عقده حقارت یا احساس کهتری در دسته اختلالات شخصیت قرار دارد. در واقع این واژه برگرفته از یکی از نظریه های دانشمند معروف روانشناسی به نام آدلر است. حس حقارت یا خود کم بینی یک حس طبیعی است؛ اما وقتی تبدیل به یک عقده می‌شود؛ نیاز به درمان و پیگیری دارد. این افراد هیچ ارزشی برای خود قائل نیستند و خود را موجودی حقیر می‌دانند. این احساسات بر روی برخود آنان بر دیگران هم تاثیر خواهد داشت.
شخصیت ما پر از عقده‌های حل نشده‌ای است که از کودکی همراه ما هستند یا به تازگی ایجاد شده اند. عقده حقارت یکی از اختلالات رفتاری یا شناختی است که احتمالا در اثر عوامل زیادی ایجاد می‌شود. این عقده شامل احساس حقارت، افسردگی، به همراه کینه توزی دائمی است. این اختلال معمولا در اقشاری که از نظر اجتماعی و فرهنگی پایین تر هستند؛ بیشتر دیده می‌شود.
عقده حقارت فقط یک حس درونی نیست و بر روی رفتار فرد، خود را نشان می‌دهد. علائم آن فقط محدود به حس خود کم بینی و حقارت نمی‌شود. این عقده در کنار دیگر اختلالات طیف وسیعی از نشانه ها را شامل می‌شود.