آیا با آسیب های والدین وابسته به فرزندانشان آشنایی دارید؟ وابستگی والدین نسبت به فرزندان به مرور زمان و به صورت ناخودآگاه شروع به شکل گیری می‌کند. وابستگی در اکثر خانواده‌ها دیده می‌شود. اما این موضوع در خانواده‌های تک فرزند بیشتر اتفاق می‌افتد. در شکل گیری وابستگی والدین عوامل متعددی دخیل هستند. اکثر این والدین نمی‌دانند که با وابسته‌کردن فرزند به خود، بذر مشکلات و بیماری‌هایی همچون خود بیمارانگاری و خود آزاری را در وجود او نهادینه می‌کنند. وابستگی فرزند علاوه بر بیماری‌های مختلف در بزرگسالی، او را از رشد و تعالی فردی و اجتماعی نیز باز می‌دارد. در ادامه به بررسی ویژگی‌های والدین وابسته و عواقب آن می‌پردازیم.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه والدین وابسته می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
از جمله ویژگی‌ها و خصوصیات رفتاری والدین وابسته به شرح زیر هستند. برای آشنایی بیشتر با خصوصیات شخصیت وابسته کلیک نمایید.
والدین وابسته معمولا کارهای شخصی و ابتدایی کودک اعم از لباس‌پوشیدن و غذاخوردن را به جای او به عهده می‌گیرند. این والدین هنگام شب و موقع خوابیدن نیز کودک را همراهی می‌کنند. فرزندانی که با این شیوه تربیتی بزرگ می‌شوند. معمولا در آینده فردی بدون اراده هستند. و وابستگی عاطفی عمیقی نسبت به والدین پیدا می‌کنند.
والد مسئول نگهداری از کودک به احتما بیشتری دچار وابستگی می‌شود. وابستگی عاطفی در خانواده‌هایی که فرزندان خود را به مراکز نگهداری می‌سپارند و یا برای او پرستار می‌گیرند، کمتر اتفاق می‌افتد. همراهی دائمی با کودک باعث شدت وابستگی در آینده می‌شود.
احترام به عقاید، تصمیمات و نظرات کودک کار بسیار خوب و معقولانه‌ای است. اما حقیقتا کودک در مواردی مثل زمان و نحوه غذاخوردن، خوابیدن، بازی‌کردن و… مصلحت خود را نمی‌داند. پس والدین قوانین خاصی را باید در این زمینه‌ها برای کودک در نظر بگیرند. اما والدین وابسته تمام این امور و تصمیم‌گیری‌ها را به کودک می‌سپارند. این کودکان در آینده با مشکلات متعددی مثل کمبود اعتماد به نفس و فقدان هویت مواجه می‌شوند.
شدت وابستگی برخی والدین به گونه‌ایست که در یک اتاق کنار کودک خود می‌خوابند. این موضوع اغلب در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه مشاهده می‌شود. در واقع یک نوع هنجار فرهنگی به شمار می‌رود.
مواردی همچون خندیدن، گریه‌کردن، خوابیدن و… از جمله واکنش‌های طبیعی کودک برای برآورده شدن نیاز خود از آنها بهره می‌برد. اما والدین وابسته در مقابل گریه کودک بسیار هراس دارند و دچار استرس و اضطراب می‌شوند. این والدین از گریه کودک میان جمع‌های خانوادگی و در اجتماع به شدت می‌ترسند و خجالت می‌کشند.
برای آشنایی با اقدامات لازم حتما مقاله اختلاف با پدر و مادر کلیک کنید.
والدین وابسته معمولا کنترلگر هم می‌شوند. چرا که آنان می‌خواهند همواره روی کودک خود سلطه داشته و او را تنها برای خودشان نگه دارند. معمولا تصور می‌شود که چنین والدینی کاملا مطیع فرزندان خود هستند؛ در صورتی که در مواردی می‌بینیم که با همین وابستگی شان فشار زیادی به فرزندان خود وارد می‌کنند.
برای والدین وابسته تنها اهداف و خواسته های خودشان است که حائز اهمیت است. به همین دلیل احساسات فرزند خود را خدشه دار کرده و این موضوع اصلا برایشان اهمیتی ندارد. برای مثال می‌توانند فرزند خود را عصبانی کنند و یا غرور او را بشکنند و از آن طرف اصلا این موضوع برایشان مهم نباشد.
پدر و مادر از جمله مهمترین مربیان کودک به شمار می‌روند. و در سلامت روحی و جسمی کودک نقش بسزایی ایفا می‌کنند. اما در هر موضوعی اعتدال نیز باید در نظر گرفته شود. در واقع والدین با واگذاری مسئولیت‌های هر چند کوچک، حس مسئولیت‌پذیری را در کودک تقویت نمایند. موارد زیر از جمله دلایل مهم وابستگی والدین به فرزندان به شمار می‌رود.
-ترس از جدایی و ترک منزل فرزند
-برای اولین بار صاحب فرزند شده‌اند
-کسانی که والدین وابسته داشته‌اند
-افرادی که دارای والدین بی‌مسئولیت و بی‌توجه بوده‌اند
-افرادی که نوع رفتارشان به گونه‌ایست که به همه چیز و همه کس وابسته می‌شوند.
همانطور که در قسمت های قبلی هم به آن اشاره کردیم؛ والدین وابسته با رفتارهایی که دارند به شکل های مختلفی به فرزندان خود آسیب می‌زنند. در این قسمت به توضیح برخی از این آسیب ها خواهیم پرداخت.
با بررسی زندگی والدین وابسته در یک بازه زمانی، می بینیم که آنها بخش بزرگ یا تقریبا تمام زندگی شان را وقف فرزندان شان کرده اند. این پدر و مادرها برای خود و نیازهایشان وقت نمی‌گذارند. تمام تصمیمات و برنامه ریزی هایشان برای برآورد خواست و نیازهای کودک خانواده است. در نتیجه با گذر زمان به فرزندان وابسته تر خواهند شد.
