والدین کنترل گر نیز دوست دارند فرزندی موفق و دارای شخصیت اجتماعی سالم داشته باشند، اما گاهی حساسیت شدید در این باره آنها را به سمت سبکهای تربیتی ناسالم سوق میدهد. سبک های تربیتی کنترل گرایانه، کودک و نوجوان را همچون مومی میداند که باید شکل دلخواه پدر و مادرها را بپذیرد و طبق خواسته و انتظارات والدین رفتار کند. والدین کنترل گر ضمن اینکه کودک خود را تحت فشار روانی قرار میدهد، خود نیز از این وضعیت احساس رضایت نخواهند داشت؛ زیرا به شدت عصبی میشوند. اگر شما نیز جزو آن دسته از پدر و مادرهایی هستید که فکر میکنید با سلب آزادی کودک و اعمال کنترل شدید بر رفتار و عملکرد او میتوانید در راستای تحقق شخصیت اجتماعی سالم برای فرزند خویش گام بردارید، حتما مقاله آموزش پدر و مادر را مطالعه نمایید.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه والدین کنترل گر میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
مسمومیت غذایی به واسطه تغذیه نامناسب رخ می دهد و سلامت جسمی کودک را تهدید می کند. در حالی که مسمومیت روانی میتواند به دلیل سبک نامناسب تربیتی بر کودک تحمیل شود. پدر و مادرهای سختگیر و کنترل گر در اصطلاح روانشناسی، والدین مسمومی نامیده میشوند که استقلال و آزادی فرزند خود را بسیار محدود میکنند و به خود اجازه دخالت در همه کارهای فرزندان حتی کارهای شخصیشان را میدهند. برای آشنایی بیشتر با ویژگیهای والدین سمی کلیک کنید.
رفتارهای والدین کنترل گر معمولا به جای تاثیر مثبت تاثیرات منفی بر تربیت و خلق و خوی فرزندان میگذارد، معمولا تلاش این والدین این است که فرزندشان را از همه خطرات دور کنند و فرزندشان به بهترین نحو رشد کند؛ اما تلاششان اغلب باعث دوری از خانواده میشود. در ادامه به بدترین رفتارهای والدین کنترل گر پرداختهایم. برای آشنایی با سایر انواع سبک فرزند پروری کلیک کنید.
اختلالات اضطرابی کودک در برخی موارد ریشه در این اندیشه دارد که دنیا جای خطرناکی است و عوامل تهدید کننده در همه جا حضور دارند. این تفکر غلط ناشی از اعمال کنترل شدید از ناحیه والدین است. اگر پدر و مادر دائما فرزند خود را چک میکنند و تمام رفت و آمدها، حرکتها و عملکردهای او را زیر ذره بین قرار دهند، انتقال دهنده این پیام به فرزند خود هستند” تو توانایی مراقبت از خود را نداری و به همین دلیل باید دائما حواسم به تو باشد” این پیام منفی سبب میشود کودکان و نوجوانان احساس بیکفایتی داشته باشند و دائما به این فکر کنند که خطرات در کمین هست.
از آنجایی که پدر و مادرهای سختگیر و کنترل گر دوست دارند فرزند شان در نهایت نظم رفتار کنند، از اینکه کوچکترین بی نظمی را مشاهده کنند احساس آرامش نخواهند داشت و سریعا اقدام به انجام وظایف محوله مینمایند. به عبارت سادهتر پدر و مادرهای کنترل گر از سر دلسوزی یا وسواس سعی میکنند اتاق فرزند خود را تمیز و مرتب نمایند و کارهایی را که ناقص واگذاشته شدهاند، تکمیل نمایند. این عملکرد اگرچه از نظر پدر و مادرهای کنترل گر طبیعی و عادی به نظر میرسد اما در واقع یک عامل از بین برنده عزت نفس کودک به شمار میآید.
