مخفی کاری نوجوان دلایل مختلفی دارد. افزایش پنهان کاری در سنین نوجوانی یکی از دغدغه‌های بسیار مهم والدین است. آنها به مرور متوجه می‌شوند که کودکشان دیگر تمایل چندانی به مشورت کردن با پدر و مادر خود ندارد و هم چنین تلاش می‌کند بعضی موضوعات را مخفی نگه دارد. این رفتار نوجوان نگرانی‌هایی را برای والدین رقم می‌زند که از جمله آنها می‌توان به نگرانی در مورد درگیر شدن نوجوان در رفتارهای پرخطر نظیر نوشیدن مشروبات الکلی یا مصرف مواد اشاره کرد. به دلیل اهمیت دوران نوجوانی توصیه میکنیم که بیشتر درباره روانشناسی نوجوان اطلاعات کسب نمایید.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه مخفی کاری نوجوان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
مخفی کاری نوجوان در یک برهه زمانی فارق از جنسیت وجود دارد. حال این مخفی کاری در زمنیه احساسی، همسالان و … صورت می‌گیرد. نوجوانان در این سنین ویژگی های منحصر به فرد و قابل توجهی پیدا می‌کنند. که اگر والدین به آگاهی مناسبی از دوران نوجوانی نرسند، مخفی کاری ها نیز افزایش می‌یابد.
دلایل بسیاری در مخفی کاری نوجوان نقش دارد. که بیشترین درصد دلایل به گرایش به سوی همسالان قرار می‌گیرد. برای برقراری ارتباط و تربیت سالم نوجوان باید نحوه برخورد با آنها را به خوبی آموزش ببینید. کمک از روانشناس باعث پیشرفت رابطه والد- فرزندی می‌شود.
حتما از صفحه اینستاگرام ذهن نو و کانال تلگرامی ذهن نو دیدن نمایید.
مخفی کاری نوجوان در زمینه های مختلفی صورت می‌گیرد. در این بخش مقاله سعی کرده ایم بیشترین مخفی کاری نوجوان را اشاره کنیم.
مخفی کاری نوجوان با کمک بروز برخی از نشانه ها قابل تشخیص است. در این بخش مقاله راجع به نشانه های مخفی کاری نوجوان اشاره کرده ایم.
زمانی که نوجوان در حال پنهان کردن چیزی است از ترس اینکه مبادا به صورت ناخودآگاه موضوع را لو بدهد؛ ترجیح می‌دهد که تنها باشد و منزوی شود.
موضوع که نوجوان در حال مخفی کردن آن است؛ منجر به تغییر رفتار و خلق و خو می‌شود. چرا که در این حالت نوجوان کلافه می‌شود و قادر نیست تا فشار این موضوع را تاب بیاورد. از این رو رفتارهای او عجیب خواهد شد.
همانطور که در قسمت قبلی هم به آن اشاره کردیم؛ رفتارها و خلقیات نوجوان متفاوت شده و هرلحظه رفتارهای تاره ای از خود بروز می‌دهد. این موضوع هم تماما ناشی از آن است که در حال پنهان کردن چیزی از شماست.
طبیعتا وقتی می‌خواهید چیزی را از دیگران پنهان کنید؛ باید پشت سر هم دروغ بگویید. اما دروغ گفتن اوضاع را بدتر کرده و باعث می‌شود تا نوجوان مسائل بیشتری را تجربه نماید. از این رو به صورت دوستانه تلاش کنید تا او را ترغیب به صحبت کردن، بکنید.
وقتی نوجوان در حال پنهانکاری است؛ نشانه های ظاهری نیز در او بروز خواهد کرد. برای مثال او مضطرب به نظر رسیده؛ به صورت مقطع نفس می‌کشد، دست هایش عرق می‌کند و یا چهره ای برافروخته خواهد داشت. اختلال در خواب و اشتها نیز می‌تواند نشانه ای از پنهانکاری باشد.
از آنجایی که این موضوع نوجوان را بسیار عصبی و پرخاشگر می‌کند؛ رفتارهای خشونت زای او بیشتر شده و ممکن است رفتارهایی مثل رانندگی پرخطر، استفاده از الکل، دعوا کردن در مدرسه و … را از خود بروز دهد.
قبل از اینکه در مورد نحوه برخورد با مخفی کاری نوجوان صحبت کنیم بیایید ابتدا به این موضوع بپردازیم که چرا دختران و پسران در این دوران به پنهان کاری روی می‌آورند؟ اگر بتوانید علت این موضوع را دریابید می‌توانید بهتر شرایط فرزندان خود را درک کنید و واکنش‌های معتدل‌تری نشان دهید. از جمله عواملی که باعث رفتارهای غیر شفاف و به اصطلاح پنهان کاری در اکثر نوجوانان می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
یکی از عوامل مخفی کاری نوجوان، گرایش به سمت همسالان است. نوجوانان در دوران هویت یابی خود هستند. در حقیقت آنها می‌خواهند از کودکی عبور کرده و خود را به عنوان یک بزرگسال در اجتماع تعریف نمایند. آنها در این مسیر تا حد زیادی به تایید شدن از جانب همسالانشان نیاز دارند. در نتیجه به طور طبیعی به گروه‌های دوستی گرایش پیدا می‌کنند و نسبت به دوران کودکی ارتباط کمتری با والدین خود می‌گیرند.
این مسئله برای والدینی که از تحولات دوران بلوغ و نوجوانی آگاهی چندانی ندارند، نگران کننده به نظر می‌رسد و باعث می‌شود که آنها فکر کنند نوجوان در حال پنهان کردن مسائل خاصی است که تنها می‌خواهد آنها را با افرادی غیر از خانواده در میان بگذارد.
از دیگر دلایل مخفی کاری نوجوان، استقلال طلبی است. گاهی اوقات نوجوانان بدون اینکه موضوع خاصی وجود داشته باشد، به گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار در حال مخفی کاری هستند. علت این موضوع آن است که آنها با این رفتار به طور غیرمستقیم می‌خواهند اعلام استقلال کنند. زیرا کسب یک هویت مستقل یکی از نیازهای اصلی نوجوانان است. در نتیجه آنها با پنهان کاری مسائل ساده این پیام را منتقل می‌کنند. که دیگر بزرگ شده‌اند و نیازی نمی‌بینند در مورد همه مسائل زندگی خود با پدر و مادرشان صحبت کنند. برای اشنایی بیشتر درباره تغییرات دوران نوجوانی کلیک کنید.
نیاز به حریم خصوصی از دیگر عوامل مخفی کاری نوجوان است. کودکان حریم خصوصی بسیار محدودی دارند. والدین در تمامی تصمیمات باید ناظر آنها باشند و به کوچک‌ترین نیازهای آنها از جمله خورد و خوراک یا بهداشت فردی‌شان رسیدگی کنند. این در حالی است که با فرا رسیدن دوره نوجوانی افراد توانمندی‌های بالاتری پیدا می‌کنند و نیاز دارند حریم خصوصی بیشتری با والدین خود داشته باشند.
متاسفانه برخی از والدین این موضوع را درک نمی‌کنند و با فرزندشان همانند دوران کودکی رفتار می‌کنند. در نتیجه وقتی نوجوان از آنها می‌خواهد قبل از وارد شدن به اتاق در بزنند یا رفتارهای مشابه دیگری از این دست انجام دهند، والدین ممکن است فکر کنند که فرزندشان چیزی برای مخفی کردن دارد.
