اختلالات شخصیت دسته C | ویژگی های کلاستر c یا ج

اختلالات شخصیت دسته c گروهی از اختلالات شخصیتی و مرتبط با منش انسان هستند که مشخصه همه آن‌ها تجربه احساس بیمناکی و اضطراب مزمن در طول زندگی است. این اضطراب‌ها معمولا از اوایل بزرگسالی آغاز شده و در باقی عمر نیز همراه فرد باقی می‌مانند. طبق راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روان پزشکان آمریکا، اختلال‌های شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی جبری کلاستر c اختلالات شخصیتی را تشکیل می‌دهند. با آگاهی از ویژگی‌ها و روش‌های درمان این اختلالات می‌توانید گام‌های مهمی در جهت ارتقای سلامت روان خود و اطرافیانتان بردارید. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

برای دریافت مشاوره در زمینه تیپ های شخصیتی می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی روانشناسی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 تماس بگیرید.

منبع:  اختلالات شخصیت دسته C

اختلالات شخصیت دسته C | طبقه بندی اختلالات شخصیت

اختلالات شخصیت الگوهای پایداری از رفتار و تجربه درونی هستند که با انتظارات فرهنگی به میزان قابل توجهی مغایرت دارند، فراگیر و انعطاف ناپذیر هستند، در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آغاز شده، در طی زمان پایدار می‌مانند و به پریشانی فرد منجر می‌شوند. برای آشنایی با راه های شخصیت شناسی کلیک کنید.  این اختلال‌ها بر اساس شباهت‌های توصیفی به سه دسته عمده، طبقه بندی می‌شوند که شامل موارد زیر می‌باشند:

اختلال‌های شخصیت دسته a : اختلال‌های پارانویا، اسکیزوئید و اسکیزوتایپی

اختلالات‌شخصیت دسته b : اختلال‌های شخصیت ضد اجتماعی، مرزی، نمایشی و خودشیفته

اختلالات شخصیت دسته c : اختلال شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی- جبری

انواع اختلالات شخصیت دسته C

مشخصه اصلی اختلالات شخصیت دسته c تجربه نوعی اضطراب و بیمناکی مزمن در طول زندگی است که می‌تواند در قالب الگوهای رفتاری گوناگون خود را نشان دهد. بر اساس آنچه راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روان پزشکی آمریکا مشخص کرده است این دسته از مشکلات شخصیت اختلال‌های شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی- جبری را شامل می‌شود. در ادامه به توضیح ویژگی‌های تشخیصی هر یک از این موارد پرداخته‌ایم.

 اختلالات شخصیت دسته c | اختلال شخصیت اجتنابی

ویژگی اصلی شخصیت اجتنابی، الگوی فراگیر بازداری اجتماعی، احساس عدم کفایت در زندگی و حساسیت زیاد به ارزیابی‌های منفی است که از اوایل بزرگسالی آغاز و در زمینه‌های گوناگون ظاهر می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلال معمولا به دلیل ترس از انتقاد، عدم تایید یا طرد شدن از جانب دیگران از فعالیت‌های شغلی یا تحصیلی که مستلزم تماس بین فردی زیاد هستند، اجتناب می‌کنند. برای مثال ممکن است این افراد پیشنهاد ترفیع شغلی را نپذیرند به این دلیل که فکر می‌کنند ممکن است مسئولیت‌های جدید انتقاد همکاران را به همراه بیاورد. برای اطلاع از روش های برخورد با شخصیت اجتنابی کلیک کنید.

هم چنین آن‌ها اغلب با افراد جدید دوست نمی‌شوند مگر اینکه از محبت و پذیرش آنان مطمئن باشند. در حقیقت روابط صمیمانه خود را به علت ترس از شرمساری یا مسخره شدن محدود نگه می‌دارند. هم چنین دائما در مورد انتقاد دیگران یا طرد شدن از جانب آن‌ها مشغولیت ذهنی دارند.

به دلیل احساس بی کفایتی، این افراد اغلب در موقعیت‌های بین فردی کمرو به نظر می‌رسند. آن‌ها از نظر اجتماعی معمولا خود را فاقد جاذبه می‌پندارند و در برابر دیگران احساس حقارت می‌کنند. در نهایت آن‌ها تلاش می‌کنند تا حد ممکن دست به فعالیت‌های جدید نزنند تا موجب دستپاچگی‌شان نشوند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال شخصیت اجتنابی کلیک کنید.