این والدین زمان و انرژی لازم برای حفظ روابط شان خرج نمی‌کنند. پس در دراز مدت تعاملات دوستان و اطرافیانشان را از دست خواهند داد.
دیر یا زود فرزندان خانواده، به دنبال استقلال شان خواهند رفت. این همان زمانی است که مشکلات روحی والدین شروع می‌شود. پدر و مادر متوجه تنهایی و بی کسی شان خواهند شد. پس احتمال ابتلا به افسردگی و اختلالات اضطرابی زیاد می‌شود.
پیامدهای ناشی از رفتارهای والدین وابسته دیر یا زود خود را به شکل های مختلفی در فرزندان نشان می‌دهند. برخی از این مشکلات شامل موارد زیر هستند.
شما با نقش ها و مسئولیت های که در خانه به عهده می‌گیرید، می فهمید که از توانایی های لازم برای کارهای مختلف را دارید. پس با هر موفقیت باور به خودتان بیشتر می‌شود. اما والدین وابسته هیچ گونه مسئولیت را به فرزندان واگذار نمی‌کنند. و یا با نهایت کنترل این کار را انجام می‌دهند. پس در آینده این افراد با کمبود اعتماد به نفس روبرو خواهند شد.
هر چقدر وابستگی والدین به فرزندان بیشتر باشد. توانایی فرد برای مستقل شدن نیز پایین میآید. این افراد برای استقلال آمادگی لازم را ندارند. در هر قدم نیاز به تایید والدین شان خواهند داشت. اگر تایید نگیرند (والدین وابسته برای استقلال تایید نخواهند داد)، با سختی به استقلال خواهند رسید.
این افراد خودشان والدین خوبی نخواهند شد. آنها مهارت های زندگی را هرگز یاد نگرفته‌اند. پس قادر به پرورش و تربیت فرزندانشان نیز نخواهند بود.
فرزندان والدین وابسته همیشه و همه جا خواسته هایشان برآورده شده است. آنها قادر به تعویق انداختن نیازهایشان نیستند. این فرزندان هر آنچه که می‌خواهند را در بیرون از خود می‌جویند. تحمل کاستی و سختی های زندگی را ندارند.
نیاز به توجه آنها انگار تمامی ندارد. در هر جمعی باید به طرز به خصوصی با آنها برخورد شود. این مساله برای افراد نزدیک چالش برانگیزتر است.
برای درک بهتر خود و خانواده تان حتما به مقاله اختلالات شخصیت کلاستر سی سر بزنید.
اگر شما جزو والدین وابسته هستید، بهتر است هر چه زودتر جهت تصحیح عادات خود اقدام نمایید. چراکه این وابستگی به فرزند، علاوه بر آسیب به کودک ممکن است مشکلات روحی و روانی مختلفی برای خود شما ایجاد کند. بنابراین جهت ترک وابستگی خود بهتر است راهکارهای زیر را انجام دهید:
1. در وهله اول بدانیدکه فرزندتان شاید روزی از روزها و به دلایل مختلف از شما جدا شود. بنابراین از کودکی به او آموزش‌های لازم را بدهید. تا او یادبگیرد که به هیچ کس وابسته نشود.
2. تمام نیازهای کودک را برآورده نکنید. بگذارید کودک درک کند که نمی‌تواند با گریه و زاری به نیازهای غیر منطقی خود دست یابد و باید برای کسب احتیاجات خود تلاش نماید.
3. اغلب والدین وابسته همیشه نسبت به کودک خود نگران هستند. آن ها نگران یک رخداد ناگوار هستند. به همین دلیل کودک خود را رها نمی‌کنند. این والدین باید با مراجعه به مشاوران خانواده، به تدریج قادر به کاهش وابستگی‌شان می‌شوند.
4. آخرین راهکار، مراجعه به مشاور خانواده است. در صورتی که از توانایی لازم برای رفع وابستگی خود برخوردار نیستید، بهتر است از یک متخصص و مشاور خانواده کمک بگیرید. چرا که مشاورین خانواده با موارد مشابه زیادی روبه‌رو بوده‌اند و از این طریق شما می‌توانید با بهره گیری از راهکارهای آنان، بهتر تصمیم گیری نمایید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره خانواده کلیک کنید.
همیشه در مورد وابستگی فرزندان به والدین شنیده ایم. اما گاها شاهد والدین وابسته نیز هستیم. شاید بتوانیم بگوییم که این موضوع بسیار دشوار تر از وابستگی فرزندان خواهد بود. چون معمولا وابستگی فرزندان به مرور زمان و یا با انجام راهکارهایی برطرف می‌شوند؛ اما در مورد والدین حل این موضوع سخت تر و یا حتی غیر ممکن است. از این رو بهتر است افراد پیش از اینکه بچه دار شوند به این موضوع فکر کرده و آن را برطرف نمایند. همچنین در این زمینه حتما از روانشناس نیز کمک بگیرند.
برای دریافت مشاوره در زمینه والدین وابسته می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
سوالات متداول
تاثیر والدین وابسته بر آینده کودکان چیست؟
اگر والدین قصد دارند فرزند خود را فردی مسئولیت پذیر و مفید برای جامعه تربیت کنند، بهتر است بدانند بر اساس نظریه روانشناسی، مراحل رشد و تکامل فرد طبق یک برنامه‌ریزی منظم و از پیش تعیین شده، در حال انجام است. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که کودک باید از جانب والدین مهارت آموزی را فراگرفته و آن را انجام دهد. والدین وابسته با نوع رفتار خود، پرو بال کودک را چیده و او را برای پروازهای بلند و طولانی زمین گیر می‌کنند.