یکی دیگر از مسائل بسیار مهمی که باعث پنهان کاری و مخفی کاری نوجوان می‌شود، وجود مشکلات ارتباطی با والدین است. در حقیقت وقتی کودک متوجه می‌شود که والدین در برابر افکار و احساسات تازه‌ای که او تجربه می‌کند، همواره موضعی مخالف از خود نشان می‌دهند و پذیرش چندانی در این زمینه ندارند، پس به مرور زمان یاد می‌گیرد که ارتباط خود را با پدر و مادر کم کند و کمتر مسائل و موضوعاتی که برایش پیش می‌آید را با آنها در میان بگذارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه دروغگویی در نوجوانان کلیک کنید.
یکی دیگر از دلایلی که منجر به بروز مخفی کاری نوجوان می‌شود؛ انتقال احساس ترس و گناه به نوجوانان است. زمانی که صمیمیتی میان والدین و نوجوان نباشد؛ آنها به طور مکرر فرزند خود را به دلایل مختلف مورد سرزنش قرار می‌دهند. به همین دلیل نوجوان نیز دیگر احساس امنیت نمی‌کند تا بخواهد در مورد مسائل مختلف با والدین خود صحبت کند.
برای اینکه بتوانید از فرزند خود در دوران نوجوانی به خوبی مراقبت کنید و نگرانی‌های خود را در مورد پنهان کاری و مخفی کاری نوجوان کاهش دهید، باید با برخی اصول رفتاری آشنا باشید که در ادامه به چند مورد از مهم‌ترین آنها اشاره کرده‌ایم. برای‌اینکه در این زمینه مهارت‌های بیشتری به دست بیاورید مراجعه به یک روانشناس متخصص در حوزه کودک و نوجوان نیز می‌تواند تا حد زیادی به شما کمک نماید. برای دریافت مشاوره نوجوان کلیک کنید.
یکی از روش های برخورد با مخفی کاری نوجوان، نظارت غیر مستقیم است. نوجوانان به دلیل گرایش به استقلال طلبی نمی‌توانند تحمل کنند که شما همانند سابق آنها را دائما چک کنید و مراقب رفتارشان باشید. این نحوه رفتار می تواند مخفی کاری و پنهان کاری آنها را تشدید نماید. در نتیجه سعی کنید به جای امر و نهی کردن بر ارتباط میان خود و فرزندتان کار کنید تا تاثیرپذیری بیشتری از حرف‌های شما داشته باشد و همچنین به طور غیرمستقیم بر رفتارهایی نظیر معاشرت با دوستانش نظارت کنید.
دومین راهکار برای برخورد با مخفی کاری نوجوان، کسب اطلاعات است. همانطور که گفته شد در بسیاری از موارد آنچه به عنوان پنهان کاری از جانب والدین شناخته می‌شود، در حقیقت نوعی اعلام استقلال از طرف نوجوان است و یا از ارتباط نامناسب میان والدین و فرزند نشات می‌گیرد. اگر پدر و مادرها اطلاعات خود را در مورد دوران نوجوانی به روز کنند و از چالش‌ها و نیازهای خاص این دوره اطلاعات بیشتری داشته باشند به همان اندازه می‌توانند به درک بیشتری نیز از رفتارهای فرزندشان برسند. برای اشنایی با ویژگی های نوجوان کلیک کنید.
بسیار اهمیت دارد که همیشه متناسب با سن فرزندتان با او برخورد کنید و نیازهای روانیش را نادیده نگیرید. در دوران نوجوانی برای پیشگیری از پنهان کاری یا هرگونه رفتار نابهنجار تلاش کنید. با رفتار و گفتار خود به فرزندتان نشان دهید که برای استقلال او ارزش قائل هستید. به این منظور باید برای تصمیمات یا نظرهایی که در مورد موضوعات مختلف می‌دهد، ارزش قائل باشید و با واکنش‌های خود به طور غیرستقیم این پیام را منتقل کنید که دیگر همانند یک کودک به او نگاه نمی‌کنید. بنابراین برای برخورد با مخفی کاری نوجوان، باید برای استقلال نوجوان ارزش قائل شوید.
برای برخورد با مخفی کاری نوجوان، باید انعطاف پذیر باشید. نوجوانی دوره آزمون و خطاست. چرا که هر کسی برای کسب هویت دلخواه خود ممکن است راه و روش‌های مختلفی را برای زندگی امتحان کنند. در همین راستا ممکن است بارها خطا کنند یا تصمیمات نادرستی بگیرند. در این شرایط بسیار اهمیت دارد که در برابر خطاهای فرزندتان انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان داده و واکنش‌های تند و پرخاشگرانه‌ای نداشته باشید. برخوردهای خشن باعث می‌شود که نوجوان روز به روز بیشتر از شما فاصله بگیرد و در نهایت پنهان کاری‌های بیشتری نیز داشته باشد.
در برخورد با مخفی کاری نوجوان، سعی کنید حد و مرزهای کاملا واضح و روشنی را در ارتباط با نوجوان در نظر بگیرید. موضوعاتی که جزء حریم خصوصی او محسوب می‌شوند را مشخص نمایید و آنچه به عنوان پنهان کاری و مخفی کاری در نظر گرفته می‌شود را نیز تعیین کنید. این کار باعث می‌شود هم شما به حریم خصوصی نوجوان احترام بگذارید هم نوجوان بداند که باید به چه مسائلی پایبند بماند.
تقدیر و تمجید از نوجوان بسیار در رفتار با مخفی کاری نوجوان کاربردی است. زمانی که والدین از فرزندان خود تعریف می‌کنند، نوجوان به مرور برای تمجید و تقدیر بیشتر همه رفتارهای خود را به والدین گزارش می‌دهد. در این شرایط والدین نیز نسبت به رفتارهای نوجوان آگاهی بیشتری کسب می‌کنند.
یکی از مهم ترین روش های برخورد با مخفی کاری نوجوان، این است که والدین باید شنونده خوبی باشند. هر صحبتی با نوجوان حتی اگر باب میل شما نباشید باید همراه با گوش شنوا باشد. در این صورت از صبحت های نوجوان چیزهای خوبی دستگیرتان می‌شود.
مخفی کاری نوجوان تنها با کمک برخی از رفتارها و راهکارهای مناسب والدین بهبود می‌یابد. اگر والدین آگاهی خوبی نسبت به این رفتارهای نوجوان داشته باشند. به خوبی می‌توانند پنهان کاری نوجوان را مدیریت کنند. برای آشنایی با این راهکارها حتما از روانشناس کمک بگیرید. مرکز مشاوره ذهن نو به صورت تلفنی و حضوری به شما مراجعین گرامی خدمات ارائه می‌دهد. جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه مخفی کاری نوجوان می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
سوالات متداول
اگر بفهمیم نوجوان از سیگار یا مواد استفاده می کند و این مسئله را مخفی می کرده چگونه باید واکنش نشان دهیم؟
پیش از همه باید در مورد مصرف سیگار یا مواد در فرزندتان مطمئن شوید و صرفا بر اساس حدس و گمان پیش نروید. سپس لازم است فضایی امن را ایجاد کنید تا بتوانید فارغ از خشم و سایر هیجانات با نوجوان گفت و گو نمایید. برای اینکه در این زمینه عملکرد بهتری داشته باشید مراجعه به یک روانشناس و دریافت خدمات مشاوره خانواده می‌تواند حد زیادی کمک کننده باشد.
منبع: مخفی کاری نوجوان
بهانه گیری کودک یکی از مسائل رایجی است که برای هر والدی با فرزند کوچک مساله ساز می‌شود. بهانه گیری کودک می‌تواند سبب خسته شدن و فرسوده شدن والدین شود. از این جهت یکی از شکایات رایجی که والدین در مراکز مشاوره دارند، همین مسئله بهانه گیری کودک است.
فهرست مطالب
به طور کلی بهانه گیری کودک علل مختلفی دارد و شناسایی و آشنایی با این علل اولین گام برای بهبود و رفع این مشکل است. بنابراین برای اینکه بتوان از راهکارهای موثری جهت رفع و بهبود این مسئله استفاده کرد آشنایی با ویژگی‌های کودک و علل بهانه گیری اوست. زیرا که عمده‌ترین دلیل بهانه گیری کودک ناشی از عدم توانایی او برای بیان احساسات و انتظاراتش است. از این جهت آشنایی با ابعاد مختلف بهانه گیری کودک می‌تواند برای والدین ضروری به نظر برسد.
برای دریافت مشاوره در زمینه بهانه گیری کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
اسباب بازی جدید می‌خوام، این غذا رو دوست ندارم، نمی خوام به مدرسه برم، از تاب بازی خوشم نمیاد و… این ها نمونه ای از بهانه گیری های کودکانی هستند که طاقت پدر و مادر را کم می‌کنند. فراموش نکنید که کودک چندان درکی از شرایطی دیگران ندارد و تنها به دنبال راهی برای ارضای نیازهای خودش است. این والدین هستند که با مشخص کردن ضوابطی خواسته ها و نیازهای فرزندشان را در زمان مشخص برآورده می‌کنند. در ادامه راهکارهایی برای تعامل راحت تر با کودکان بهانه گیر شرح داده ایم.
حتما از صفحه اینستاگرام ذهن نو دیدن نمایید.
بهانه گیری کودک می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و آشنایی والدین با این مسائل کمک بزرگی به آنها در جهت رفع این مسئله است. عمده کودکانی که در بیان احساسات و خواسته‌های خود ناتوان هستند، بهانه گیری کرده و شروع به لجبازی، بهانه گیری و پرخاشگری می‌کنند تا والدین خواسته و انتظارات او را برطرف کنند. در مجموع می‌توان عوامل روانی، فردی، تربیتی مختلفی را عامل این مسئله در نظر گرفت.
به عبارتی می‌توان گفت کودک بهانه‌گیری می‌کند تا بتواند نیاز خود را بیان کند، زیرا هنوز به رشد شناختی کافی جهت ابراز منطقی عقاید و خواسته‌های خود نرسیده است. از جمله علل رایج بهانه‌گیری کودک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
مهم‌ترین مسئله‌ای که در ارتباط با بهانه گیری کودک باید در نظر گرفت توجه به ویژگی و دوره سنی او است. در سنین پایین‌تر کودک حرف‌ها و نظرات والدین را متوجه می‌شود اما مهارت کلامی مورد نیاز برای بیان عقاید و انتظارات خود را ندارد. زمانی که نمی‌تواند منظور خود را به درستی بیان کند شروع به بهانه‌گیری و لجبازی می‌کند. بهانه‌گیری و لجبازی کودک می‌تواند نشانه‌ای از کلافه شدن باشد. در چنین شرایطی بهتر است والدین با صبر و تحمل بیشتری به درخواست و نیاز کودک توجه داشته باشند.
در برخی موارد مهارت ارتباطی ضعیف کودک باعث می‌شود تا نتواند به درستی منظور خود را بیان کند. در نتیجه برای اینکه بتواند انتظارات و صحبت‌های خود را بیان کند شروع به بهانه‌گیری می‌کند تا توجه والدین را بیشتر به سمت خودش متمرکز کند. همچنین نبود مهارت ابراز وجود می‌تواند یکی دیگر از دلایل بهانه گیری کودک باشد.
در سنین پایین‌تر معمولاً برطرف نشدن نیازهای فیزیولوژیک کودک مانند خواب، گرسنگی و… می‌تواند باعث بهانه گیری کودک شود. زمانی که این نیازهای کودک برطرف نشود شروع به بهانه گیری می‌کند. گرسنگی و تشنگی و… باعث می‌شود تا هر فرد بزرگسالی هم دچار کج خلقی شود، در نتیجه این شیوه رفتار کودکان هم طبیعی است.علاوه بر این خوابیدن ناکافی خودش به تنهایی عاملی برای کج خلقی و بهانه گیری کودک است.
کودکان معمولاً نیاز بیشتری به خواب دارند و در مقابل کم خوابی بیشتر آسیب‌پذیر هستند. بنابراین یکی از رایج‌ترین علل بهانه‌گیری کودکان صرفاً به همین مسئله نیازهای فیزیولوژیک ختم می‌شود. در نتیجه توجه به نیازهای فیزیولوژیک کودک امری حائز اهمیت است.
در برخی موارد کودکان صرفاً به این دلیل که می‌خواهند مرکز توجه باشند و تمام توجه والدین معطوف به آنها باشد شروع به لجبازی و بهانه گیری می‌کنند. این نوع بهانه‌گیری‌ها معمولاً زمانی اوج پیدا می‌کند که والدین مشغول کار دیگری باشند.
برای آشنایی با نحوه برخورد و رفتار هنگام جیغ زدن کودک کلیک کنید.
از جمله سایر عوامل تاثیرگذار بر بهانه‌گیری کودک می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره اختلالات رفتاری کودک کلیک کنید.
بخش قابل توجهی از بهانه گیری کودک تحت تاثیر والدین قرار دارد، در نتیجه بسیاری از راهکارهای این مسئله هم به والدین ارتباط دارد. شیوه برخورد والدین با کودک، توجه به کودک، برطرف کردن نیازها و انتظارات کودک می‌تواند این بهانه‌گیری‌ها را کاهش دهد. در ادامه برخی از راهکارهای بهبود بهانه‌گیری کودک توضیح داده می‌شود.
کودکان ممکن است به دلایل مختلفی شروع به بهانه‌گیری کنند و رفتارهایی لجبازانه، پرخاشگرانه، حبس کردن نفس و… از خودشان نشان دهند. تحمل کردن این مسائل اگر بیش از اندازه باشد برای والدین دشوار و طاقت فرسا است و معمولاً پس از مدت زمان محدودی والدین از کوره در می‌روند و شروع به تنبیه کردن کودک می‌کنند. به یاد داشته باشید که هرچقدر به عنوان والد با کودک بیشتر بدرفتاری کنید، بیشتر با او دعوا کنید، لجبازی و بهانه‌گیری او هم بیشتر می‌شود.
در این مواقع بهترین کار این است که هیجانات خود را مدیریت کنید و به طور عجولانه واکنشی نشان ندهید، اگر وضعیت برایتان غیر قابل تحمل بود چند دقیقه از محیط خارج شوید و به کودک فرصت دهید تا بهانه‌گیری خودش را تمام کند. حفظ آرامش بهترین کاری است که در این شرایط باید والدین از خودشان نشان دهند.
یکی از عادت‌های بدی که برخی از والدین دارند این است که به طور عجولانه و سریع پیشنهاد جایزه یا قولی را به دروغ به کودک می‌دهند تا کودک به طور موقت ساکت شود. شاید این عمل در کوتاه مدت موثر باشد اما در بلند مدت منجر به افزایش بهانه‌گیری کودک می‌شود.
