آیا از عوارض مصرف همزمان هروئین و شیشه اطلاع دارید؟ امروزه اعتیاد به یکی از معضلات بسیار جدی در جامعه تبدیل شده است. اعتیاد به هر نوع ماده افیونی، اثرات نامطلوبی را بر سلامت جسم و روان می‌گذارد. این امر زمانی تشدید می‌شود و عوارض جبران ناپذیری را وارد می‌سازد که الگوی مصرفی شخص معتاد تغییر یافته و به چند مصرفی گرایش یابد. استفاده از مواد مخدر ترکیب شده از چند نوع ماده مخدر مانند هروئین و شیشه، شخص معتاد را در مرحله بالاتری از اعتیاد قرار می‌دهد تا جایی که در مورد اشخاص معتاد به هروئین و شیشه می‌توان گفت روند ترک اعتیاد با سختی بیشتری خواهد بود و فرد معتاد باید سختی و مشقت بیشتری را تحمل نماید. با آگاهی از روش ترک و همچنین کمک گرفتن از یک فرد متخصص می‌توانید این فرایند را تسهیل نمایید. برای کسب اطلاع بیشتر از مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
بیشتر بخوانید : اعتیاد چیست | تعریف و آشنایی با ماهیت اعتیاد
منبع: مصرف همزمان هروئین و شیشه چه عوارضی دارد؟
عوامل متعددی باعث چند مصرفی فرد و گرایش او به مصرف همزمان چند نوع مواد مخدر مانند هروئین و شیشه می‌شود که در ادامه به مهمترین این عوامل اشاره می‌کنیم:
گاهی شخص معتاد این امکان را دارد که به مواد افیونی مورد استفاده خود مانند هروئین دست یابد و در نتیجه برای رفع نیاز خود به این مواد، اقدام به مصرف مواد دیگری مانند شیشه می‌نماید. بنابراین بنا به عدم دسترسی به مواد مخدر، الگوی مصرف مواد مخدر به صورت استفاده همزمان از هروئین و شیشه شکل می‌گیرد.
برخی از معتادان که به طور همزمان از مواد مخدر مانند هروئین و شیشه استفاده می‌کنند، علت این امر را تجربه لذت بیشتر گزارش می‌دهند. آنها معتقدند که استفاده از مواد مخدر جدید می‌تواند لذت بیشتری را به همراه داشته باشد.
قطعا استفاده از مواد مخدر خطرات زیادی را برای سلامتی انسان به همراه دارد. شخص معتاد به شیشه، پس از مدت زمانی عوارض روحی و روانی زیادی همچون پرخاشگری غیرقابل کنترل و خشونت بدون محرک خارجی را تجربه می‌کند. وی متوجه است که این تغییرات رفتاری به علت مصرف شیشه می‌باشد و به همین دلیل در جهت کاهش این عوارض سعی می‌کند مصرف شیشه را تا حدی کم کرده و در کنار آن به استفاده از مواد مخدر دیگری چون هروئین بپردازد.
با مصرف یک ماده مخدر مانند هروئین در طولانی مدت، ممکن است دیگر کیفیت آن ماده افیونی مانند قبل نباشد و فرد معتاد را راضی نکند. در نتیجه سعی می‌کند ماده افیونی دیگری مانند شیشه را با کیفیت بیشتر تهیه کرده و در کنار ماده مخدر قبلی مصرف نماید.
یکی دیگر از علت‌های گرایش به چند مصرفی، مشکلات مالی است. شخص معتاد در صورتی که نتواند هزینه لازم برای خرید مواد مخدر را به دست آورد، مجبور می‌شود ماده مخدر دیگری را با قیمت پایین‌تر خریداری نماید. پس بنا بر میزان پولی که دارد گاهی هروئین و گاهی شیشه خریداری کرده و مصرف می‌نماید.
مصرف همزمان هروئین و شیشه عوارض و پیامدهایی را به همراه دارد که برخی از آنها عبارتند از:
با الگوی چند مصرفی و استفاده همزمان هروئین و شیشه، عوارض ناشی از آن نیز تغییر یافته و شدیدتر می‌شود. مصرف مواد مخدر در هر حال تغییرات ظاهری به همراه دارد اما با مصرف همزمان هروئین و شیشه این تغییرات بسیار مزمن‌تر و حاد تر خواهند شد. کاهش وزن شدید، چین و چروک‌های عمیق در چهره بلاخص در اطراف چشم، لب‌های تیره رنگ، دندان‌های پوسیده و به طور کلی ظاهر ژولیده تغیرات ظاهری دور از انتظار نخواهد بود.
مصرف همزمان مواد مخدر مانند هروئین و شیشه، در فعالیت‌های مغز تاثیر گذار بوده و عوارض خطرناک مغزی را به دنبال دارد. شخصیت فرد معتاد در اثر مصرف همزمان هروئین و شیشه تغییر یافته و واکنش‌های رفتاری خشن و شدیدی را نمایانگر می‌سازد. اگر تاکنون برای خود انگیزه و اهدافی را در نظر گرفته بود، با مصرف همزمان هروئین و شیشه، کاهش علایق و انگیزه را تجربه می‌کند و هدفی را مورد نظر قرار نداده و صرفا به جهت شب و روز کردن و گذران زندگی به شکل یکنواخت روند زندگی را ادامه می‌دهد.
در بیشتر افراد معتاد با الگوی مصرف همزمان هروئین و شیشه نوعی بی قید بودن مشاهده می‌شود. این معتادان نسبت به وظایف و نقش‌های خانوادگی یا اجتماعی خود احساس مسئولیت نکرده و با تشدید سطح اعتیاد به مواد مخدر، غیرت و تعصبات خود را از دست داده و همه چیز را برای به دست آوردن هروئین و شیشه فدا می‌کنند.
مصرف هروئین و شیشه به صورت مجزا فعالیت‌های جنسی را کاهش می‌دهد. حال با مصرف همزمان این دو ماده مخدر، مشکلات هورمونی در بیضه و تخمدان بسیار شدت یافته و فرد معتاد حتی در صورت تحریکات شدید، میلی به رابطه نداشته و توانایی لازم برای برقراری رابطه جنسی را از دست می‌دهد.
بیشتر بخوانید : اعتیاد به چند ماده | خطرات و راه خلاصی از مصرف چند ماده به طور همزمان
وقتی بدن شخص معتاد به یک ماده مخدر مانند هروئین عادت کرده باش، روند ترک به نسبت آسانتر از زمانی خواهد بود که فرد تجربه چند مصرفی دارد و به طور همزمان هروئین و شیشه مصرف می‌کند. درمان این افراد کمی سخت است زیرا بدن باید از اثرات منفی چند ماده افیونی نجات یابد و به اصطلاح پاک سازی شود. ولی این امر نشانه عدم امکان درمان نیست؛ در واقع فرد معتاد به دو نوع ماده مخدر، به درمان‌های پیچیده‌تری نیاز دارد و این نکته بسیار مهم است که در این شرایط روح و روان فرد بیش از جسم وی درگیر مواد شده است و برای درمان علاوه بر مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک معالج، نیاز ضروری به مشاوره‌های روانشناسی آن هم در طولانی مدت دارد. برای کسب اطلاع بیشتر از ترک اعتیاد کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه اعتیاد می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره ترک اعتیاد تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
عوارض مصرف همزمان هروئین و شیشه چیست؟
از جمله عوارض این نوع اعتیاد چند مصرفی می‌توان به پرخاشگری، تخریب چهره، نامرتبی و ژولیده بودن و عدم توجه به بهداشت، کاهش میل جنسی، فاصله از اجتماع و… اشاره کرد. همچنین در شرایط حاد احتمال اور دوز و مرگ نیز وجود دارد.
آیا اعتیاد به هروئین و شیشه قابل درمان است؟
اگر چه مصرف همزمان این دو ماده می‌تواند عوارض جدی و خطرات فراوانی برای فرد داشته باشد ولی این به معنای عدم درمان نیست بلکه راهکارهای متعددی برای درمان این افراد وجود دارد. در این میان نقش اطرافیان و خانواده برای بهبود هر چه سریع‌تر این افراد از اهمیت بسزایی برخوردار است.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
افسردگی بعد از ترک اعتیاد یکی از شایع‌ترین مشکلات افراد پس از ترک است. معمولا افراد برای فرار از مشکلات روانی و درونی خود از مواد مخدر استفاده می‌کنند و به همین دلیل افسردگی بعد از ترک می‌تواند دلیلی بر بازگشت به اعتیاد باشد. از طرف دیگر افسردگی بعد از ترک اعتیاد می‌تواند مشکلات دیگری نیز برای فرد به وجود آورد. به همین دلیل ضروری است که راهی برای درمان این نوع افسردگی پیدا کرد. با آگاهی از راه‌های درمان افسردگی بعد از ترک اعتیاد می‌توانید گامی در جهت بهبود و افزایش کیفیت زندگی خود بردارید. در ادامه راه های مقابله با افسردگی بعد از ترک اعتیاد صجبت کرده‌ایم، برای آشنایی با روند درمان افسردگی بعد از ترک سیگار کلیک کنید.
منبع: افسردگی بعد از ترک اعتیاد چقدر طول می کشد؟
بیش از 350 میلیون نفر(یعنی چیزی حدود چهار برابر جمعیت کل شهرهای ایران) در سراسر جهان مبتلا به افسردگی هستند. از این تعداد تنها 50 درصد تحت درمان قرار می‌گیرند و باقی افراد گرفتار اثرات جبران ناپذیر این بیماری خواهند شد.
یکی از اثرات خطرناک افسردگی فکر و عمل به خودکشی است. آمارها نشان داده بیشتر از 90 درصد افرادی که دست به خودکشی می‌زنند حداقل سابقه یک دوره افسردگی درمان نشده را در زندگی خود داشته‌اند.
