اختلال تماشاگری جنسی یکی از انواع اختلالات جنسی است. برخی این اختلال را مترادف با چشم چرانی جنسی میدانند اما در واقع تماشاگری جنسی نوع بیمارگونه و شدیدی از چشم چرانی است. افراد مبتلا به تماشاگری جنسی از دیدن بدن عریان دیگران و تماشای رابطه جنسی افراد دیگر با هم لذت میبرند. این افراد معمولا علاقه دارند غریبهها را در این حالت تماشا کنند و به خودارضایی بپردازند. افراد مبتلا به این اختلال معمولا آسیب جدی به دیگران نمیرسانند اما تماشای دیگران نیز نوعی مزاحمت و احساس ترس و ناامنی برای افراد ایجاد میکند. به همین دلیل ضروری است که چارهای برای درمان آن اندیشید. با کمک گرفتن از مشاوره جنسی میتوان این اختلال را درمان کرد. برای کسب اطلاع بیشتر در زمینه مشاوره جنسی کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه اختلال تماشاگری جنسی میتوانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 تماس بگیرید.
تماشاگری جنسی نوعی بیماری جنسی، روانی و رفتاری است که فرد را به تماشای پنهانی بدن برهنه دیگران اجبار میکند. افراد مبتلا به این بیماری بعد از مشاهده بدن برهنه دیگران اقدام به خودارضایی در خلوت یا مکانهای عمومی میکنند و از این طریق به لذتی که میخواهند میرسند.
این بیماری در دسته اختلالات پارافیلیا قرار میگیرد؛ پارافیلیا یک نوع گسترده از اختلالات جنسی است که در آن افراد به خاطر ناتوانی در برقراری ارتباطات جنسی عادی از راههای عجیب و ناشناختهای به ارضای جنسی دست پیدا میکنند، از انواع دیگر اختلالات پارافیلیا میتوان به فتیش یا عورت نمایی اشاره کرد.
عورت نمایی یا نمایشگری جنسی با آن که در نقطه مقابل تماشاگری جنسی قرار میگیرد، اما گاها در افراد مبتلا به تماشاگری جنسی دیده میشود. یعنی همین افرادی که از دیدن پنهانی بدن برهنه دیگران لذت میبرند، ممکن است اندامهای جنسی خود را نیز در مکانهای عمومی و خصوصی به افراد قربانی نشان دهند تا لذتشان کامل شود. برای کسب اطلاعات در زمینه انحرافات جنسی کلیک کنید.
اختلال تماشاگری جنسی معمولا قبل از پانزده سالگی در دوره کودکی و نوجوانی شروع میشود اما حداقل سن تشخیص آن 18 سالگی است. این اختلال در افراد معمولا تداوم پیدا میکند و در صورت درمان نشدن تا دوره سالمندی با آنها خواهد بود. حتی افرادی که به جرم این بیماری و حین انجام خودارضایی با دید زدن دیگران در ملا عام دستگیر میشوند، بعد از طی کردن دوره حبس و آزاد شدن، باز به رفتار پیشین خود بر میگردند. احتمال ابتلا به این بیماری در مردان 12 درصد و در زنان 4 درصد است. یعنی شیوع این بیماری در مردان سه برابر زنان است.
برای عضویت در کانال تلگرامی ذهن نو کلیک کنید.
-افراد مبتلا به اختلال تماشاگری جنسی تمایل دارند لباس عوض کردن، برهنه شدن و اعمال جنسی غریبهها را تماشا کنند.
-تمایل به مشاهده این نوع صحنهها در افراد نوعی تمایل اجباری است که نمیتوانند در مقابل آن ایستادگی کنند.
-این بیماری تمام جنبههای زندگی روزمره افراد را مختل میکند و به قول معروف خواب و خوراکشان را به هم میزند.
-افراد مبتلا به این بیماری معمولا رابطه جنسی برقرار نمیکنند و فقط با فکر به رابطه جنسی مشغول خودارضایی میشوند.
-رویا پردازیها و تصورات جنسی این نوع افراد مداوم است و تمامی ندارد.
در آخر تمام این علائم اگر در اشخاص بالای 18 سال بیشتر از 6 ماه مشاهده شوند نیاز به مداخله پزشکی و درمان وجود دارد.
برای همه افراد پیش میآید که به صورت خودآگاه و ناخودآگاه به دیگران نگاه کرده و یا حتی تحریک شوند. اما اگر این مورد تنها به صورت اتفاقی باشد؛ اختلال تماشاگری جنسی محسوب نمیشود. در واقع وقتی افراد به صورت مداوم اینکار را انجام دهند و یا از انجام ندادن آن دچار احساس استرس و اضطراب شوند به معنی ابتلا به اختلال یا انحراف جنسی است.
از طرفی اینکار در زندگی شخصی و اجتماعی افراد اختلال ایجاد کرده و حتی چرخه پاسخ جنسی آنان را نیز تغییر میدهد. از طرفی این افراد معمولا بعد از انجام اینکار به شدت احساس گناه میکنند. در چنین مواردی میتوان گفت فرد مبتلا به اختلال بوده و نیاز به درمان دارد.
برای شروع فرایند درمان و حتی پیشگیری از شدت یافتن اختلال تماشاگری جنسی در ابتدا باید این بیماری به صورت دقیق تشخیص داده شود. از آنجایی که چشم چرانی به تنهایی اختلال محسوب نمیشود به همین دلیل مرز باریکی بین این دو مورد وجود داشته و تشخیص آنها نیز دشوار است. افراد باید در این زمینه به متخصص مراجعه کرده و همچنین از ملاک های خاصی استفاده کنند. فراموش نکنید که این اختلال در افراد زیر 18 سال تشخیص داده نشده و همچنین افراد باید علائم اختلال تماشاگری جنسی را حداقل 6 ماه بدون وقفه داشته باشند.
علل قطعی و اصلی اختلال تماشاگری جنسی هنوز مشخص نیست اما احتمال میرود این اختلال نتیجه آسیبهای دوران کودکی و برخی مشکلات روانی و جسمی باشد: