال ممکن است او باور کند برای به دست آوردن پذیرش دیگران همیشه باید بیش‌ازحد تلاش کند. این الگویی است که فرزندتان در آینده هم در روابط خود آن را رعایت می‌کند و احتمالاً همه عمر در حال تلاش برای به دست آوردن تأیید دیگران خواهد بود.
سختگیری والدین یکی از اشتباهات قطعی در تربیت فرزند است. این کار باعث می‌شود فرزندتان در معرض بیماری‌های روحی قرار بگیرد. موردتوجه قرار گرفتن و دیدن تلاش‌ها یکی از نیازهای اساسی در کودکان است. اگر شما به این نیاز فرزندتان بی‌توجه باشید احساس شایسته نبودن و بی‌ارزشی را در او زنده می‌کنید.
وقتی کودکتان برخلاف همسالان احساس می‌کند که توانمند نیست افسردگی یکی از اولین مشکلاتی است که او را درگیر خود می‌کند. به‌علاوه ممکن است آن‌ها دچار ترس و اضطراب از قضاوت دیگران شوند. در این شرایط آن‌ها از اینکه با همسالان‌شان ارتباط برقرار کنند و یا در کلاس به سؤالات معلم جواب بدهند می‌ترسند. درواقع فرزند شما باور کرده که نمی‌تواند کاری انجام بدهد و این باعث می‌شود هر وقت مجبور باشد کاری را به‌تنهایی انجام دهد دچار ترس شود.
همانطور که می‌بینید سختگیری در تربیت کودک می‌تواند مشکلات بسیاری را در شخصیت و زندگی آن‌ها به دنبال داشته باشد. به همین خاطر این شما هستید که باید دست از سختگیریهایتان بردارید. بسیاری از والدین هستند که وقتی از آن‌ها می‌خواهیم سختگیری‌هایشان را کنار بگذارند نمی‌توانند این کار را بکنند.
بعضی از آن‌ها نگران هستند که شاید فرزندشان آن‌طور که باید درست تربیت نشود. بسیاری دیگر هم نمی‌توانند حدومرز بین سختگیری و پایبند بودن به قوانین را رعایت کنند. همه این شرایط می‌تواند برای فرزند شما آسیب‌رسان باشد. به همین خاطر است که در چنین شرایطی توصیه می‌کنیم از یک مشاور کودک کمک بگیرید. مشاورین با بررسی ویژگی‌های شخصیتی شما و همینطور تخصصی که درزمینهٔ تربیت کودک دارند می‌توانند بهترین راهکار را در این زمینه به شما معرفی کنند. برای آشنایی با بهترین روش‌های تربیت کودکان کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
سختگیری با کودکان چه اشکالی دارد؟
ابتلا به بیماری‌های روحی در کودک، تقویت کمال‌گرایی و همینطور از دست دادن اعتمادبه‌نفس از نشانه‌های سختگیری هستند.
منبع : والدین سختگیر
جلوگیری از فرار از منزل برای بسیاری از والدین تبدیل به کاری نشدنی شده است. فرار دختران و پسران نوجوان از خانه یکی از مشکلات بسیار شایع است. درواقع نوجوانان به دلیل ظرفیت روانی کم یا به دلیل مشکلات بیش‌ازحد توان تصمیم به فرار می‌گیرند. با توجه به عواقب بسیار منفی این کار باید برای جلوگیری از آن فکری کرد. روانشناسان معتقدند مهم‌ترین دلیل فرار از خانه شرایط بد خانواده است. سختگیریهای والدین نسبت به نوجوانان و بدرفتاری با آن‌ها مهم‌ترین دلایل تصمیم برای فرار از خانه هستند. به همین خاطر اولین راهکار برای جلوگیری از فرار از منزل بهبود شرایط خانواده است. اما بسیاری از والدین نمی‌دانند کجای کار اشتباه است؛ یا چطور باید مشکلات را برطرف کنند؛ اگر شما هم در این شرایط قرارگرفته‌اید بهتر است راجع به آن از یک متخصص و مشاوره خانواده کمک بگیرید.
منبع : جلوگیری از فرار از منزل
همانطور که گفتیم فضای نامناسب خانواده مهم‌ترین دلیل برای فرار از خانه است. والدین مستبد گاهی اوقات شرایط را برای فرزندانشان سخت می‌کنند. نوجوانان بیش از هر چیز به دنبال پیدا کردن استقلال خود هستند. وقتی رفتار والدین همیشه این استقلال را از بین می‌برد و به نوجوان اجازه نظر دادن نمی‌دهد یکی از راهکارهایی که به ذهن آن‌ها می‌رسد ترک کردن این شرایط برای همیشه است. انتقادهای بیش‌ازحد، کمال‌گرایی والدین یا بحران‌هایی که در یک خانه اتفاق می‌افتد همگی می‌توانند دلیلی برای فرار از خانه باشند.
به خاطر داشته باشید که ذهن نوجوانان هنوز به‌اندازه یک بزرگ‌سال رشد نکرده است. به همین خاطر آن‌ها بیش از آنکه به دنبال راهی برای حل کردن مسائل باشند به فرار از شرایط فکر می‌کنند. پس اولین قدم برای جلوگیری از فرار از خانه این است که فضای خانواده را در یک شرایط بهتری قرار بدهید. برای رسیدن به این هدف بهتر است از یک مشاور متخصص کمک بگیرید.
بسیاری از نوجوانان از اینکه بخواهند با خانواده خود صحبت کنند می‌ترسند. آن‌ها احساس می‌کنند والدین حرف‌هایشان را نمی‌فهمند؛ یا حتی ممکن است انتهای صحبت کردن به بحث و دعوا برسد. به همین خاطر به‌طورکلی از صحبت کردن دوری می‌کنند. این در حالی است که صحبت کردن شما را تا حد زیادی در جریان افکار نوجوان قرار می‌دهد. گاهی اوقات نوجوانان درگیر مشکلاتی می‌شوند که اگر راجع به آن‌ها صحبت کرده بودند به‌راحتی قابل‌حل بود. اما به دلیل ترسی که از صحبت دارند سعی می‌کنند به‌تنهایی راهکاری برای مشکلشان پیدا کنند. این کار گاهی شرایط را آن‌قدر پیچیده می‌کند که آن‌ها احساس می‌کنند دیگر راهی به‌غیراز فرار برایشان باقی نمانده است. درواقع آن‌ها از برخورد شما پس از شنیدن مشکل می‌ترسند. و به همین خاطر به فرار فکر می‌کنند.
برای جلوگیری از این موضوع سعی کنید صحبت درباره مشکلات را به فرزندتان یاد بدهید. هر بار که اتفاقی می‌افتد از آن‌ها بخواهید راجع به آن صحبت کنند. به‌علاوه سعی کنید خودتان هم راه‌های گوش دادن فعال را یاد بگیرید. اگر می‌خواهید فرزندتان به صحبت از مشکلاتش تشویق شود باید نتیجه خوبی از این کار بگیرد. سعی کنید به‌خوبی سخنان نوجوان را گوش کنید، با آن‌ها همدلی داشته باشید و بدون اینکه از صحبت‌هایشان عصبانی یا مضطرب شوید با هم یک راهکار منطقی پیدا کنید.
یکی از نیازهای اساسی همه ما این است که دیگران ما را دوست داشته باشند. این دوست داشته شدن باید به‌گونه‌ای باشد که احساس کنیم لازم نیست جلوی طرف مقابل نقش بازی کنیم. به عبارتی همه ما می‌خواهیم یک نفر ما را همانطور که هستیم دوست داشته باشد. این نیاز در نوجوانان نیز وجود دارد و والدین مهم‌ترین کسانی هستند که باید آن را برطرف کنند.
اگر می‌خواهید فرزندتان محیط خانه را جای امنی احساس کند باید بتوانید احساس دوست‌داشتنی بودن را حتی وقتی خطایی کرده به او بدهید. بسیاری از مواقع فرار از خانه به این خاطر اتفاق می‌افتد که نوجوان نسبت به احساس والدین در مورد خودش شک می‌کند. برای اینکه جلوی آن را بگیرید به فرزندتان نشان بدهید که همیشه و هر طور که باشد برای شما عزیز است. در این صورت آن‌ها هم اگر اشتباهی کنند شهامت پذیرش آن را دارند و دیگر به دلیل ترس از پیامدها به فرار از خانه فکر نمی‌کنند.
هر خانواده‌ای ممکن است گاهی اوقات با مشکلات خاصی روبه‌رو بشود. بیماری یا مرگ یکی از اعضا، بحران‌های مالی و بسیاری از مسائل دیگر ممکن است خانواده را در شرایط نامطلوبی قرار دهد. بسیاری از نوجوانان در این زمان‌ها تحمل فشار را ندارند و ممکن است هر رفتاری از آن‌ها سر بزند. یکی از راهکارها برای جلوگیری از فرار از منزل این است که در بحران‌ها با فرزندتان صحبت کنید؛ و به او نشان دهید که هنوز هم حواس‌تان به او هست.