برای آشنایی با نحوه برخورد با رفتارهای عجیب و غریب کودک کلیک کنید.
هنگامی که کودک آرام است و بهانه‌گیری نمی‌کند او را تشویق کنید و مورد محبت خود قرار دهید. در آغوش گرفتن، ابراز محبت به صورت کلامی و غیر کلامی باعث می‌شود تا رفتارهای مطلوب کودک افزایش پیدا کند و به طور غیر مستقیم باعث کاهش لجبازی و بهانه‌گیری کودک می‌شود.
از آنجایی که کارکردهای شناختی کودکان هنوز به طور کامل رشد پیدا نکرده، ممکن است والدین مسئله‌ای را بارها به کودک از نظر منطقی توضیح دهند اما کودک همچنان به بهانه‌گیری خود ادامه دهد. در این شرایط پرت کردن حواس و توجه کودک عامل موثری برای از بین بردن بهانه گیری کودک شود. بهتر است آرامش خود را حفظ کنید و حواس کودک را به موضوع دیگری متمرکز کنید.
صحبت با کودک در زمانی که دیگر لجبازی و پرخاشگری و بهانه‌گیری نمی‌کند می‌تواند مفید باشد. صحبت کردن در زمان دیگر در ارتباط با مسئله پیش‌آمده باعث می‌شود تا بهتر متوجه نیاز و خواسته کودک خود شوید. در هنگام صحبت کردن با کودک بهتر است لحن مهربان و با محبتی داشته باشید تا کودک احساس راحتی و آرامش بیشتری پیدا کند و بدون استرس و اضطراب خواسته و انتظار خودش را بیان کند.
به طور کلی اگر والدین با مهارت‌های فرزندپروی آشنایی داشته باشند، به دفعات کمتری با بهانه‌گیری و لجبازی کودک مواجهه می‌شوند. یکی از اشتباهات رایج والدین این است که در هنگام گریه کردن کودک به او باج می‌دهند تا ساکت شود. باج دادن به کودک شاید باعث شود تا در آن موقعیت مشخص کودک ساکت شود و بهانه‌گیری نکند، اما به مرور زمان یاد می‌گیرد که تمام خواسته‌های خودش را به این شیوه بیان کند.
به عبارتی کودک تا باج نگیرد ساکت نمی‌شود و به رفتار نادرست خودش ادامه می‌دهد. آشنایی والدین با اصول فرزندپروی و شیوه‌های تقویت رفتار مطلوب و کاهش رفتار نامطلوب باعث می‌شود تا به مرور زمان بهانه‌گیری و لجبازی کودک رفع شود. جهت آشنایی بیشتر با اصول فرزندپروری می‌توانید از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.
حتما درباره نحوه برخورد با قهر کودک کلیک کنید.
به جای تمرکز کردن روی بهانه گیری کودک ، عامل رفتار مشکل ساز را پیدا کنید. برای مثال دقت کنید که او در چه موقعیتی بیشتر بهانه گیری می‌کند. بیشتر والدین تنها به دنبال برطرف کردن سریع بهانه های فرزند خود هستند. اما به حل کردن اصل مشکل نمی‌پردازند. همین موضوع باعث می‌شود تا چنین رفتاری ادامه دار شود.
در برخی موارد کودک بهانه گیری را از شما می‌آموزد. به همین دلیل سعی کنید در مرحله اول، شما الگوی خوبی برای او باشید. احتمالا شما در ارتباط با همسر خود فرد بهانه گیری هستید که کودک نیز چنین رفتاری را آموخته است.
در برخورد با بهانه گیری کودک ، باید آرام بوده اما قاطعیت داشته باشید. حفظ آرامش باعث می‌شود تا کودک متوجه اشتباه خود شده و مسئولیت آن را بپذیرد.
گاهی احساس آزادی عمل نداشتن و یا عدم کنترل است که منجر به بهانه گیری در کودک می‌گردد. به همین دلیل سعی کنید حتی در موارد کوچک و پیش پا افتاده هم به آنها حق انتخاب بدهید.
به طور کلی بهانه‌گیری کودک رفتاری است که اگر به طور بلند مدت و همیشگی رخ دهد باعث فرسودگی و خستگی والدین و کاهش روابط صمیمانه بین والد و فرزند می‌شود. اما گاهی بهانه گیری کردن کودک می‌تواند تاثیرات مطلوبی هم داشته باشد، به عنوان مثال گریه کردن کودک می‌تواند باعث کاهش استرس و تخلیه هورمون استرس شود.
همچنین کودک یاد می‌گیرد که همیشه قرار نیست در زندگی با بهانه‌گیری کردن و رفتارهای لجبازانه به خواسته‌ها و تمایلاتش برسد. به مرور زمان یاد می‌گیرد که برای درخواست خواسته و انتظاراتش باید از مهارت‌های ارتباطی موثر استفاده کند.
در این سنین بهانه گیری در کودک ناشی از احساس استقلال خواهی یا تمایل به مالکیت داشتن است. در واقع این رفتار از همین سنین است که آغاز می‌شود و اگر برخورد درستی با آن صورت نگیرد؛ ادامه یافته و یا شدت می‌یابد. از این رو در همین دوران است که باید واکنش درستی نشان داده و این موضوع را برطرف کنید.
در دوران کودکی، بهانه گیری یک رفتار طبیعی محسوب می‌شود. اما در صورتی که این رفتار شدت بگیرد باید با آن برخورد درستی کرده و در کودک اصلاح شود. در غیر اینصورت تا دوران بزرگسالی ادامه یافته و مشکلات بیشتری را ایجاد می‌کند. در این مورد بهتر است با یک متخصص مشورت کرده و تلاش کنید تا برخورد درستی با بهانه گیری کودک داشته باشید.
برای دریافت مشاوره در زمینه بهانه گیری کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
سوالات متداول
آیا تنبیه کردن کودک برای پایان دادن به بهانه‌گیری کار مطلوبی است؟
تنبیه کردن تحت هیچ شرایطی شیوه موثری برای برخورد با کودک بهانه‌گیر نیست. شاید در کوتاه مدت این عمل موثر واقع شود اما در بلند مدت منجر به افزایش تعداد دفعات بهانه‌گیری می‌شود.
ترس از مدرسه معمولا بین کودکان دبستانی که برای اولین بار می‌خواهند وارد محیط مدرسه شوند تا حدی طبیعی است چرا که کودک تا پیش از آن تجربه‌ی دوری از والدین و ورود به جامعه‌ای بزرگتر را نداشته به همین دلیل دچار اضطراب می‌شود. اما زمانی که این اضطراب شدید باشد و کودک توانایی سازگاری با آن را نداشته‌باشد، نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.
