آیا روشهای ترک ریتالین را میشناسید؟ ریتالین یک داروی محرک است که غالبا در درمان اختلال پیش فعالی و نقص توجه مورد استقاده قرار میگیرد. در صورت استفاده صحیح و زیر تظر متخصص، این دارو کاملا اثر بخش و مفید است اما امروزه برخی افراد با قصد بیدار ماندن بیشتر و افزایش تمرکز خود اقدام به مصرف خودسرانه این دارو میکنند. در نتیجه به ریتالین اعتیاد پیدا کرده و عوارض ناخوشایند آن را تجربه خواهند کرد.
از طرف دیگر کنار ترک ریتالین نیز کار چندان راحتی نیست و به یک مشکل جدی برای فرد تبدیل میشود. در این شرایط ضروری است که افراد از یک متخصص در این زمینه کمک بگیرند و برای ترک آن اقدام نمایند. در ادامه مقاله به بررسی کامل ترک ریتالین میپردازیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این روشها تا پایان مطلب با ما همراه باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع مواد اعتیاد آور کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه ترک ریتالین میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
منبع: ترک ریتالین
ریتالین با نام عمومی رتیل-فنیدات، دارویی شبه آمفتامین ساخته شده در آزمایشگاه است که سیستم عصبی سمپاتیک (آرامشبخش) را جهت افزایش فعالیت ذهنی و عملکرد آن تحریک میکند. عموما این دارو به دلیل درمان بیماری اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) به عنوان محرک سیستم اعصاب مرکزی شناخته میشود. این دارو، از طریق افزایش فعالیت دوپامین و نوراپی نفرین در مغز توانایی سازماندهی و حل مشکلات را فراهم کرده و موجب بهبود تمرکز، تفکر و تصمیم گیری میگردد.
عدم وجود یا کمبود این انتقال دهنده عصبی، عملکرد عادی فرد را در جامعه مختل میکند. بدون ریتالین، افراد در مدرسه و یا محل کار قادر به نشستن و تمرکز طولانی مدت نیستند.
کسانی که ریتالین را بدون نسخه و یا با دوز بیش از حد مصرف میکنند دچار علائمی مانند خستگی، کندی ذهن و مشکل در تمرکز میشوند. از عوارض جانبی احتمالی مصرف ریتالین، اعتیاد است که با عواقب ترک آن شرایط برای بیمار وخیمتر میگردد.
ترک ریتالین مغز را مجبور میکند تا حضور مداوم این دارو را جبران کند. مغز مصرف کنندگان ریتالین، نسبت به دوپامین و نوراپی نفرین حساسیت کمتری پیدا میکند و دستیابی به همان اثرات پیشین، دوزهای بیشتری را میطلبد. ترک مصرف یا کاهش قابل توجه ریتالین، به علت آن که مغز نمیتواند عملکرد صحیح خود را پیدا کند، علائم ناخوشایندی را به همراه دارد.
طبیعی است که افراد در حین ترک ریتالین، نشانه هایی از خود بروز دهند. این علائم معمولا به معنی سم زدایی است و همچنین بعد از قطع مصرف بروز میکند. در چنین شرایطی افراد تحریک پذیر شده و احساس آسیب پذیری میکنند. اختلال در خواب و اشتها، کمبود انرژی، مشکل در تمرکز، داشتن افکار خودکشی و… همگی از نشانه های ترک ریتالین هستند.
نمیتوان برای ترک ریتالین، مدت زمان دقیقی را تعیین کرد. این موضوع به دوز مصرف و همچنین مدت زمان مصرف آنها بستگی دارد. همچنین سن افراد نیز در این مورد موثر است. بر اساس تحقیقات انجام شده افرادی که در سن پایین به ریتالین وابستگی پیدا کرده اند؛ به مدت زمان بیشتری برای ترک نیاز دارند. شرایط جسمانی و روانی فرد معتاد نیز بسیار موثر است.
ریتالین نیمه عمر کوتاهی دارد و تقریباً به طور کامل در طی 24 ساعت پس از آخرین مصرف از بدن فرد خارج میشود. با این حال طیف وسیعی از افراد جامعه پس از مصرف ریتالین با آگاه شدن از عوارض آن به دنبال راههایی برای ترک میگردند. ترک ریتالین سخت بوده و تازه با شروع علائم ترک و وسوسه برای مصرف دوباره، کار پیچیده تر میشود. طول دوره ترک ریتالین معمولاً بیشتر از سایر مواد مخدر است و علائم ترک 7 تا 10 روز ادامه پیدا میکند.
روزهای 1-2: افراد در این دوره به جز خوردن غذا و خوابیدن کار دیگری انجام نمیدهند و دچار سردرد، خستگی، افزایش اشتها، مشکل در تمرکز و مشکلات خفیف عاطفی میشوند.
روزهای 2-7: این دوره ای است که باید مراقب علائم شدید و خطرناکی مانند روان پریشی و افکار خودکشی بود. تهوع مداوم در کنار سردرد، تحریک پذیری و عصبانیت از علائم این دوره است.
روزهای 7-10: حالت تهوع ، تپش قلب و سردرد اغلب از بین رفته، در حالی که علائم عاطفی ممکن است هنوز در فرد باقی بماند.
روزهای 10-14: علائم شناختی و عاطفی مانند اضطراب و افسردگی کم شده است. در صورت ادامه علائم ممکن است برای بازگشت فرد به حالت طبیعی، درمان مستقیم لازم باشد.
مصرف کنندگان ریتالین پس از اعتیاد به ریتالین به دنبال درمان آن میگردند. ترک ریتالین به دلیل تأثیر آن بر انتقال دهندههای عصبی دوپامین در مغز، معمولاً سخت است. اگر فرد به طور ناگهانی مصرف ریتالین را متوقف کند، علائم حادی شامل از دست دادن لذت، اختلال خواب، کمبود انرژی، افسردگی، اضطراب، عصبانیت و مشکلات تمرکزی در وی نمایان می گردد. بهترین روشهای ترک ریتالین میتواند شامل مهارتهای فردی، رفتار درمانی شناختی، درمان پزشکی و دارو درمانی زیر نظر متخصص یا پزشک باشد. این روشها به شرح زیر هستند.