درمان والدین وابسته چگونه است؟
بهتر است والدین وابسته در وهله اول نسبت به رفتارهای خود تجدید نظر کرده و بدانند که همواره قادر نیستند در کنار فرزندشان باشند. این گونه والدین برای غلبه بر این مشکلات و کاهش نگرانی‌هایی که در ارتباط با فرزند خود دارند بهتر است با مشاوران خانواده در ارتباط باشند
کمرویی کودکان در مدرسه موجب کناری گیری آن ها از جمع دوستان و سایر گروه های اجتماعی لازم برای رشدشان می‌شود. این کودکان معمولا به دلیل نداشتن اعتماد به نفس کافی نمی‌توانند در جمع هایی غیر از خانواده صحبت نمایند. آنها مشکلی در حرف زدن ندارند و در خانه مانند سایر کودکان به بازی علاقه دارند. اما وقتی با کسانی مواجه می‌شوند که شناخت چندانی ندارند، گوشه گیری کرده و ترجیح می‌دهند از چشم بقیه دور باشند. شاید این رفتار کار را برای والدین راحت کند، اما باید توجه داشته باشید که اینها نشانه های انزوا فرزندتان است و حتما باید رفع شوند. در صورتی که هنوز فرزندتان نتوانسته دوستی پیدا کند، حتما برای مشاوره کودک کلیک کنید.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه کمرویی کودکان در مدرسه می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
کودکان کمرو خیلی اوقات به عنوان کودکی با شخصیت و مودب تعریف می‌شوند. متاسفانه بسیاری از والدین متوجه تفاوت این دو خصیصه نیستند و در نتیجه اقدامی در این زمینه نمی کنند. کمرویی کودک او را از یادگیری مهارت های اجتماعی عقب انداخته و مانع از رشد و پیشرفت او خواهد شد. حضور در گروه همسن ها، برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی ازجمله نیازهای انسان برای پرورش مهارت های مختلف اش است. اگر فکرمی کنید این رفتارها در او عادی است، پس برای اطمینان حتما مقاله کودکان درونگرا را بخوانید.
کودکان کمرو ویژگی‌های زیر را دارند که می‌تواند تاثیرات منفی در کیفیت زندگی آنها داشته باشد. شما در صورت مشاهده نشانه های زیر حتما به روانشناس کودک مراجعه نمایید. جهت مطالعه روانشناسی دانش آموزان کلیک کنید.
مهمترین ویژگی کودکان کم رو ، سطح پایین اعتماد به نفس آنهاست. اعتماد به نفس پایین و عدم باور داشتن به توانایی و استعدادهای درونی خود می‌تواند به علل مختلف ایجاد شود. وقتی کودک دائما در معرض تنبیه و توبیخ قرار بگیرد، عزت نفس خود را از دست می‌دهد و فکر می کند برای دیگران مهم نیست. بنابراین از اینکه بخواهد در معرض دید اطرافیان قرار بگیر احساس شرمندگی دارد. برای آشنایی با روش های افزایش اعتماد به نفس کودکان کلیک کنید.
ضمن در نظر گرفتن این نکته که هر گونه عدم تمایل به برقراری ارتباط با دیگران به منزله کم رویی کودک تلقی نمی‌شود. کمرویی کودک می‌تواند به صورت زیر بروز کند؛ کودک در اغلب موقعیت‌ها از ایجاد ارتباط با دیگران بیمناک شود؛ تغییر حالت چهره و رفتار او به وضوح مشاهده شود (مانند اینکه در پشت پدر و مادر خود پنهان گردد یا پاسخ های کوتاه یک کلمه ای بدهد).
کودکان کم رو به طور بسیار مشهود و علنی به ساکت بودن گرایش دارند و می‌توانند مدت ها در یک گوشه آرام و ساکت بنشینند بدون اینکه کلمه ای حرف بزنند. توجه به این نکته مهم است که سکوت، نقطه امنیت کودکان کم رو است. اگر چه ممکن است آنها از این ویژگی خود راضی نباشند ولی بهتر از این است که مخاطب قرار بگیرند و مجبور بشوند با دیگران صحبت کنند. کودکان کمرو در بیشتر موارد، پاسخ ها را می‌دانند اما به علت احساس ترس و خجالت برای پاسخ دادن داوطلب نمی‌شوند. این رفتار ها در مهمانی ها، مهد کودک، مدرسه، کلاس ورزش، جمع همسن ها، ملاقات با آشنایان …. به وضوح دیده می شود.
بزرگترین مشکل کودکان کم رو این است که مهارت‌های زندگی کردن و همزیستی مسالمت آمیز در کنار دیگران را بلد نیستند. احساس نقص و ناتوانی در این کودکان، آنها را به این باور می‌رسانند که افرادی بی کفایت هستند. به همین دلیل به سمت سبک رفتاری درونگرایی سوق پیدا می کنند و خیلی زود نسبت به محرک های محیطی، واکنش های عصبی و پرخاشگرانه نشان می‌دهند.
کمرویی کودکان باعث می‌شود تا در شرایطی از ترس منجمد شده و نتوانند هیچکاری انجام دهند. در واقع آنان به قدری خجالتی و کمرو هستند که با کوچک ترین عامل اضطرابی، به طور کلی عملکرد خود را از دست داده، فشار زیادی را تجربه می‌کنند.
پی بردن به علت کمرویی در کودکان به درمانگر کمک می کند تا درمان موثرتری به کار گیرد. درمانگران معمولا به واسطه مصاحبه و انجام برخی تست ها علت مساله را پیدا می‌کنند. در ادامه به اصلی ترین علل کمرویی کودکان پرداخته ایم. برای آشنایی بیشتر با روانشناسی کودک کلیک کنید.
تحقیقات مختلف حاکی از این است که پدر و مادر کمرو می‌توانند ژن های کم رویی را به فرزندان خود انتقال بدهند. به همین دلیل یکی از کودکان آنها با همین ویژگی به دنیا میآید و رشد می‌کند. این در حالی است که نقش پذیری کودک از پدر و مادر هم می‌تواند در ایجاد کمرویی کودکان تاثیر داشته باشد. کودک رفتارهای توام با کم رویی را از پدر و مادر خود یاد می‌گیرد.