فهرست مطالب
کودکانی که ترس از مدرسه دارند، مقاومت شدیدی برای رفتن به مدرسه از خود نشان می‌دهند و وقتی مجبور به این کار می‌شوند رنج زیادی را تحمل می‌کنند. فرآیند درمان و کمک به بهبود ترس از مدرسه در کودکان مستلزم آگاهی و شناخت دقیق والدین از علائم و علت‌های این پدیده است. برای کسب اطلاع درباره روانشناسی دانش آموزان ابتدایی کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه ترس از مدرسه می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
شاید شما هم کودکانی را دیده باشید که تمایلی به حضور در مدرسه ندارند و یا حتی برای نرفتن به مدرسه حاضر به انجام هرکاری هستند. نکته جالب اینجاست که این موضوع هیچگاه برایشان عادی نمی‌شود. حتی گاهی شاهد این موضوع هستیم که تا پایان دوره دبستان نیز همچنان دانش آموزان از حضور در مدرسه واهمه دارند. فراموش نکنید که چنین کودکانی اصلا وانمود نکرده و واقعا چنین ترسی را تجربه می‌کنند. کمااینکه احتمالا به وضوح شاهد نشانه های ناشی از آن در کودکان هستید. به همین دلیل بهتر است احساسات آنها را جدی گرفته و برای غلبه بر این حالت، به آنها کمک کنید.
اغلب والدین ترس از مدرسه در کودکان را زیاد جدی نمی‌گیرند و از علائم روانی، رفتاری و جسمانی آن خبر ندارند. این ناآگاهی و نادیده گرفتن گاه منجر به افزایش استرس و اضطراب در کودکان و ورود آسیب‌های روانی بیشتر در نتیجه آن می‌شود. در ادامه می‌توانید از علائم ترس از مدرسه آگاه شوید.
کودکانی که ترس از مدرسه دارند اغلب هنگام رفتن به مدرسه بهانه‌تراشی و مقاومت می‌کنند و تمام تلاش خود را برای قانع کردن والدین و ماندن در خانه به کار می‌گیرند؛ به پدر و مادر خود می‌چسبند، حتی ممکن است دروغ بگویند که مریض هستند، فرار کنند یا پنهان شوند. قشقرق به پا کردن، پریشانی و تجربه‌ی ترس و اضطراب شدید از دیگر علائم رفتاری ترس از مدرسه است که خود می‌تواند از وجود اختلال اضطراب جدایی در کودک خبر دهد.
زمانی که کودک به مدرسه می‌رود ممکن است بارها درخواست کند تا به مادر خود زنگ بزند، برای بلندشدن از رخت خواب و آماده شدن برای رفتن به مدرسه مشکلات فراوان دارد و از شرکت در فعالیت‌های گروهی با همسالان خود در مدرسه امتناع می‌کند.
سطح بالای استرس و اضطراب از مدرسه رفتن گاه به شکل دردهای جسمانی مانند دل درد، سردرد، استفراغ، تپش قلب، سرگیجه، خشکی دهان، اسهال و ضعف در کودک بروز پیدا می‌کند. این علائم کاملا واقعی به نظر می‌رسند اما در حقیقت ناشی از استرس زیاد هستند. علائم جسمانی معمولا در روزهای تعطیل که کودک به مدرسه نمی‌رود رفع می‌شود و زمانی که قرار است به مدرسه برود دوباره بروز پیدا می‌کنند.
کودکان مبتلا به مدرسه هراسی علاوه بر استرس و اضطراب مشکلات روانی دیگری مانند اختلال در خواب، جویدن ناخن، پرخاشگری، لکنت زبان، شب ادراری و گاهی ترس از تاریکی را تجربه می‌کنند. هنگام شب نمی‌توانند به راحتی به خواب بروند و یا از خوابیدن امتناع می‌کنند.
_نگرانی در مورد امنیت یا سلامت یکی از اعضای خانواده مانند نگرانی در مورد بیماری پدر یا مادر
_طلاق، مرگ عضوی از خانواده و رویدادهای ناخوشایند که منجر به تروما شده‌اند
_داشتن والدینی که بیش از حد کودک را به خود وابسته کرده‌اند
_ترس از امتحان یا نمرات پایین و عملکرد ضعیف در درس‌ها
_مورد زورگویی واقع شدن در محیط مدرسه
_نگرانی از تنبیه یا مسخره شدن در مدرسه
_مشکلات مداوم مانند شب ادراری
_نقل مکان، عوض کردن مدرسه
_خجالتی بودن کودک
_افسردگی
اغلب بیزاری یا ترس از مدرسه رفتن خود به خود و به مروز زمان در کودکان از بین می‌رود اما اگر احساس می‌کنید اضطراب کودک شما عمیق است و مدت زمان زیادی است که این ترس و اضطراب را تجربه می‌کند، باید اقدامات مؤثری در پیش بگیرید. در صورت نادیده گرفتن این مسئله، استقلال و بلوغ روانی کودک به خطر می‌افتد.
پیش از هر اقدامی کودک را برای معاینه پیش پزشک اطفال ببرید؛ چرا که در برخی موارد علائم جسمانی مانند دردهای شکمی نه به خاطر ترس از مدرسه، بلکه به علت پزشکی بروز پیدا می‌کنند. پزشک وجود هر گونه علت قابل درمان را تشخیص خواهد داد و به این ترتیب هر نوع بیماری جسمانی احتمالی درمان می‌شود.
در صورتی که مشکل ترس از مدرسه در کودک به علت‌های پزشکی مرتبط نبود و خیالتان از بابت سالم بودن جسم کودک راحت شد، حتما از معلم و یا مشاور مدرسه در این زمینه راهنمایی بگیرید. با کمک آنها می‌توانید علل احتمالی ترس کودک از مدرسه رفتن را در نظر بگیرید و علت اصلی را شناسایی کنید. همچنین مشاور مدرسه می‌تواند به شما کمک کند تا با طرح برنامه‌ای منسجم، کودک را برای رفتن به مدرسه تشویق کنید و تمایل او را افزایش دهید.
برای آشنایی با راه های کاهش استرس کودکان در مدرسه کلیک کنید.
1. صحبت کردن با کودک به صورت مستقیم: با کودک خود صحبت کنید و از او در مورد احساساتش سؤال بپرسید. برای مثال از او بپرسید وقتی در مدرسه است چه چیزی بیشتر از همه او را آزار می‌دهد.
2. فشار زیادی به کودک وارد نکنید: همواره به کودک تسلی دهید و به او یادآوری کنید همه چیز درست می‌شود. گفتار و رفتار شما باید یکسان باشد بنابراین نگرانی‌های خود را بروز ندهید.
3. بررسی عوامل محیطی: ضعف‌ها و ناتوانی‌های کودک در یادگیری درس‌ها و آموختن را بررسی کنید و ببینید آیا این موضوع می‌تواند علتی بر ترس از مدرسه باشد یا خیر.
4. کمک گرفتن از عوامل مدرسه: این موضوع را با معلم یا مشاور مدرسه در میان بگذارید و از آنها بخواهید هنگام بروز مشکل در مدرسه پشتیبان کودک باشد.
5. اهمیت دادن به زمان تفریح و استراحت: در کنار درس خواندن امکاناتی برای تفریح و پرداختن به موضوعات مورد علاقه برای او فراهم کنید.
6. تشویق کودک به ارتباط با دوستانش:به کودک کمک کنید تا روابطش با دوستانش را گسترش دهد؛ آنها را به منزل دعوت کنید.
7. جلوگیری از مورد قلدری واقع شدن: اگر کودک مورد زورگویی در مدرسه واقع شده راهبردهای بازپس گیری قدرت را به او آموزش دهید و اگر با تهدیدی جدی در مدرسه مواجه است هر چه سریع‌تر برای رفع آن اقدام کنید.
8. استفاده از روش پاداش و تنبیه: رفتارهای مثبت کودک و ماندن او برای چند ساعت طولانی در مدرسه را با پاداش دادن تقویت کنید.