علاوه بر این افسردگی مقدمه‌ای بر دیگر بیماری‌های روانی و حتی بیماری‌های جسمی است. افسردگی همچنین باعث از کار افتادگی، مشکل در ارتباط گیری و هزاران بلای دیگر می‌گردد. برای آشنایی بیشتر با علائم افسردگی کلیک کنید.
الکل: مشکلات خواب مثل بی خوابی و کم شدن کیفیت خواب، مشکل نعوظ ، اختلال در حافظه
تریاک: اختلال در خواب، ایجاد مشکلات جنسی، عود کردن افسردگی
حشیش: بی خوابی، توهم، اضطراب‌های دائمی و حملات وحشت (پانیک اتک)، بی‌انگیزگی، تشدید مشکلات روحی روانی مثل اسکیزوفرنی و دو قطبی
مواد محرک (مثل قرص‌های روانگردان، کوکائین و شیشه): توهم، بی‌خوابی، هذیان گویی، رفتارهای پرخطر و پرخاشگرانه ، بی قراری‌های مداوم، تشدید بیماری‌های روحی روانی
ماریجوانا: تاثیرات منفی بر کنترل حرکت‌ها، شناخت، رفتارها و هیجانات
مدام فکر میکنید که نمی‌‌توانید کاری انجام دهید و هیچ وقت عوض نمی‌شوید، گمان میکنید هرگز به اندازه کافی خوب نبوده‌اید و اصلا برای زندگی کافی نیستید. به تدریج به این باور می‌رسید که تا آخر عمر همین طور باقی خواهید ماند. به نظر شما شرایط همیشه پایان بدی دارند.
بیشتر بخوانید : بعد از ترک اعتیاد چه رفتارها و اقداماتی باید کرد؟
برای درمان افسردگی بعد از ترک اعتیاد راهکارهایی وجود دارد که برخی از آنها به شرح زیر هستند. گاه تنها علت افسردگی اعتیاد نبوده و ممکن است سایر عوامل نیز مانع از بهبودی شوند، بنابراین مقاله علت افسردگی را هم مطالعه نمایید.
روان و جسم تاثیری متقابلی بر هم می‌گذارند. همان طور که بیماری‌های روانی سلامتی جسمی فرد را به هم می‌ریزند، بیماری‌های جسمی نیز سبب مشکلات روانی مثل افسردگی خواهند شد. تقویت بدن بعد از ترک با ورزش، دریافت مواد غذایی مفید و قرار گرفتن در معرض نور آفتاب و هوای پاک صورت می‌گیرد.
وقت گذرانی با یک جمع خوب در یکی از پارک‌های شهر، رفتن به یک مسافرت کوتاه، بازی‌های سالم ، ورزش‌های مختلف مثل پیاده روی، فوتبال، شنا، کشتی، کوه نوردی، مشغول شدن به یک حرفه شغلی، یادگیری و درس خواندن، شرکت در مراکز خیریه و موارد دیگر همه و همه می‌توانند به درمان افسردگی و پر کردن اوقات بیکاری فردی که ترک کرده کمک کنند.
قرار گرفتن در جمع‌های سالم و مشوق می‌تواند تاثیرات بسیار خوبی بر روحیه فرد بگذارد. مجمع معتادین گمنام، جمع‌های خانوادگی، جمع‌های مذهبی و دوستی سالم می‌توانند به بهبود سلامتی روانی کمک شایانی کنند.
مراجعه به روانشناس و مشاور راه حل قطعی درمان افسردگی بعد از ترک اعتیاد خواهد بود. روان درمانگر با شیوه‌های مختلفی مثل شناخت درمانی، رفتار درمانی، روانکاوی، معنا درمانی و… می‌توانند به درمان بیماری‌های روحی روانی بپردازند. برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
همان طور که گفته شد اعتیاد سیستم پاداش دهی مغز را دچار اختلال می‌کند و سطح طبیعی مواد شیمیایی بدن یعنی سروتونین و دوپامین که مسئول احساساتی مانند خوشحالی و لذت هستند را تغییر می‌دهد و به همین دلیل افسردگی بعد از ترک اعتیاد شکل می‌گیرد. با انجام برخی کارها می‌توانید ترشح دوپامین و سروتونین را تنظیم نمایید. برای کسب اطلاع در زمینه انواع روش‌های ترک اعتیاد کلیک کنید.
دوپامین به هورمون پاداش و لذت معروف است چراکه مغز از هر عملی احساس لذت کند دوپامین را ترشح کرده و دوپامین هم احساس لذت را می‌سازد . این فرایند باعث فشار برای تکرار یک عمل به دفعات مکرر می‌شود. دوپامین یک نوع پیام رسان در سیستم عصبی انسان است و پایین بودن آن انگیزه و اشتیاق را در فرد از بین می‌برد.
برای بالا رفتن دوپامین چه باید کرد؟
-پروتئین زیاد مصرف کنید.