وقتی کودک در مقابل کوچک‌ترین رفتار خود با واکنش‌های سختگیرانه پدر و مادر روبرو می‌شود و یا فضایی حکومتی بر جوّ خانواده حاکم است، دائما احساس ترس و اضطراب دارد. “نکند کاری انجام دهد که مورد بازخواست پدر و مادر قرار بگیرد و یا تنبیه شود.” این طرز تفکر اغلب کودکانی است که در خانواده های با قوانین سخت گیرانه رشد می کنند. ترس از اشتباه کردن و برخورد والدین سبب می شود آنها با خود فکر کنند دائما در معرض کنترل هستند و اگر خطایی بکنند با عواقب سختی مواجه خواهند شد. به همین دلیل ترجیح می دهند ساکت و آرام در یک گوشه بنشینند و هیچ واکنش رفتاری نداشته باشند.
مهد کودک و مدرسه همانطور که می تواند مکانی برای افزایش تعاملات اجتماعی و فرا گرفتن مهارت های زندگی باشد. در صورتی که مربیان و معلمان برخوردهای نادرست و تحقیرآمیز داشته باشد، می تواند اعتماد به نفس کودک را کاهش دهد.
مقایسه کودک با هم کلاسی هایش، برچسب تنبلی زدن به او و نگاه های تند و خشن معلم ها می‌تواند عواملی باشند که سبب احساس خجالت و کم رویی در کودکان بشود. در اثر این برخوردها، کودک احساس بی ارزشی و بی کفایتی خواهد کرد.
برای آشنایی با انواع تیپ های شخصیت کودک کلیک کنید.
یکی دیگر از دلایل کمرویی کودکان در مدرسه، ترس از شکست و کمالگرایی آنان است. آنان دوست دارند همیشه کامل و نفر اول باشند؛ به همین دلیل در بعضی از موقعیت ها که احتمال خطا وجود دارد، اصلا مشارکت نکرده و کاملا دوری می‌کنند.
گاهی برخی از کودکان به صورت فطری کمرو تر از دیگران هستند. این درواقع جزو ویژگی های شخصیتی آنها محسوب می‌شود و جای نگرانی وجود ندارد. آنها اصلا خودشان از این بابت ناراحت نبوده و در آینده نیز احتمالا درونگراتر از دیگران باشند.
کمرویی کودکان در مدرسه ، مشکلاتی را نیز برای آنها ایجاد می‌کند. حتی می‌توان گفت که گاهی عوارض ناشی از این موضوع است که باعث می‌شوند کودکان در این زمینه کاری کرده و بخواهند که دیگر کمرو نباشند. برخی از این پیامدها شامل موارد زیر هستند.
می‌توان گفت که کمرویی کودکان آن هم در مدرسه، در این سنین تا حدی طبیعی است. اما از آنجایی که این ویژگی می‌تواند دردسرساز باشد و مشکلاتی را برای کودک ایجاد نماید؛ باید نشانه های این موضوع را در کودکان تشخیص داده و حتما در این مورد به آنها کمک کرد. والدین و کادر مدرسه در این زمینه نقش اساسی داشته اما بهتر است حتما با یک روانشناس نیز مشورت نمود.
برای دریافت مشاوره در زمینه کمرویی کودکان در مدرسه می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
سوالات متداول
درصورتی که کودک از حضور در مهمانی های خانوادگی امتناع می کند، چگونه باید با او برخورد کرد؟
بهتر است بجای اینکه کودک را بدون آگاهی در مهمانی های گروهی وارد سازید، ابتدا او را مطلع کنید و نظر او را بشنوید. چرا دوست ندارد به مهمانی بیاید؟ با صبر و حوصله، دلیل او را بشنوید و به حرف هایش گوش بدهید. به او بگویید که افرادی که در مهمانی حضور دارند او را دوست دارند و با دیدنش خوشحال می شوند. می تواند تعدای از اسباب بازی هایش را با خود بیاورد و با بچه ها بازی کند.
فهمیدم بچه مامانم نیستم ! امروزه بسیاری از زوجین برای فرزندآوری، سرپرستی را انتخاب کرده و ترجیح می‌دهند تا کودکان افراد دیگر را بزرگ کنند. به همین دلیل بسیار احتمال دارد که بعد از چندین سال، فرزند متوجه این موضوع شده و واکنش های مختلفی را از خود نشان دهد. قطعا اطلاع از چنین موضوعی بسیار دشوار خواهد بود و طبیعی است که واکنش های مختلفی از خود نشان دهید. اما بعد از کنارآمدن با احساسات تان باید در این مورد فکر کرده و تصمیم درست را بگیرید. فراموش نکنید که شما مقصر نیستید و باید بابت شانسی که از داشتن خانواده آورده اید؛ خوشحال باشید. در چنین شرایطی بهتر است حتما با یک روانشناس نیز مشورت نمایید.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه فرزند خواندگی می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
” فهمیدم بچه مامانم نیستم ” ؛ خوب در چه سنی فهمیدی؟ چطوری متوجه این موضوع شدی؟ در کودکی احتمالا کاری از دست شما برنیامده و بعد از مدت کوتاهی هم این موضوع را فراموش می‌کنید. حتی می‌توان گفت که کودکان با این موضوع راحت تر کنار می‌آیند. اما در صورتی که در بزرگسالی متوجه این مسئله شدید؛ کار برای شما کمی سخت تر خواهد شد. چرا که احساس می‌کنید که تمام زندگی شما بر پایه دروغ بوده و تمام افکارتان بهم می‌ریزد.
در ابتدا باید بگوییم که تجربه احساسات منفی مثل خشم، تنهایی، ترس، نفرت کاملا طبیعی هستند. اما اینکه چه واکنشی از خود نشان دهید و یا چه تصمیمی بگیرید؛ اهمیت دارد. از این رو باید کمی بیشتر تامل کنید. عجولانه تصمیمی نگیرید. و حداقل تا انتهای این مقاله با ما باشید.