9. تمرین ماندن در مدرسه: در صورتی که ترس کودک شدید است، تنها برای چند ساعت او را در مدرسه تنها بگذارید و به مرور مدت زمان آن را افزایش دهید.
10.کمک گرفتن از مشاور: بهترین کار این است که از مشاوره کودک کمک بگیرید به خصوص اگر مشکلات و اختلافات خانوادگی علت ترس کودک از مدرسه رفتن باشد.
ترس از مدرسه در کودکان برای والدین آنها نیز بسیار سخت است و اغلب با دردسرهای زیادی همراه می‌شود. با این وجود لازم است والدین تلاش خود را برای حل این مسئله و کمک به کودک جهت رهایی از ترس‌ها و اضطراب‌هایش به کار بگیرند، با کودک در مورد ترس‌هایش صحبت کنند و حمایت‌گر او باشند. کودکتان باید احساس کند که از همراهی شما در حل این مسئله برخوردار است و می‌تواند با کمک والدین بر استرس و نگرانی خود غلبه کند. به او نشان دهید که نگرانی‌‌ها و ترس‌هایش را درک می‌کنید و مشکلش را کوچک نشمارید.
برای دریافت مشاوره در زمینه ترس از مدرسه می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان کلینیک تخصصی مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
سؤالات متداول
علت گریه کودکان در مدرسه چیست؟
گریه کردن کودکان در مدرسه یکی از علائم ترس از مدرسه و محیط آن است. امکان دارد کودک در مدرسه مورد زورگویی واقع شده باشد و یا جدایی از والدین با اضطراب شدیدی برای او همراه باشد و به همین دلیل مدام در مدرسه گریه کند.
درمان ترس از مدرسه در کودکان چیست؟
پیش از هر چیز لازم است علل استرس و ترس کودک از رفتن به مدرسه را بررسی کنید و در این مورد از مشاور مدرسه یا معلم کمک بگیرید. سپس می‌توانید با راهکارهای ارائه شده و یا مراجعه به روانشناس بهترین روش‌های درمان را به کار بگیرید.
منبع: ترس از مدرسه
ولخرجی به منظور خرج بیش از اندازه و بدون سرمایه گذاری است. زمانی که شخصی برای زندگی خود هیچ برنامه ای نداشته باشد و تنها پول خود را خرج امورات و کارهای غیر واجب کند، اصطلاح ولخرج به او داده می‌شود. به طور معمول آقایان از خانم ها ولخرج تر هستند. اما این رفتار اصلا مناسب و درست نیست. در واقع شما هیچ آینده نگری ندارید و تنها از موقعیت حال استفاده می‌کنید.
فهرست مطالب
برای درمان ولخرجی راهکارهای زیادی وجود دارد. عده زیادی از افراد با کمک روانشناس و مشاورین این رفتار خود را اصلاح کرده اند. برای بهبودی و کمک به برنامه ریزی برای زندگی آینده، حتما از روانشناس کمک بگیرید. جهت دریافت مشاوره فردی کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه ولخرجی می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
ولخرجی به منزله خرج بسیار زیاد و بدون برنامه ریزی برای پس انداز است. زمانی که شخصی هیچ پس اندازی نداشته باشد و فورا با مشاهده هرچیزی وسوسه به خرید شود، ولخرج نامیده می‌شود. خرج افراطی رفتار مناسبی نیست و برای جلوگیری از آسیب های این رفتار به زندگی حتما باید درمان شود.
ولخرجی به دلیل مواردی مانند عدم اعتماد به نفس، عدم برنامه ریزی، رودربایستی، جلب توجه و … بروز پیدا می‌کند. معمولا شخصی که چنین ویژگی هایی دارد زندگی پر دردسری هم خواهد داشت. معمولا افراد ولخرج برای آینده خود برنامه ریزی نمی‌کنند و همیشه لنگ پول در شرایط اضطراری خواهند ماند. شاید به این خاطر که از شغل و آینده مالی خود مطمئن و راضی نیستند. برای این منظور حتما درباره نحوه انتخاب شغل مناسب کلیک کنید.
برای عضویت در کانال تلگرامی ذهن نو کلیک نمایید.
ولخرجی به دلایل خاصی اتفاق می‌افتد. و این دلایل بنا به ویژگی هر شخص تاثیر متفاوتی می‌گذارد. در ادامه این بخش مقاله راجع به دلایل ولخرجی های زیادی توضیح داده ایم.
یکی از دلایل بروز ولخرجی، فقدان اعتماد به نفس است. عده ای از افراد به دلیل کمبود اعتماد به نفسی که دارند اقدام به خریدهای با قیمت بالا می‌کنند تا اطرافیان خود را تحت تاثیر قرار دهند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه استرس و ترس از بی پولی کلیک کنید.
گاهی به خاطر رودربایستی شخص اقدام به ولخرجی می‌کند. در این شرایط زمانی که مهمان به خانه شما وارد می‌شود، به جای 1 نفر اندازه 6 نفر برای او تدارک می‌بینید. و یا حتی مجبور به خرج های زیاد و غیر ضروری می‌شوید.
از دیگر دلایل ولخرجی، جلب محبت است. عده ای از افراد به دلیل اینکه به دنبال جلب محبت هستند؛ شروع به خرید کالاها و وسایل گران قیمت برای دیگران می‌کنند تا ذره ای محبت ببینند. چنین رفتاری هم از طرف مردان و هم زنان رخ می‌دهد. آن ها با هدایای گران قیمت و یا تفریحات لوکس سعی در جلب محبت طرف مقابل دارند. حال آنکه چنین محبتی هرگز نمی‌تواند نیاز روانی آن ها را رفع نماید.
برای درک بهتر مساله و تفاوت های ولخرجی برای جلب محبت با پول گرفتن از شوهر کلیک کنید.
از دیگر دلایل افراط در هزینه ها، خجالت است. گاه وارد مغازه ای می‌شوید و با استعلام قیمت در کنار فرد خاص خود را مجبور به خرید جنس می‌کنید. در واقع صرف هزینه به خاطر احساس خجالت در موقعیت نوعی ولخرجی محسوب می‌شود. پس در عوض بهتر است روی عزت نفس خود کار کنید. در این باره می‌توانید با روانشناسان مشورت نمایید.
برای کسب اطلاعات بیشتر حتما درباره روانشناسی پول بخوانید.
ولخرجی کردن انواع مختلفی داشته و خود را به شکل های مختلفی بروز می‌دهد. در این قسمت به توضیح اشکال مختلف ولخرجی، خواهیم پرداخت.
ولخرجی با هدف ظاهرسازی: گاهی افراد خودشان آگاه هستند که در حال ولخرجی هستند؛ اما برای ظاهر سازی و به رخ کشیدن، اینکار را انجام می‌دهند.
ولخرجی کردن از روی هیجان: گاهی افراد برای فرار از احساسات بد و منفی به ولخرجی روی می‌آورند. در این حالت، افراد اصلا نیازی به خرید کردن ندارند؛ اما اینکار را انجام می‌دهند.
برای دیگران ولخرجی کردن: از دیگر انواع این رفتار، پول خرج کردن در راستای جلب رضایت دیگران است. برای مثال فردی بدون هیچ دلیل به طور مکرر برای دیگران کادوهای گران می‌خرد.
عطش ولخرجی کردن: این عطش سیری ناپذیر بوده و تا مادامی که فرد پول دارد به این رفتار ادامه می‌دهد.