-مدیتیشن و خواب منظم داشته باشید
-موسیقی درمانی کنید
یک روش درمانی نوین که در دوره بهبود افسردگی بعد از ترک اعتیاد مؤثر می‌باشد، موسیقی‌درمانی است. احساسی که از شنیدن موسیقی مورد علاقه به شما دست می‌دهد در اثر ترشح دوپامین ایجاد می‌شود. صرف نظر از ماده مخدری که مصرف می‌کردید، مسیرهای دوپامین در مغز که در اثر موسیقی برانگیخته می‌شوند منحصر به فرد هستند و در اثر مصرف مواد آسیب ندیده‌اند.
سروتونین به هورمون احساسات خوب معروف است چرا که خاصیت ضد افسردگی دارد و همچنین شادی بخش نیز می‌باشد. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که باعث بهبود خواب، روابط جنسی، اخلاق و… می‌شود. سروتونین توسط تریپتوفان (یک نوع مکمل طبیعی) ساخته می‌شود و راه‌های طبیعی زیادی برای افزایش ساخت آن در بدن وجود دارد.
برای بالا رفتن سروتونین چه باید کرد؟
-ورزش کنید و در معرض نور آفتاب قرار بگیرید.
-مصرف ویتامین ب و ث را افزایش دهید.
-از مواد غذایی‌ای مانند تخم مرغ، محصولات لبنی، گوشت قرمز، تخمه‌ی آفتابگردان، کاکائو، شکلات سیاه و غلات کامل استفاده کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه اعتیاد می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره ترک اعتیاد تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
افسردگی بعد از ترک اعتیاد چه مدتی طول می‌کشد؟
افسردگی بعد از ترک اعتیاد در صورت درمان نشدن حدودا دو سال و یا بیشتر به طول می‌انجامد. در این دوره احتمال عود اعتیاد و بازگشت به مواد مخدر بسیار بالاست.
راه حل قطعی درمان افسردگی پس از ترک چیست؟
بهترین راهکار کمک گرفتن از یک فرد متخصص است. اینگونه می‌توانید راهکارهایی علمی و موثر را بهه کار گیرید و در صورت لزوم از دارو نیز استفاده نمایید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
آگاهی از نحوه برخورد با شخصیت اجتنابی کمک می‌کند تا افراد بتوانند رابطه‌ای فعال با آنان برقرار کنند و حتی در فرایند درمان نیز به آنها یاری برسانند. بسیاری از افراد از این اختلال آگاهی ندارند و در نتیجه به نحو اشتباهی با شخصیت‌های اجتنابی رفتار کرده و به صورت غیرعمد به شدیدتر شدن اختلال و منزوی‌تر شدن فرد کمک می‌کنند. رفتار صحیح با این افراد مستلزم آگاهی از این اختلال است. افراد مبتلا به اختلالات شخصیت معمولا برای درمان اقدامی نمی‌کنند پس لازم است که اطرافیان آنها گامی برای درمان و بهبود کیفیت زندگی فرد بردارند.
منبع: برخورد با شخصیت اجتنابی با چه روشی مناسب است؟
اختلال شخصیت اجتنابی از نوع اختلالات شخصیت گروه C می‌باشد. این اختلال خود را در اواخر کودکی و اوایل نوجوانی نشان می‌دهد و بر تمام جنبه‌های شغلی، تحصیلی، اجتماعی و… فرد تاثیر گذار است. فردی که به اختلال شخصیت اجتنابی مبتلا باشد از اینکه رد شود یا مورد انتقاد قرار گیرد هراس دارد. این هراس آنقدر وسیع است که فرد ترجیح می‌دهد در تنهایی خود بماند و با هیچ کس ارتباط برقرار نکند. این افراد معمولا روابط صمیمی ندارند یا اگر دارند تعداد آنها بسیارکم است. افراد مبتلا به شخصیت اجتنابی تنها زمانی با یک فرد تعامل برقرار می‌کنند که مطمئن باشند پذیرفته شده هستند. تازه در آن صورت هم محتاطانه و با ملاحظه رفتار می‌کند که مبادا مورد تمسخر واقع شوند.
شخصیت‌های اجتنابی از نقص‌های خود به شدت عصبانی می‌شوند. این افراد از عزت نفس و اعتماد به نفس پایینی برخوردار هستند، منزوی بوده و از جمع فرار می‌کنند. آنان دوست دارند در جمع باشند اما از ترس رد یا تحقیر شدن ترجیح می‌دهند تنها بمانند. اصلی ترین مشکلی که این شخصیت دارد ماندن بر سر دوراهی برای ورود در جمع‌های مختلف است. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال شخصیت اجتنابی کلیک کنید.