پدر و مادرهایی که سعی در تحمیل خواستههای خود به فرزند خویش دارند، در حقیقت رفتار کنترل گرایانه خود را به نمایش میگذارند. اگر فرزند دوست دارد در فلان رشته ورزشی وارد شود، یا فلان کار هنری را انجام دهد، بهتر است به جای اینکه نقش یک سلطه گر را ایفا کنید و فرزند خود را مجبور به کاری نمایید که دوست ندارد، با کمی انعطاف به فرزند خود احساس استقلال و آزادی دهید تا آن گونه که دوست دارد و احساس راحتی میکند عمل نماید.
فرزندان به ویژه در دوره نوجوانی گرایش زیادی به گروه هم سالان پیدا میکنند. در این بین آنچه که حائز اهمیت است نوع دوستیهای نوجوانان میباشد. برخی از افراد آسیب رسان هستند و ممکن است فرزند شما را به بیراهه بکشانند، اما این به معنای آن نیست که شما همچون یک جاسوس عمل کنید و تمام رفت و آمدهای فرزندتان را تعقیب نمایید. بهتر است با حفظ استقلال نوجوان او را نسبت به خطرات اجتماعی آگاه سازید.
برای آشنایی با اصول تربیت کودکان کلیک کنید.
والدین کنترل گر به این دلیل که خود را محق دانسته و همواره حق را به خودشان میدهند یا تصور میکنند که همه افراد اشتباه میکنند؛ هیچ روحیه همدلی و احترامی ندارند. در واقع آنها تصور میکنند که تنها فرزند باید به آنها احترام بگذارد و این موضوع رو طرفه نیست.
یکی دیگر از نشانه های رفتاری والدین کنترل گر این است که بیش از حد سخت گیر بوده و تنبیهاتی برای فرزند اعمال میکنند که تناسبی با اشتباهات فرزند ندارد. برای مثال اگر او اشتباه کوچکی مرتکب میشود؛ آنها تا هفته ها او را سرزنش کرده و یا حتی حق تلویزیون دیدن و استفاده از تلفن همراه را از او میگیرند.
عشق والدین با فرزندشان باید بدون قید و شرط باشد. به این معنی که به خاطر یک ویژگی و یا رفتاری خاص نباشد. اما یک والدین کنترل گر همواره به فرزند خود میگویند که اگر اینکار را بکنی دوستت خواهیم داشت. و به طور کلی علاقه زیادی به او نشان نمیدهند.
والدین کنترل گر همواره در حال انتقاد کردن و ایرادگیری از فرزند خود هستند. این موضوع هم به کمالگرایی آنها برمیگردد. چرا که آنها هیچگاه احساس رضایت نداشته و همواره به دنبال نقاط ضعف فرزند خود هستند.
کمالگرایی نیز از نشانه های بارز والدین کنترل گر است که منجر به بروز مشکلات زیادی میگردد. آنها توقعات غیر واقع بینانه و زیادی از فرزند خود داشته و گاها شاهد این موضوع هستیم که کمالگرایی آنها تنها نسبت به فرزند نیست و در مورد همه افراد همینطور هستند.
والدین کنترل گر خود انواع مختلفی دارند. در واقع رفتارهای آنها در قالب های مختلفی بروز میکند. در این قسمت به توضیح این موضوع خواهیم پرداخت.
کنترل رفتاری: در این نوع، والدین تنها روی رفتارهای کودک حساس بوده و تلاش میکنند تا از لحاظ رفتاری او را کنترل کنند.
کنترل کردن به صورت روانشناختی: در این حالت، والدین به صورت روانی فرزند را کنترل میکنند. چرا که رفتارهای فرزند دیگر مد نظر نیست. برای مثال به او اجازه مستقل شدن نداده و همواره در زندگی شخصی او دخالت میکنند.
فرا والدگری: والدین کنترل گر گاهی با عشق و محبت بی اندازه و بیمارگونه، فرزند خود را کنترل میکنند.
والدین کنترل گر مشکلات زیادی را برای فرزندان خود به وجود میآورند. این مشکلات در آینده نزدیک بروز کرده و زندگی فرزندان را تحت تاثیر قرار میدهد. برخی از این مشکلات، شامل موارد زیر هستند.