قطعا ولخرجی کردن در طولانی مدت، افراد را دچار مشکلات مالی و روانی می‌کند. چنین افرادی زمانی که پول نداشته و شرایط ولخرجی ندارند؛ دچار استرس و اضطراب زیادی شده و در نهایت عزت نفس آنها وابسته به پول می‌شود. حتی گاهی ورشکستگی های ناگهانی و بدهی های سنگین نیز ناشی از همین رفتار در افراد است.
در برخی از شرایط، افراد بیشتر به ترغیب به ولخرجی کردن می‌شوند. در واقع چنین شرایطی محرک محسوب شدهو بهتر است فرد از آنها دوری کند. برای مثال زمانی که استرس دارید؛ به خرید نروید. و یا زمانی که با افرادی به خرید رفته و تحت فشار آنها قرار می‌گیرید؛ بیشتر به خرید کردن ترغیب خواهید شد.گذراندن زمان زیادی در فضای مجازی نیز دقیقا همین حالت را سبب می‌شود. در حین خرید، تحت تاثیر فروشنده قرار نگرفته و شرایط خود را در نظر داشته باشید.
همانطور که توضیح دادیم. زیاده روی در مخارج رفتار مناسب و درستی نیست؛ چرا که با مدیریت هزینه ها شما قادر به ساختن آینده ای بهتر و آسوده تر خواهید داشت. همچنین در بلند مدت خواهید دید که ولخرجی‌ها چگونه فرصت‌های شما را از بین برده اند. پس برای جلوگیری از این رفتار باید روش‌های به خصوصی را به کار بگیرید. در ادامه به چند روش کاربردی اشاره کرده ایم. اگر با وجود این راهکارها موفق به تغییر نشدید، حتما برای دریافت مشاوری کلیک اقدام کنید. و یا مقاله صرفه جویی در زندگی کلیک کنید.
از مهم ترین کارهای جلوگیری از ولخرجی، بودجه بندی و برنامه ریزی است. در این شرایط باید میزان خریدهای خود را یادداشت کنید. سپس با برنامه درآمدی و پول خود طبقه بندی کنید. تمامی مخارج را بنویسید تا میزان پس انداز و هزینه های اضافی خود را متوجه شوید. در این شرایط اگر برنامه مناسبی داشته باشید؛ به راحتی می‌توانید پول را با برنامه ریزی بهتری خرج کنید.
زمانی که برای ترک ولخرجی اقدام کرده اید. باید دست مزد روزانه خود را محاسبه کنید. پس از محاسبه دقیق و بررسی خریدها، متوجه خواهید شد که دستمزد روزانه شما چه مقدار از خریدهای‌تان را در بر دارد. بنابراین در این شرایط یاد می‌گیرید که با توجه به این دستمزد، نباید هر هفته لباس خرید یا صرف خورد و خوراک غیرضروری کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه راه های غلبه بر استرس مالی کلیک کنید.
یکی از روش های جلوگیری از ولخرجی، عدم حمل کارت بانکی پر پول است. بنابراین برای جلوگیری از این رفتار باید پول نقد برای خرید همراه خود ببرید. تا اگر کالای وسوسه انگیزی هم مشاهده کردید، مجبور به خرید آن نشوید. پول نقد باعث می‌شود که عملا ببینید که چقدر پول صرف می‌کنید. پس احتمال خرید کالا و خدمات غیرضروری کمتر می‌شود.
از دیگر راهکارهای مهم جلوگیری از ولخرجی، دوری از افراد ولخرج است. دوستی با ولخرج‌ها؛ قدرت نه گفتن را از شما خواهد گرفت. به جای گشت و گذار با این افراد، به تنهایی به خرید بروید تا وسوسه نشوید.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه جنون خرید کلیک کنید.
برای ترک ولخرجی حتما خرید های ضروری خود را لیست کنید. زمانی که برای تهیه وسایل ضروری لیست تهیه می‌کنید، باید برنامه ریزی داشته باشید که وسایل غیر ضروری تهیه نکنید. هر کدام از خرید ها که تکمیل شد علامت بزنید تا متوجه شوید که چه چیزهایی لازم دارید.
برای اینکه از ولخرجی فاصله بگیرید. باید رفتن به مراکز تفریحی را محدود کنید. در این صورت تنها زمانی که وسائل ضروری نیاز دارید می‌توانید به مراکز تفریحی بروید. زرق و برق فروشگاه‌ها و مراکز تفریحی باعث خرج های زیادی می‌شود.
اگر قصد جلوگیری از ولخرجی را دارید؛ باید هزینه های روزمره خود را یادداشت کنید. با یادداشت هزینه های روزمره می‌توانید به راحتی دخل و خرج خود را مشاهده کنید. شاید با نوشتن خرج های خود، منطقی تر پول خرج کنید.
اگر معتاد به ولخرجی هستید و با هیچ راهکاری توانایی قطع این رفتار را ندارید. باید برای هزینه های خود سقف مشخص کنید. در این شرایط حتی زمانی که به سوپر مارکت می‌روید، بر اساس محدودیت هزینه‌ها خرج خواهید کرد.
اگر از دسته کسانی هستید که توانایی پس انداز ندارند، بنابراین باید برای جمع آوری پول یا پس انداز از اطرافیان کمک بگیرید. یا در قرعه کشی های قابل اعتماد یا صندوق های پولی عضو شوید. در این شرایط مجبور به پرداخت ماهانه هزینه ای هستید که موجب جلوگیری از ولخرجی می‌شود.
البته پس انداز کردن چیزی نیست که یک روزه بتوانید آن را فرا بگیرید. بلکه یک نوع مهارت و توانایی است که از کودکی باید آموزش داده شود. اما ناامید نشوید، هر وقت اراده کنید می‌توانید شروع به پس انداز کردن را یاد بگیرید.
برای آشنایی با روش های آموزش پس انداز به کودک کلیک کنید.
همانطور که در این مقاله راجع به ولخرجی اطلاعات کسب کردید. متوجه شدید که این رفتار همراه با خود عواقب بدی دارد. اما گاه شدت این رفتار به حدی است که برای جلوگیری از خرج های افراطی لازم به ارائه راهکارهایی توسط روانشناس است. بنابراین برای پیشگیری و بهبود این اتفاق حتما از روانشناس کمک بگیرید. مرکز مشاوره ذهن نو به صورت تلفنی و حضوری به شما مراجعین گرامی خدمات ارائه می‌دهد. جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه ولخرجی می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
منبع: ولخرجی
والدین کنترل گر نیز دوست دارند فرزندی موفق و دارای شخصیت اجتماعی سالم داشته باشند، اما گاهی حساسیت شدید در این باره آنها را به سمت سبک‌های تربیتی ناسالم سوق می‌دهد. سبک های تربیتی کنترل گرایانه، کودک و نوجوان را همچون مومی می‌داند که باید شکل دلخواه پدر و مادرها را بپذیرد و طبق خواسته و انتظارات والدین رفتار کند. والدین کنترل گر ضمن اینکه کودک خود را تحت فشار روانی قرار می‌دهد، خود نیز از این وضعیت احساس رضایت نخواهند داشت؛ زیرا به شدت عصبی می‌شوند. اگر شما نیز جزو آن دسته از پدر و مادرهایی هستید که فکر می‌کنید با سلب آزادی کودک و اعمال کنترل شدید بر رفتار و عملکرد او می‌توانید در راستای تحقق شخصیت اجتماعی سالم برای فرزند خویش گام بردارید، حتما مقاله آموزش پدر و مادر را مطالعه نمایید.