همه افراد صبر می کنند تا با فرد مناسبی آشنا شده و ازدواج کنند. این زمان برای فردی که مبتلا به شخصیت اجتنابی باشد تقریبا هیچوقت فرا نمی‌رسد. تا جایی که خانواده افرادی که مبتلا به شخصیت اجتنابی هستند از این موضوع گلایه می‌کنند. اگر قصد دارید با فردی زندگی کنید که مبتلا به شخصیت اجتنابی است، باید از نحوه برخورد با او آگاه باشید. در ادامه به بعضی از نکتههای ضروری در برخورد با شخصیت اجتنابی می‌پردازیم:
نکته‌ای که در شخصیت اجتنابی وجود دارد این است که در تعاملات اجتماعی مهارت‌های کافی ندارد. این افراد این رفتارها را از روی اراده انجام نمی‌دهند.اگر شما بر روی نقاط ضعف او تمرکز کنید و با او درباره آنها صحبت نمایید، نه تنها کمکی نکرده‌ید بلکه او را از جمع دورتر خواهید کرد. این گونه گفته‌ها باعث می‌شود او بیش از قبل احساس خجالت و پایین بودن کند و از قبل کمتر درون جمع‌ها حاضر شود. به عنوان مثال گفتن جمله پسر من محجوب و خجالتیه و تا حالا با هیچ دختری صحبت نکرده که از زبان یک مادر گفته می‌شود، ممکن است تاثیر منفی به روی شخصیت اجتنابی بگذارد.
اگر بعد از هر حرکت مثبت یک فرد دارای شخصیت اجتنابی به او پاداش دهید در روند بهبود او تاثیر مثبتی می‌گذارد. باید با هر حرکت مثبت، یک پاداش برای او در نظر بگیرید. این پاداش‌ها می‌تواند محرکی برای انگیزه و پیشرفت این افراد شود. در نظر داشته باشید که این پاداش‌ها صادقانه، خیرخواهانه و نه از روی ترحم باشد.
اگر ویژگی‌های کلی شخصیت اجتنابی را در نظر بگیرید، متوجه می‌شوید که آنها در درون خود پر از تلاطم‌های ادراکی و احساسی دارند. برای فردی با این شرایط اصرار ورزیدن به حضور در مکان‌هایی که او را اذیت می‌کنند اصلا پیشنهاد خوبی نیست. او را از رویارویی با آنچه از آن فرار می‌کند، مجبور نکنید. این کار فقط باعث ناراحت شدن و آزار دیدن بیشتر وی می‌شود.
در نظر داشته باشید فردی که به اختلال شخصیت اجتنابی مبتلاست، اعتماد به نفس بسیار پایینی دارد. این افراد دچار خود کم بینی شدید هستند. اینکه شما بتوانید به صورت ماهرانه و صادقانه و غیر مستقیم از ویژگی‌های مثبت آنها تمجید کنید به آنان احساس خوبی می‌دهد.
به آنان کمک کنید تا شغل مناسبی برای خود پیدا کنند. این افراد از تعامل با دیگران و محیط‌های اجتماعی می‌ترسند و در نتیجه به دنبال کار نمی‌روند تا با آدم‌های دیگر ارتباط پیدا نکنند. اگر به دنبال کاری بروند و آن را انجام دهند، علاوه بر تعامل با دیگران، با انجام دادن کاری احساس مفید بودن می‌کنند و اعتماد به نفس‌شان افزایش می‌یابد.
بیشتر بخوانید : اختلالات شخصیت دسته c
روش‌ها و راهکارهایی که گفته شد، روش‌هایی موقتی و کوتاه هستند. اما اختلالات شخصیت از جمله اختلال شخصیت اجتنابی از جمله اختلالات پایداری هستند که بدون کمک روانشناس و پزشک متخصص نمی‌توان آن را به طور کامل بهبود بخشید. بی‌توجهی به درمان طبیعتا کار را سخت‌تر می‌کند. تلاش کنید تا فرد مبتلا را به مراجعه به روانشناس یا روان پزشک متقاعد کنید تا هم به خود فرد کمک کرده باشید و هم خودتان زندگی بهتری را کنار او سپری کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه شخصیت ها می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
برخورد با شخصیت اجتنابی چگونه باید باشد؟
در برخورد با آنان باید بر توانایی‌هایشان تمرکز کنید و از صحبت درباره نقاط ضعفشان بپرهیزید. آنها را به هیچ عنوان مجبور به حضور در جمع نکنید. برای کسب اطلاع بیشتر درباره چگونگی برخورد با شخصیت اجتنابی، بهتر است با یک روانشناس متخصص در این زمینه صحبت نمایید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
یکی از کارکرد‌های رشدی و شناختی مغز، توانایی تقلید کردن در کودکان و نوزادان است. تقلید نوزادان و کودکان رفتاری است که از طریق مشاهده رفتار دیگران آن عمل را تکرار می‌کند و یاد می‌گیرد. به عبارتی تقلید کردن یک راه مؤثر برای یادگیری اعمال جدید است. این توانایی ذاتی کودکان حتی در شیوه فرزندپروی والدین هم موثر است، زیرا کودکان بسیاری از فعالیت‌ها و اعمال را از طریق مشاهده الگو‌های خود یاد می‌گیرند و همان اعمالی که والدین انجام می‌دهند کودک هم انجام می‌دهد. در نتیجه می‌توان از این توانایی ذاتی انسان برای شیوه صحیح آموزش و فرزندپروری در دوران کودکی استفاده کرد. با دریافت مشاوره کودک درباره روش‌های مناسب تربیت فرزند به کمک تقلید راهنمایی دریافت کنید.