پرسیدن یک سری سوالات از خودتان باعث می‌شود تا خود را به چالش کشیده و رفتار بهتری در این مورد داشته باشید. برای مثال:
هر چقدر هم که این موضوع برای شما ناراحت کننده باشد؛ گفتن آن به شما برای پدرومادر خوانده تان هم بسیار دشوار است. شاید بارها برای گفتنش با خود کلنجار رفته باشند. سعی کنید آن ها را درک کنید. خیلی از آن ها توانایی گفتن این حقیقت را پیدا نمی کنند. با این حال متخصصین به آن ها توصیه می کنند که به دو نکته زیر توجه داشته باشند. توصیه می کنیم که حتما درباره مشکلات فرزندخواندگی بخوانید.
در مرحله اول از نظر سنی و شرایط روحی اطمینان حاصل کنید که او آماده شنیدن واقعیت هست. نباید این موضوع را در قالب شوخی و یا غیر مستقیم به او بگویید. سعی کنید به صورت رو در رو با او صحبت کرده و هر دو والد حضور داشته باشید. در این مورد داستان سرایی نکرده و تا حدامکان همان چیزی را که اتفاق افتاده است؛ توضیح دهید. البته به سن او نیز توجه داشته باشید.
بعد از اینکه فرزند متوجه این موضوع شد؛ باید به او اطمینان دهید که همچنان او را دوست داشته و از او حمایت می‌کنید و این تغییری در احساس شما ایجاد نمی‌کند. در برخی موارد کودک فرزند تصور می‌کند که شما با گفتن این موضوع به او قصد رها کردن دوباره او را دارید. به همین دلیل باید او را ممطئن کنید که اصلا این اتفاق نمی‌افتد و شما همچنان پدر و مادر او هستید.
برخی از والدین تصمیم می‌گیرند تا پایان عمر این موضوع را از فرزند خود پنهان کرده و به او چیزی نگویند. اما باید این احتمال را در نظر داشته باشند که ممکن است روزی به صورت اتفاقی او متوجه این موضوع شده و دچار آسیب های روحی شدیدی شود. از این رو پیشنهاد می‌شود تا در زمانی مناسب، در مورد این موضوع به فرزند خود توضیح دهید. حتی گاهی او خود در این مورد کنجکاوی کرده و خواهان شنیدن واقعیت است. در نهایت گفتن واقعیت در شرایط درست بهتر از این است که مطلع شدن از این موضوع را برعهده خود فرزند بگذارید.
شما نیز به عنوان کسی که میگویید ” فهمیدم بچه مامانم نیستم “، باید بدانید که این حقیقت تلخ بخشی از زندگی شماست. در ابتدا که متوجه آن می شوید برای تان بسیار دردناک است و پذیرش آن سخت. اما درست مانند کسی که دوره سوگواری یا هر حادثه تلخ دیگری را میگذراند؛ شما نیز باید راه های پذیرش این مساله را یاد بگیرید.
در سنین خیلی پایین مثلا در سه یا چهار سالگی نمی‌توان و نباید اینکار را انجام داد. چرا که کودک در این سنین توانایی درک بسیاری از مسائل را ندارد. اما از هفت سالگی به بعد می‌توان اینکار را انجام داد و بهتر است که به فرزند گفته شود. اما نه با جملاتی مثل کسی تو را نمی‌خواست و یا تو را از سر راه پیدا کرده ایم. می‌توانید در سنین کودکی این ماجرا را در غالب داستان آغاز کرده و زمانی که کودک از نظر ذهنی آماده شد؛ به صورت مستقیم بگویید. برای آشنایی بیشتر با مفاهیم روانشناسی فرزند خواندگی کلیک نمایید.
اگر متوجه شدید که فرزندخوانده هستید؛ باید انتظار بروز برخی از اتفاقات را حداقل برای مدتی در زندگی خود داشته باشید. در بیشتر موارد این شرایط موقت هستند و بعد از مدتی با آن کنار می‌آیید. اما به هر حال باید خود را برای این موارد آماده کنید.
ترس از طرد شدن یک باور اضطرابی است که هر کسی را درگیر خودش می‌کند. به‌طورکلی طرد اجتماعی موضوع خوشایندی نیست و هیچ‌کس دوست ندارد آن را تجربه کند. بااین حال نگرانی یا ترس از طردشدن در بعضی افراد شدت بیشتری پیدا می‌کند. ترس ازدست‌دادن عزیزان و تنها شدن بزرگترین نگرانی این افراد است. به همین خاطر آنها هر کاری می‌کنند تا خودشان را از این خطر نجات بدهند. اما شاید برای‌تان جالب باشد، اگر بگوییم همین رفتار آنها بسیاری از مواقع باعث می‌شود که ارتباطات‌شان را از دست بدهند. تجربیات تلخ گذشته، اعتمادبه‌نفس پایین و یا تربیت‌های اشتباه والدین از جمله مهمترین دلایل این مشکل هستند. با توجه به اینکه ترس از طردشدن می‌تواند زندگی و آرامش فرد را تا حد زیادی تحت‌تأثیر خودش قرار بدهد بهتر است برای درمان آن به دنبال یک راهکار جدی باشید. برای دریافت مشاوره استرس کلیک کنید.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه ترس از طرد شدن می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
ترس‌ها بخشی از زندگی هرکدام از ما هستند. همه ما در زندگی نقاط ضعف و ترس‌هایی داریم که سعی می‌کنیم از آنها دور باشیم. ترس از طرد شدن یا رهاشدگی نیز یکی از باورهای اضطرابی است که بسیاری از ما را در هر سنی درگیر خودش می‌کند. کسانی که دچار ترس از طردشدن هستند همیشه نگرانند که مبادا دیگران آنها را تنها بگذراند. در واقع آنها همیشه و در تمامی روابط‌شان انتظار دارند که از جانب دیگران طرد شوند. به‌علاوه آنها تا حد زیادی به نشانه‌های طردشدن نیز حساس هستند.