یکی از این بحران‌ها طلاق است. بسیاری از مواقع از بین رفتن خانواده نوجوان و همینطور ازدواج مجدد پدر یا مادر باعث می‌شود که نوجوانان به فکر فرار از خانه بیفتند. همانطور که گفتیم در این شرایط والدین وظیفه دارند در کنار تمامی مشکلاتی که با آن مواجه شده‌اند از فرزند خود نیز مراقبت کنند.
تصور کنید در شرایطی قرار گرفته‌اید که هیچ‌کس حرفهای شما را نمی‌فهمد؛ چقدر می‌توانید بودن در چنین شرایطی را تحمل کنید؟ همه ما دیر یا زود از بودن در چنین وضعیتی خسته می‌شویم و تصمیم می‌گیریم که جمع را ترک کنیم. این اتفاق برای بسیاری از نوجوانان هم خواهد افتاد. وقتی آن‌ها احساس کنند هیچ‌کس متوجه احساسات و خواسته‌هایشان نیست و یا برای افکار آن‌ها ارزشی قائل نمی‌شوند تصمیم می‌گیرند که محیط خانه را ترک کنند. پس اگر می‌خواهید از فرار فرزندتان جلوگیری کنید یکی از راهکارها این است که با او همدلی داشته باشید. احساسات فرزندتان را درک کنید؛ و به آن‌ها به‌درستی پاسخ دهید. سعی کنید در کارهای مختلف نظر آن‌ها را بپرسید و همینطور به آن‌ها اجازه بدهید برای بسیاری از مسائل خودشان تصمیم بگیرند.
یکی از مهم‌ترین راهکارها برای جلوگیری از فرار از خانه این است که به تهدیدهای فرزندتان توجه داشته باشید. اگرچه بسیاری از مواقع صحبت‌های آن‌ها تنها برای جلب‌توجه است بااین‌حال دقت داشته باشید که یکی از نشانه‌های فرار از خانه در آینده این است که فرزندتان از آن صحبت می‌کند. در چنین شرایطی بهتر است با او صحبت کنید و ببینید دلیلش برای مطرح کردن این حرف‌ها چیست. سپس سعی کنید با کمک یکدیگر راهکار منطقی برای شرایط پیدا کنید.
تحقیقات نشان می‌دهد فرار از منزل در خانواده‌هایی که از یک مشاور متخصص کمک می‌گیرند به‌مراتب کمتر از خانواده‌هایی است که از این روش استفاده نمی‌کنند. در حقیقت یک مشاور باتجربه می‌تواند بسیاری از نشانه‌ها و زنگ خطرها برای فرار از خانه را شناسایی کند؛ و کاری کند تا قبل از جدی شدن مشکلات آن‌ها را از بین ببرید. ازجمله این اقدامات می‌توان به این موارد اشاره کرد:
بسیاری از فرارهای از خانه به دلیل بیماری‌های روحی اتفاق می‌افتند. گاهی افسردگی و اضطراب نوجوان آن‌قدر شدید می‌شود که قدرت بررسی درست واقعیت را ندارد. گاهی اوقات هم پای مشکلاتی مانند ناتوانی در کنترل تکانه، اختلال سلوک یا انواع اختلالات شخصیت و بیماری‌های روانی جدی در میان است. روانشناسان قبل از اینکه مشکلی برای فرزندتان پیش بیاید احتمال این بیماری‌ها را در او بررسی می‌کنند و اگر لازم باشد برای درمان آن‌ها اقدامات لازم را انجام می‌دهند.
اگر روانشناس احساس کند که نوجوان در مهارت‌هایی مثل مدیریت بحران یا حل مسائل مشکل دارد این مهارت‌ها را به او آموزش می‌دهد. با یادگیری این مهارت‌ها نوجوان خواهد توانست مشکلاتش را از راه‌های سالم‌تر و بهتری حل کند.
گاهی اوقات هم انگیزه فرار نوجوانان مشکلاتی است که در خانواده وجود دارد. در این شرایط مشاورین با برگزاری جلسات خانواده‌درمانی به شما کمک می‌کنند این مشکلات را به شکل بهتری حل کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه خانواده می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی خانواده با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
اصلی‌ترین راه این است که سعی کنید با فرزندتان ارتباط دوستانه‌ای برقرار کنید و فضای خانه را تبدیل به یک شرایط امن و صمیمانه کنید.
بهتر است با او صحبت کنید و ببینید چه چیزی در محیط خانه او را تا این حد ناراحت کرده است. سپس باهم برای تغییر شرایط یک راهکار منطقی پیدا کنید.