فهرست مطالب
برای دریافت مشاوره در زمینه والدین کنترل گر می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن ثابت با شماره 9099070354 جهت ارتباط با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو تماس حاصل نمایید.
مسمومیت غذایی به واسطه تغذیه نامناسب رخ می دهد و سلامت جسمی کودک را تهدید می کند. در حالی که مسمومیت روانی می‌تواند به دلیل سبک نامناسب تربیتی بر کودک تحمیل شود. پدر و مادرهای سختگیر و کنترل گر در اصطلاح روانشناسی، والدین مسمومی نامیده می‌شوند که استقلال و آزادی فرزند خود را بسیار محدود می‌کنند و به خود اجازه دخالت در همه کارهای فرزندان حتی کارهای شخصی‌شان را می‌دهند. برای آشنایی بیشتر با ویژگی‌های والدین سمی کلیک کنید.
رفتارهای والدین کنترل گر معمولا به جای تاثیر مثبت تاثیرات منفی بر تربیت و خلق و خوی فرزندان می‌گذارد، معمولا تلاش این والدین این است که فرزندشان را از همه خطرات دور کنند و فرزندشان به بهترین نحو رشد کند؛ اما تلاش‌شان اغلب باعث دوری از خانواده می‌شود. در ادامه به بدترین رفتارهای والدین کنترل گر پرداخته‌ایم. برای آشنایی با سایر انواع سبک فرزند پروری کلیک کنید.
اختلالات اضطرابی کودک در برخی موارد ریشه در این اندیشه دارد که دنیا جای خطرناکی است و عوامل تهدید کننده در همه جا حضور دارند. این تفکر غلط ناشی از اعمال کنترل شدید از ناحیه والدین است. اگر پدر و مادر دائما فرزند خود را چک می‌کنند و تمام رفت و آمدها، حرکت‌ها و عملکردهای او را زیر ذره بین قرار دهند، انتقال دهنده این پیام به فرزند خود هستند” تو توانایی مراقبت از خود را نداری و به همین دلیل باید دائما حواسم به تو باشد” این پیام منفی سبب می‌شود کودکان و نوجوانان احساس بی‌کفایتی داشته باشند و دائما به این فکر کنند که خطرات در کمین هست.
از آنجایی که پدر و مادرهای سختگیر و کنترل گر دوست دارند فرزند شان در نهایت نظم رفتار کنند، از اینکه کوچک‌ترین بی نظمی را مشاهده کنند احساس آرامش نخواهند داشت و سریعا اقدام به انجام وظایف محوله می‌نمایند. به عبارت ساده‌تر پدر و مادرهای کنترل گر از سر دلسوزی یا وسواس سعی می‌کنند اتاق فرزند خود را تمیز و مرتب نمایند و کارهایی را که ناقص واگذاشته شده‌اند، تکمیل نمایند. این عملکرد اگرچه از نظر پدر و مادرهای کنترل گر طبیعی و عادی به نظر می‌رسد اما در واقع یک عامل از بین برنده عزت نفس کودک به شمار می‌آید.
پدر و مادرهایی که سعی در تحمیل خواسته‌های خود به فرزند خویش دارند، در حقیقت رفتار کنترل گرایانه خود را به نمایش می‌گذارند. اگر فرزند دوست دارد در فلان رشته ورزشی وارد شود، یا فلان کار هنری را انجام دهد، بهتر است به جای اینکه نقش یک سلطه گر را ایفا کنید و فرزند خود را مجبور به کاری نمایید که دوست ندارد، با کمی انعطاف به فرزند خود احساس استقلال و آزادی دهید تا آن گونه که دوست دارد و احساس راحتی می‌کند عمل نماید.
فرزندان به ویژه در دوره نوجوانی گرایش زیادی به گروه هم سالان پیدا می‌کنند. در این بین آنچه که حائز اهمیت است نوع دوستی‌های نوجوانان می‌باشد. برخی از افراد آسیب رسان هستند و ممکن است فرزند شما را به بیراهه بکشانند، اما این به معنای آن نیست که شما همچون یک جاسوس عمل کنید و تمام رفت و آمدهای فرزندتان را تعقیب نمایید. بهتر است با حفظ استقلال نوجوان او را نسبت به خطرات اجتماعی آگاه سازید.
برای آشنایی با اصول تربیت کودکان کلیک کنید.
والدین کنترل گر به این دلیل که خود را محق دانسته و همواره حق را به خودشان می‌دهند یا تصور می‌کنند که همه افراد اشتباه می‌کنند؛ هیچ روحیه همدلی و احترامی ندارند. در واقع آنها تصور می‌کنند که تنها فرزند باید به آنها احترام بگذارد و این موضوع رو طرفه نیست.
یکی دیگر از نشانه های رفتاری والدین کنترل گر این است که بیش از حد سخت گیر بوده و تنبیهاتی برای فرزند اعمال می‌کنند که تناسبی با اشتباهات فرزند ندارد. برای مثال اگر او اشتباه کوچکی مرتکب می‌شود؛ آنها تا هفته ها او را سرزنش کرده و یا حتی حق تلویزیون دیدن و استفاده از تلفن همراه را از او می‌گیرند.
عشق والدین با فرزندشان باید بدون قید و شرط باشد. به این معنی که به خاطر یک ویژگی و یا رفتاری خاص نباشد. اما یک والدین کنترل گر همواره به فرزند خود می‌گویند که اگر اینکار را بکنی دوستت خواهیم داشت. و به طور کلی علاقه زیادی به او نشان نمی‌دهند.
والدین کنترل گر همواره در حال انتقاد کردن و ایرادگیری از فرزند خود هستند. این موضوع هم به کمالگرایی آنها برمی‌گردد. چرا که آنها هیچگاه احساس رضایت نداشته و همواره به دنبال نقاط ضعف فرزند خود هستند.
کمالگرایی نیز از نشانه های بارز والدین کنترل گر است که منجر به بروز مشکلات زیادی می‌گردد. آنها توقعات غیر واقع بینانه و زیادی از فرزند خود داشته و گاها شاهد این موضوع هستیم که کمالگرایی آنها تنها نسبت به فرزند نیست و در مورد همه افراد همینطور هستند.
والدین کنترل گر خود انواع مختلفی دارند. در واقع رفتارهای آنها در قالب های مختلفی بروز می‌کند. در این قسمت به توضیح این موضوع خواهیم پرداخت.
کنترل رفتاری: در این نوع، والدین تنها روی رفتارهای کودک حساس بوده و تلاش می‌کنند تا از لحاظ رفتاری او را کنترل کنند.
کنترل کردن به صورت روانشناختی: در این حالت، والدین به صورت روانی فرزند را کنترل می‌کنند. چرا که رفتارهای فرزند دیگر مد نظر نیست. برای مثال به او اجازه مستقل شدن نداده و همواره در زندگی شخصی او دخالت می‌کنند.
فرا والدگری: والدین کنترل گر گاهی با عشق و محبت بی اندازه و بیمارگونه، فرزند خود را کنترل می‌کنند.
والدین کنترل گر مشکلات زیادی را برای فرزندان خود به وجود می‌آورند. این مشکلات در آینده نزدیک بروز کرده و زندگی فرزندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخی از این مشکلات، شامل موارد زیر هستند.