برای مثال اگر شما یک روز به هر دلیلی به این افراد سلام نکنید، تصور خواهند کرد که شما رابطه‌تان را با آنها قطع کرده‌اید. و در این شرایط ممکن است هر واکنشی نشان بدهند. اما گروه دیگری از افرادی که درگیر ترس از طردشدن هستند، رفتاری کاملاً متفاوت نشان می‌دهند. این افراد به این خاطر که فکر می‌کنند قرار است از روابط اجتماعی کنار گذاشته شوند به‌طورکلی از این روابط و مردم فاصله می‌گیرند. برای آشنایی با نشانه های انواع اختلالات اضطرابی کلیک کنید.
بعضی از نشانه‌هایی که حساسیت به طرد همراه خودش می‌آورد را در ادامه با هم بررسی خواهیم کرد. بااین‌حال به این نکته دقت داشته باشید که قرار نیست همه این نشانه‌ها با هم در یک نفر دیده شوند. بلکه هرچه شدت یک نشانه بیشتر باشد و یا تعداد بیشتری از این علائم در یک نفر وجود داشته باشد با احتمال بیشتری فرد درگیر این باور شناخته می‌شود.
تا حدودی می‌توان مفاهیم ترس از طرد شدن و ترس از رهاشدگی را با یکدیگر یکسان دانست. با این تفاوت که ترس از رها شدگی در بیشتر موارد در دوران کودکی شکل گرفته و مانند یک طرحواره ذهنی عمل می‌کند. در صورتی که ترس از طرد شدن حتی در دوران بزرگسالی نیز می‌تواند به وجود آید. ترس از رها شدگی به شکل های مختلفی بروز کرده و روابط افراد را با دیگران تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی از نشانه های این نوع ترس شامل موارد زیر هستند.
شیوه و موضوع صحبت با همسر به اعتقاد تمامی روانشناسان خانواده می‌تواند به شما در بهبود کیفیت زندگی مشترک کمک کند. بااین‌حال اگر نحوه صحیح صحبت با همسر را ندانید حرف‌زدن نه‌تنها کمکی به حل مشکلات نخواهد کرد؛ بلکه باعث بروز دلخوری‌های جدیدی در رابطه شما و همسرتان می‌شود. به همین خاطر اگر حرف‌زدن شما و همسرتان نتایج مطلوبی نداشته، حتما با دریافت مشاوره خانواده در این زمینه اطلاعات‌تان را تکمیل کنید.
فهرست مطالب
علاوه بر توجه به راهکارهای مناسب برای صحبت باهمسر ، باید تفاوت های مردان و زنان در صحبت کردن را جدی بگیرید. کوچک شمردن این تفاوت‌ها مشکلاتی را در راه صحبت میان شما و همسرتان ایجاد می‌نماید. در ادامه به طور کامل درباره این موضوع‌صحبت خواهیم کرد پس همراه ما باشید.
برای دریافت مشاوره در زمینه شیوه و موضوع همسر می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت منزل با شماره 9099070354 تماس بگیرید.
به طور کلی داشتن یک ارتباط موثر و توجه کردن به شیوه و موضوع صحبت با همسر در زندگی مشترک از اهمیت زیادی برخوردار است. زوجین پیش از هرچیزی باید بتوانند به شکل درست و بدون واسطه با یکدیگر صحبت کنند. حتی می‌توان گفت که بسیاری مشکلات با همین صحبت کردن برطرف می‌شود. اما زوجین از این موضوع مطلع نبوده و به همین دلیل به درستی اینکار را انجام نمی‌دهند. در ادامه راهکارهایی ارائه خواهیم داد که با کمک آنها می‌توانید به شکل سالم با همسر خود صحبت کنید.
گاهی زوجین با این سوال مواجه می‌شوند که اصلا باید در مورد چه چیزی با یکدیگر صحبت کنند. موضوعات زیادی وجود دارد که می‌توان آنها را در با همسر در میان گذاشت. بعد از انتخاب موضوع به شیوه صحبت با همسر نیز توجه داشته و سعی کنید با لحن مناسب حرف بزنید. برخی از موضوعاتی که می‌توانید در مورد آنها با همسر خود صحبت کنید؛ شامل موارد زیر هستند.
✨در مورد خودتان و احساسات تان
✨علایق مشترک
✨آب و هوا
✨اتفاقات اخیر
✨مسائل محل کارتان
✨تحسین و تمجید کردن از یکدیگر
✨شوخی کردن
دقت کردن به شیوه و موضوع صحبت کردن با همسر یکی از اولین تکنیک‌هایی پیشنهادی روانشناسان خانواده برای حل بسیاری از مشکلات میان زوجین است. استفاده صحیح از آن پیامدهای مثبت بسیاری را برای زندگی زوجین به همراه دارد. در صورتی که راهی برای صحبت وجود ندارد، حتما باید مشاوره خانواده دریافت کنید. ما در ادامه به برخی از این پیامدها اشاره کردده‌ایم.
برداشت آزاد از رفتار و گفتار طرف مقابل می‌تواند باعث بروز سوءتفاهم‌های بسیاری در رابطه شما شود. تا زمانی که به‌جای صحبت کردن با همسر و شنیدن نقطه نظرات او در ذهنتان به این سوءتعبیرها دامن زده و همسرتان را متهم می‌کنید مشکلات ارتباطی میان شما بیشتر و بیشتر می‌شود. این در حالی که صحبت کردن با همسر باعث درک بهتر شما از یکدیگر و از بین‌رفتن کدورت ها خواهد شد.
وقتی درباره مسائل مختلف با همسرتان صحبت می‌کنید بیش از گذشته با دیدگاه‌های وی آشنا می‌شوید. اینکار دریافتن شناخت عمیق‌تری نسبت به همسرتان کمک خواهد کرد. شناخت بیشتر شما از او باعث‌می‌شود تا در شرایط مختلف بهتر یکدیگر را پیش‌بینی کنید. پس قادر به خودداری از رفتارهای ازاردهنده برای طرف مقابل‌تان خواهید بود.