منبع: تقلید کردن در کودکان و نوزادان چه نقشی در رشد آن ها دارد؟
اساسا هر رفتار و فعالیتی که از انسان سر می‌زند پایه و اساس زیستی و عصبی دارد. پیش از پیشرفت‌های علوم اعصاب، دانشمندان نظریات مختلفی در ارتباط با علت تقلید کردن کودکان در نظر می‌گرفتند، اما امروزه مشخص شده که تقلید کردن در ابتدا به دلیل وجود سلول‌های اختصاصی در مغز به نام نورون‌های آینه‌ای قشر مخ است. به عبارتی می‌توان گفت زیربنای تقلید کردن نورون‌های آینه‌ای هستند. این نورون‌ها زیربنای مهارت‌های دیگر همانند توانایی اجتماعی نظیر همدلی و درک نقطه نظر دیگران نیز می‌باشند. با این حال باید توجه کرد که تمام فعالیت‌های انسان به دلیل مجموع عوامل زیستی، روانی و اجتماعی رخ می‌دهد. برای آشنایی با نشانه های سلامت نوزاد کلیک کنید.
تقلید کردن بر فعالیت‌ها و اعمال گسترده‌ای تاثیر می‌گذارد که برای رشد کودک ضروری به نظر می‌رسد. به عنوان مثال تقلید، ابزار و ویژگی قدرتمندی برای یادگیری و تمرین مهارت‌های مختلف است. یادگیری زبان، یادگیری اصوات، مهارت‌های ورزشی و… می‌تواند تا حد زیادی تحت تاثیر تقلید کردن باشد. یکی دیگر از مسائلی که می‌تواند به دلیل نورون‌های آینه‌ای و تقلید کردن ایجاد شود توانایی همدلی کودک با دیگران است. همچنین باید یادآور شد که تقلید کردن زیربنای تجسم و تخیل کودک محسوب می‌شود، به عبارتی برای شکل گیری تجسم و تخیل، کودک در ابتدا باید توانایی تقلید کردن داشته باشد. در مجموع می‌توان گفت بسیاری از اعمالی که کودک در بزرگسالی انجام می‌دهد تحت تاثیر مشاهده الگوها و تقلید کردن از آنها قرار دارد.
دیدگاه‌های مختلف روانشناسی سن متفاوتی را برای شروع تقلید کردن نوزاد در نظر گرفته‌اند. با این حال نوزادان از همان ابتدا با توانایی تقلید کردن به دنیا می‌آیند و در هر دوره از رشد توانایی تقلید کردن به شیوه متفاوتی بروز پیدا می‌کند. اولین تقلید‌هایی که نوزادان انجام می‌دهند تقلید از حرکات صورت و چهره بزرگسالان است، سپس هرچقدر که سن نوزاد بیشتر می‌شود تقلید‌های بیشتری در محیط پیرامون خود انجام می‌دهد. بنابراین کودکان تازه متولد شده یا یک ماهه حالت چهره بزرگسالان را تقلید می‌کنند و تا 7 یا 8 ماهگی توانایی تقلید کردن کودک پیشرفت می‌کند و به مرور می‌تواند به صورت انتخابی شروع به تقلید کردن کند.
در حدود یک سالگی کودکان فعالیت‌هایی را تقلید می‌کنند که توانایی انجام دادن آنها را داشته باشند، رایج‌ترین تقلید کودکان در این سن تقلید از حرکات دست است. در حدود یک تا سه سالگی توانایی تقلید کردن کودک به وضوح پیشرفت می‌کند و می‌تواند از الگوها یا شخصیت‌های غیرواقعی تقلید کند. در مجموع باید بیان کرد که بر اساس سن کودک و ویژگی‌های رشدی، نوع تقلید کودک متفاوت است.
به طور کلی 6 مرحله در ارتباط با تقلید کردن وجود دارد که این فرایند از تولد تا دوسالگی اتفاق می‌افتد.
مرحله اول تقلید کردن به شکل بازتاب‌ها است، یعنی کودک از محرک‌هایی که در محیط اطرافش وجود دارد تقلید می‌کند، به عنوان مثال اگر کودکی گریه کند و چندین کودک دیگر در اطراف او باشند و شروع به گریه کنند، گریه کودکان همچنان ادامه پیدا می‌کند. با این حال تقلید کودک در مرحله بازتاب‌ها بسیار جزئی است. برای آشنایی با انواع بازتاب ها کلیک کنید.
در این مرحله عادت‌های کودک شکل می‌گیرد و گاهی تقلید انجام می‌شود. تقلید در این مرحله می‌تواند به صورت سرایت صوتی، تقلید متقابل و تقلید گهگاهی رخ دهد. تقلید توسط سرایت صوتی به این صورت است که نوزاد بیشتر تحت تاثیر محرک‌های صوتی قرار دارد. تقلید متقابل باعث می‌شود تا نوزاد صدا یا حرکاتی که در مقابل او و حوزه دید او انجام می‌شود را تکرار کند. تقلید گهگاهی در ارتباط با موقعیت‌های ناشناخته است، با این حال این تقلید به شکل محدودی رخ می‌دهد.