برطرف‌شدن سوءتفاهم‌ها ورسیدن به شناخت بهتر از همسر باعث می‌شود تا کیفیت ارتباط شما و همسرتان نیز بهبود پیدا کند. علاوه بر این صحبت با همسر باعث می‌شود احساس کند خواسته‌ها و نظراتش برای شما اهمیت دارند و درنتیجه او نیز اهمیت بیشتری برای خواسته‌هایتان قائل خواهد شد که به بهبود ارتباط شما منجر می‌شود.
حتما از صفحه اینستاگرام ذهن نو و کانال تلگرامی ذهن نو دیدن نمایید.
استفاده از روش های مرتبط با شیوه و موضوع صحبت با همسر در کنار تمامی مزایایی که به همراه دارد در صورت بی‌توجهی به اصول و قواعد موجود در این زمینه می‌تواند مشکلات ارتباطی شما را بیشتر کند. به همین خاطر بهتر است به راهکارهایی که در این زمینه مطرح می‌شوند توجه کافی داشته باشید. اگر احساس می‌کنید صحبت شما و همسرتان به نتیجه نمی‌رسد اما دلایل آن را نمی‌دانید با یک مشاور خانواده دراین‌باره مشورت نمایید.
حتما درباره پارامترهای خانواده سالم کلیک کنید.
اولین شرط موفقیت در مورد شیوه و موضوع صحبت با همسر این است که شرایط صحبت مهیا باشد. شما می‌بایست زمان و مکان مناسبی را برای صحبت انتخاب کنید تا مطمئن باشید که عوامل مزاحمی مثل سروصدا یا خستگی و مشغله‌های کاری مزاحمتی در جریان صحبت شما ایجاد نخواهد کرد.
همچنین شرایط روحی و موقعیت همسرتان نیز می‌بایست به‌گونه‌ای باشد که توانایی تمرکز روی صحبت‌های شما را داشته باشد. نوشتن نامه یا ارسال پیامک برای بیان موضوعات مهم راهکارهایی هستند که چندان‌که باید شما را به نتیجه نخواهند رساند. بهتر است برای صحبت کردن از مسائل مهم زندگی خود شرایط لازم را برای صحبت رودررو تدارک ببینید.
خودخواه بودن در زمینه شیوه و موضوع صحبت با همسر به این معناست که شما به دیدگاه‌ها و خواسته‌های طرف مقابل توجهی نداشته باشید و همه تلاش خود را برای برنده شدن در گفت‌وگو انجام دهید. این راهکار اگرچه ممکن‌است در کوتاه‌مدت نتیجه‌بخش باشد، بااین‌حال در درازمدت این باور را در همسرتان ایجاد می‌کند که شما از صحبت کردن با وی صرفاً به دنبال به کرسی نشاندن حرف‌های خود هستید. درنتیجه انگیزه لازم برای صحبت با شما را از دست‌بدهد و یا او نیز دست به مقابله‌به مثل‌زده و از توجه به نظرات شما خودداری کند.
برای آشنایی با نحوه ناز کردن برای همسر کلیک کنید.
سعی کنید علاوه بر دقت به شیوه و موضوع صحبت با همسر و بیان خواسته‌ها و احساسات خود زمانی را نیز به شنیدن نقطه نظرات طرف مقابل اختصاص دهید.گوش دادن فعالانه به صحبت‌های طرف مقابل مهارتی است که به‌اندازه توانایی صحبت کردن در داشتن یک گفت‌وگوی موفق به آن نیاز خواهید داشت. ارتباط چشمی خود را
ازجمله موضوعاتی که در حین گوش‌کردن به صحبت‌های طرف مقابل می‌بایست مدنظر داشته‌باشید این است که ارتباط چشمی خود را حفظ کرده و با رفتارهایی نظیر تکان دادن سر به‌طرف مقابل نشان دهید که به حرف‌هایش گوش می‌دهید. همچنین بهتراست ازپریدن در میان صحبت‌های دیگران یا انجام کارهایی مانند چک‌کردن تلفن همراه در حین صحبت‌های طرف مقابل خودداری کنید.
شیوه و موضوع صحبت با همسر یا هر فرد دیگری تنها زمانی مفید خواهد بود که شما با صراحت و صداقت کامل با طرف مقابل حرف بزنید. درنتیجه از طعنه‌زدن یا در لفافه صحبت کردن خودداری‌کنید. و یا این تصور اشتباه که دیگران باید خودشان متوجه منظور یا احساسات شماشوند را دور بریزید. اگر با بخشی از صحبت‌های همسرتان مخالف هستید یا دلتان نمی‌خواهد به آنچه او می‌گوید عمل کنید بهتر است این موضوع را به وی اطلاع بدهید. در غیر این صورت او تصور خواهد کرد که شما با صحبت‌هایش موافق هستید.
در کنار در نظر داشتن شیوه و موضوع صحبت با همسرتان تلاش کنید تا احساسات خود را کنترل کرده و پای موضوعات گذشته یا سایر مسائل و اختلافات را به بحث را باز نکنید. سعی کنید تا جای ممکن متمرکز بر موضوع حال حاضر و در تلاش برای پیدا کردن راه‌حلی برای آن صحبت کنید.
توهین‌به همسر یا خانواده او در حین صحبت، به رخ‌کشیدن توانایی‌ها و نقاط قوت‌تان و یا هر رفتار غیرمؤدبانه دیگر باعث خواهدشد تا جریان صحبت از حالت مسالمت‌آمیز خارج شود. درنتیجه شما به هیچ نتیجه‌ای از صحبت‌هایتان نخواهید رسید.
حتما درباره نحوه رفتار با همسر بخوانید.
هرگز در طول صحبت‌هایتان از جملاتی مانند (می‌دانم آخرش می‌خواهی به این نتیجه برسی که…) یا (منظورت این بود که…) استفاده نکنید. به‌جای ذهن‌خوانی کردن و دامن زدن به سوءتفاهم‌ها منظور و خواسته‌های همسرتان را صراحتاً از او بپرسید و اجازه بدهید خودش دراین‌باره نظر بدهد.
سوگیری در صحبت کردن به این معناست که شما یا همسرتان صرفاً به بخشی از حرف‌های یکدیگر توجه کنید و نسبت به آن واکنش نشان دهید. سعی‌کنید تا جای ممکن از این رفتار دوری‌کرده و با در نظرگرفتن تمامی صحبت‌های طرف مقابل نظر بدهید. در غیر این صورت همسرتان نیز پس از مدتی به این نتیجه می‌رسد که شما صرفاً به آن بخش از صحبت‌های او توجه دارید که شما را به نتیجه مطلوبتان می‌رساند. این موضوع دلیلی برای دلسردی او از صحبت با شما باشد.
تفاوت‌های بسیاری میان صحبت با همسر و بحث کردن وجود دارد. اگر احساس‌می‌کنید صحبت‌های شما و همسرتان حالت سازنده بودن خود را از دست داده و این شکل از صحبت کردن نمی‌تواند شما را به نتیجه مطلوبی برساند بهتراست حداقل برای مدتی جریان صحبت را متوقف کنید. پافشاری هریک از طرفین روی نظرات خود، تلاش برای محکوم‌کردن طرف مقابل، صحبت کردن با طعنه و کنایه و یا توهین ازجمله نشانه‌هایی هستند که بیان می‌کنند صحبت شما از مسیر یک گفت‌وگوی سازنده خارج شده است.
روانشناسان خانواده معتقدند بهتراست زوجین نشانه‌ای میان خود قراردهند (برای مثال بلند کردن دست). در چنین شرایطی با این علامت به همسرتان این پیغام رابدهند که در شرایط مناسبی برای ادامه بحث نیستند. این راهکار از بروز بسیاری از بحث‌ها و مشکلات در میان شما پیشگیری خواهد کرد.
در فواصل مشخصی از صحبت با همسرتان حرف‌های او را خلاصه‌کنید و با بازخوردهایتان به وی اطمینان‌دهید که صحبت‌هایش را به‌درستی فهمیده‌اید. این موضوع در کنار جلوگیری از بروز سوءتفاهم‌ها باعث می‌شود تا همسرتان احساس کند شما به صحبت‌ها و احساسات او توجه دارید.
صحبت کردن چندان‌که به نظر می‌رسد نیز موضوع ساده‌ای نیست و بسیاری از زوجین نمی‌توانند به‌سادگی راهکارهای بالا را میان خود به کار ببرند. معمولاً به این افراد پیشنهاد می‌شود که برای جلوگیری از بروز مشکلات جدی از یک مشاور برای آموزش تکنیک‌های صحبت کردن با همسر کمک بگیرند. مشاور با برگزاری جلسات مشاوره با هر دو نفر و همین‌طور استفاده از آزمون‌های شخصیت می‌توانند راهکارهای مناسبی را در زمینهٔ نحوه برقراری ارتباط و صحبت کردن با هر سبک شخصیتی به شما آموزش دهند.
بسیاری از مواقع اختلافات قدیمی و ریشه‌دار باعث خواهد شد که زوجین تمایلی به صحبت با یکدیگر نداشته باشند و یا ناآگاهانه دست به رفتارهایی بزنند که موفقیت در صحبت را کاهش می‌دهد. برای مثال شاید یکی از زوجین از ترس از دست‌دادن طرف مقابل یا جلوگیری از متشنج شدن فضای خانه از صحبت کردن شانه خالی کند. مشاورین به زوجین کمک خواهندکرد تا اختلافات قدیمی را کنارگذاشته و یا با رهاکردن تصورات اشتباهی که از صحبت کردن دارند به شرایطی برای دستیابی به یک گفتگوی سازنده برسند.
بسیاری از زنان با اینکه دوست دارند جذاب تر به نظر رسیده و برای همسر خود دلبری کنند؛ اما روش اینکار را ندانسته و در شیوه و موضوع صحبت با همسر دچار اشتباه می‌شوند. برای دلبری کردن در حین حرف زدن باید سعی کنید تا لحن خود را آرام نگه داشته و حتما لبختد بزنید. از طرفی موضوعاتی را انتخاب کنید که مورد علاقه همسرتان است و حتما پیش از بیان هر جمله خود از کلماتی مثل عزیزم، عشقم و … استفاده نمایید.
از آنجایی که گاهی شیوه و موضوع صحبت با همسر منجر به بروز سوتفاهم های اساسی می‌گردد؛ توجه کردن به این مورد و حتی اصلاح آن از اهمیت زیادی برخوردار است. صحبت کردن مهارت مهمی است که در بیشتر موارد بین زوجین دست کم گرفته می‌شود. از این رو اگر زوجین قادر به صحبت کردن با یکدیگر به شکل درستی نیستند؛ در این زمینه حتما از یک روانشناس کمک بگیرند.
برای دریافت مشاوره در زمینه صحبت‌باهمسر می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت منزل با شماره 9099070354 تماس بگیرید.
سؤالات متداول
در صحبت کردن با همسر باید به چه نکاتی توجه داشته باشیم؟
سعی کنید به همان اندازه که نظرات خود را بیان می‌کنید به همسرتان نیز فرصت صحبت داده و احساسات و خواسته‌های او را در نظر داشته باشید. علاوه بر این بهتر است از صحبت کردن با طعنه یا توهین به همسر نیز در صحبت‌هایتان خودداری کنید.
آیا استفاده از روش‌هایی مانند نوشتن نامه به‌جای صحبت رودررو، اشتباه است؟
روانشناسان توصیه می‌کنند تا جای ممکن مسائل مهم زندگی خود را از طریق گفت‌وگوی رودررو با همسرتان در میان بگذارید. نوشتن نامه یا ارسال پیام ممکن است باعث بروز سوءتفاهم‌ها یا بدفهمی‌هایی شود که مشکلاتی را در ارتباط مشترک شما ایجاد خواهد کرد.