تقلید نظام دار یا هدف‌دار تقلید‌هایی است که به طور هدفمند مربوط به مجموع حرکات و صداهای خود کودک است، با این حال در این مرحله، تقلید کودک هنوز به صورت جزئی رخ نمی‌دهد.
یکی از مهمترین مراحل تقلید در این مرحله رخ می‌دهد. منظور از تقلید حرکات نامرئی، تقلید اعمالی است که دور از دید نوزاد انجام می‌شود. به عبارتی کودک با داشتن یک نشانه یا مشخصه قادر به تقلید کردن فعالیتی می‌شود که قبلا آن را دیده و یاد گرفته اما اکنون در حوزه دید او قرار ندارد.
در این مرحله توانایی تقلید حرکات نامرئی کودک با دقت و ظرافت بیشتری رخ می‌دهد. به عبارتی کودک می‌تواند با جزییات بیشتری تقلید انجام دهد.
پیشرفته‌ترین حالت تقلید کردن، تقلید در غیاب الگو است. در این مرحله اگر کسی کاری انجام دهد و کودک آن را ببیند، می‌تواند در نبود آن شخص آن رفتار را به طور کامل تقلید کند.
توانایی تقلید کردن به صورت ذاتی وجود دارد، اما عوامل متعددی هستند که بر تقلید کردن تاثیر می‌گذارند. به عنوان مثال تقلید می‌تواند در فرآیند بازی کردن کودکان رخ دهد، به طوری که کودکان می‌توانند قوانین بازی یا نوع بازی کردن را از یکدیگر تقلید کنند. در موارد دیگر کودک برای اینکه خودش را شبیه دیگری کند، شروع به تقلید کردن از ویژگی‌های ظاهری و رفتاری او می‌کند. علاوه بر این، تقلید می‌تواند در همدلی کردن و بروز هیجانات مختلف موثر واقع شود. به طوری که کودک با تقلید از دیگران یاد می‌گیرد تا در محیط‌های مختلف چه هیجانی از خودش بروز دهد.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا تقلید کردن برای رشد کودک ضروری است؟
کودکان بسیاری از فعالیت‌ها و رفتارهایشان را از طریق مشاهده الگو و تقلید کردن از آنها یاد می‌گیرند، بنابراین تقلید کردن یکی از بخش‌های اساسی رشد کودک می‌باشد.
منبع: تقلید کردن در کودکان و نوزادان چه نقشی در رشد آن ها دارد؟
بیش فعالی در نوزادان نسبت به دیگر گروه‌های سنی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است و افراد شناخت کم‌تری نسبت به آن دارند. متخصصان بر اساس یافته‌های جدید خود، برخی علائم در دوران نوزادی همچون بی‌قراری، گریه‌های شدید، ناتوانی در به خواب رفتن و … را نشانه‌ای از بیش فعالی می‌دانند. توصیه می‌شود والدین با اطلاع از نشانه‌های بیش فعالی، در صورت رویت این علائم در فرزند خود، سریع‌تر برای درمان اقدام کنند و از پیشروی آن در کودک جلوگیری نمایند. همینطور در ارتباط بودن با یک مشاور کودک سبب می‌شود که بتوانند از راهکارهای موثر برای ارتباط با فرزند خود استفاده کنند. در ادامه اطلاعات کامل‌تری از موضوع بیش فعالی در کودکان ارائه کرده‌ایم. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: بیش فعالی در نوزادان
جالب است بدانید آکادمی اطفال آمریکا تا قبل از سال 2011 شروع بیش فعالی را از سن شش سالگی در نظر می‌گرفت که تا 12 سالگی ادامه پیدا می‌کرد. بعدها بر اساس راهنماهای تشخیصی بیشتر، این سن به 4 تا 18 سالگی تغییر پیدا کرد؛ اما امروزه مطابق تحقیقات صورت گرفته شده، علائم بیش فعالی حتی از دوران نوزادی بروز پیدا می‌کند.
نکته‌ای که وجود دارد این است که تشخیص بیش فعالی در دوران نوزادی کارآسانی نیست؛ چراکه راهنمای تشخیصی دقیقی برای آن وجود ندارد و درمان بیش فعالی در این دوران نیازمند دقت بیشتری است. برای آشنایی با نشانه های بیش فعالی کودکان کلیک کنید.
همانطور که اشاره کردیم تشخیص علائم بیش فعالی در دوران نوزادی برای متخصصان دشوار است. در سنین بالاتر کاهش توجه، تحرک و فعالیت زیاد کودک سبب می‌شود که تشخیص بیش فعالی در او کار چندان دشواری نباشد. با این حال در ادامه به برخی علائم بیش فعالی در نوزادان اشاره کرده‌ایم :
در صورتی که هر کدام از علائم فوق به مدت شش ماه ادامه داشته باشد، معمولا پزشکان مسئله بیش فعالی را مطرح می‌کنند. بیش فعالی از اختلالات عصبی رشدی است که در صورت شناسایی بایستی به موقع درمان شود. برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله اختلالات عصبی رشدی را بخوانید.
برخی از کودکان از بدو تولد به عبارتی بدقلق هستند و خلق و خوی دشوار آنها سبب می‌شود که به راحتی با شرایط محیطی که در آن قرار دارند، کنار نیایند.
این دسته از کودکان در زمان‌هایی که لازم است، آرام هستند و داستان‌ها، آهنگ‌ها و تصاویر کودکانه برایشان جذاب می‌باشد. همینطور آنها می‌توانند ساعت‌ها با اسباب بازی‌های خود بازی کنند و یا به فعالیت‌هایی همچون پازل، لگو و … علاقه‌مند می‌باشند.
کودکانی که دچار بیش فعالی و یا نقص توجه هستند، نمی‌توانند به راحتی بازی کنند و دائما ناآرام و بی‌قرار هستند. بنابراین والدین در ابتدا باید تفاوت بیش فعالی را با داشتن خلق و خوی دشوار تشخیص دهند.
در ایجاد اختلال بیش فعالی در نوزادان عوامل بسیاری تاثیرگذار است که در ادامه به آنها اشاره کرده‌ایم:
در صورتی که به هر دلیل نوزاد شما دچار اختلال بیش فعالی است، در نظر داشته باشید که درمان او با آموزش‌های خاص و ویژه‌ای امکان‌پذیر است، بنابراین حتما به مراکز تخصصی مراجعه کنید.
همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، تشخیص بیش فعالی در دوران نوزادی کار سختی است؛ دلیل این موضوع نیز این است که نشانه‌های بیش فعالی می‌تواند والدین و متخصصان را به اشتباه بیاندازد.
به طور مثال علائم بیش فعالی در نوزادان با علائم مشکلاتی همچون سابقه ضربه به سر در کودک، وجود اختلالات مرتبط با صرع و تشنج، مشکلات تیروئید و ناتوانی‌های بینایی و شنوایی مشابه می‌باشد.
بنابراین تشخیص و درمان بیش فعالی در نوزادان بسیار حساس است و بهتر است برای اینکار به یک متخصص اطفال با تجربه مراجعه کنید و در تمامی مراحل درمان و معاینات پزشکی با او همکاری کنید تا شناسایی مشکل فرزندتان به درستی انجام شود.
متاسفانه تاکنون راهنمای دقیقی برای درمان بیش فعالی در کودکان زیر چهار سال به وجود نیامده است. از سویی دیگر مصرف داروها نیز در این سنین با محدودیت‌های بیشتری همراه است و نیازمند دقت و احتیاط می‌باشد.
از مهمترین موضوعاتی که در زمینه درمان بیش فعالی در دوران نوزادی و سنین کم وجود دارد، این است که والدین آموزش‌های لازم را در این زمینه از متخصصان دریافت کنند. در واقع پدر و مادر باید بتوانند مشکلات فرزند خود را درک کنند تا تعامل بهتری را با او داشته باشند.
معمولا متخصصان پس از سن چهار سالگی از روش‌های درمانی دیگری همچون رفتار درمانی و درمان‌های دارویی استفاده می‌کنند. لازم است به این نکته نیز اشاره کنیم که دریافت درمان دارویی نیز در وهله دوم انجام می‌شود و در ابتدا پزشک سعی می‌کند از طریق روش‌های غیرداویی این مشکل را در کودک برطرف سازد. برای آشنایی با روش های درمان بیش فعالی کودکان کلیک کنید.
بنابراین اگر احساس میکنید فرزند شما دچار اختلال بیش فعالی است، ابتدا با یک روانشناس کودک این موضوع را در میان بگذارید و روند درمان را با او پیش ببرید. در صورتی که نشانه‌های بیش فعالی در کودک شما از بین نرود، باید برای دریافت درمان‌های دارویی به یک روانپزشک مراجعه کنید. به عقیده پزشکان و بر اساس آمار، دریافت هر دو روش درمان دارویی و رفتار درمانی به صورت همزمان نتیجه موثرتری دارد و درمان با سرعت بیشتری انجام می‌شود. برای اشنایی بیشتر با نحوه برقراری ارتباط با کودکان استثنایی کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه بیش فعالی در نوزادان بیش فعال می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
آیا بیش فعالی برای کودک خطر آفرین است؟
بیش فعالی از اختلالات رشدی می‌باشد که در صورت عدم درمان سبب بروز مشکلات مختلفی برای کودک، همچون اختلالات یادگیری، مشکلات تحصیلی و … می‌شود. ادامه‌دار شدن بیش فعالی تا سنین نوجوانی نیز سبب می‌شود که فرد به سمت رفتارهای ضداجتماعی کشیده شود و میزان ناسازگاری او با محیط کاهش پیدا کند. بنابراین از موضوعات مهم پس از شناسایی بیش فعالی، دریافت درمان موثر است.
منبع: بیش فعالی در نوزادان