برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
آخرین تحقیقات علمی روانشناسی
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
آیا روش‌های ترک ریتالین را می‌شناسید؟ ریتالین یک داروی محرک است که غالبا در درمان اختلال پیش فعالی و نقص توجه مورد استقاده قرار می‌گیرد. در صورت استفاده صحیح و زیر تظر متخصص، این دارو کاملا اثر بخش و مفید است اما امروزه برخی افراد با قصد بیدار ماندن بیشتر و افزایش تمرکز خود اقدام به مصرف خودسرانه این دارو می‌کنند. در نتیجه به ریتالین اعتیاد پیدا کرده و عوارض ناخوشایند آن را تجربه خواهند کرد. از طرف دیگر کنار گذاشتن ریتالین نیز کار چندان راحتی نیست و به یک مشکل جدی برای فرد تبدیل می‌شود. در این شرایط ضروری است که افراد از یک متخصص در این زمینه کمک بگیرند و برای ترک آن اقدام نمایند. در ادامه مقاله به بررسی کامل ترک ریتالین می‌پردازیم. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این روش‌ها تا پایان مطلب با ما همراه باشید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد انواع مواد اعتیاد آور کلیک کنید.
بیشتر بخوانید : تست اعتیاد به ریتالین
منبع : ترک ریتالین
ریتالین با نام عمومی رتیل-فنیدات، دارویی شبه آمفتامین ساخته شده در آزمایشگاه است که سیستم عصبی سمپاتیک (آرامشبخش) را جهت افزایش فعالیت ذهنی و عملکرد آن تحریک می‌کند. عموما این دارو به دلیل درمان بیماری اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) به عنوان محرک سیستم اعصاب مرکزی شناخته می‌شود. این دارو، از طریق افزایش فعالیت دوپامین و نوراپی نفرین در مغز توانایی سازماندهی و حل مشکلات را فراهم کرده و موجب بهبود تمرکز، تفکر و تصمیم گیری می‌گردد. عدم وجود یا کمبود این انتقال دهنده عصبی، عملکرد عادی فرد را در جامعه مختل می‌کند. بدون ریتالین، افراد در مدرسه و یا محل کار قادر به نشستن و تمرکز طولانی مدت نیستند. برای آشنایی بیشتر با عوارض و نحوه مصرف قرص ریتالین کلیک کنید.
کسانی که ریتالین را بدون نسخه و یا با دوز بیش از حد مصرف می‌کنند دچار علائمی مانند خستگی، کندی ذهن و مشکل در تمرکز می‌شوند. از عوارض جانبی احتمالی مصرف ریتالین، اعتیاد است که با عواقب ترک آن شرایط برای بیمار وخیم‌تر می‌گردد. ترک ریتالین مغز را مجبور می‌کند تا حضور مداوم این دارو را جبران کند. مغز مصرف کنندگان ریتالین، نسبت به دوپامین و نوراپی نفرین حساسیت کمتری پیدا می‌کند و دستیابی به همان اثرات پیشین، دوزهای بیشتری را می‌طلبد. ترک مصرف یا کاهش قابل توجه ریتالین، به علت آن که مغز نمی‌تواند عملکرد صحیح خود را پیدا کند، علائم ناخوشایندی را به همراه دارد.
بیشتر بخوانید : ترک اعتیاد
ریتالین نیمه عمر کوتاهی دارد و تقریباً به طور کامل در طی 24 ساعت پس از آخرین مصرف از بدن فرد خارج می‌شود. با این حال طیف وسیعی از افراد جامعه پس از مصرف ریتالین با آگاه شدن از عوارض آن به دنبال راه‌هایی برای ترک می‌گردند. ترک ریتالین سخت بوده و تازه با شروع علائم ترک و وسوسه برای مصرف دوباره، کار پیچیده تر می‌شود. طول دوره ترک ریتالین معمولاً بیشتر از سایر مواد مخدر است و علائم ترک 7 تا 10 روز ادامه پیدا می‌کند.
روزهای 1-2: افراد در این دوره به جز خوردن غذا و خوابیدن کار دیگری انجام نمی‌دهند و دچار سردرد، خستگی، افزایش اشتها، مشکل در تمرکز و مشکلات خفیف عاطفی می‌شوند.
روزهای 2-7: این دوره ای است که باید مراقب علائم شدید و خطرناکی مانند روان پریشی و افکار خودکشی بود. تهوع مداوم در کنار سردرد، تحریک پذیری و عصبانیت از علائم این دوره است.
روزهای 7-10: حالت تهوع ، تپش قلب و سردرد اغلب از بین رفته، در حالی که علائم عاطفی ممکن است هنوز در فرد باقی بماند.
روزهای 10-14: علائم شناختی و عاطفی مانند اضطراب و افسردگی کم شده است. در صورت ادامه علائم ممکن است برای بازگشت فرد به حالت طبیعی، درمان مستقیم لازم باشد.
مصرف کنندگان ریتالین پس از اعتیاد به ریتالین به دنبال درمان آن می‌گردند. ترک ریتالین به دلیل تأثیر آن بر انتقال دهنده‌های عصبی دوپامین در مغز، معمولاً سخت است. اگر فرد به طور ناگهانی مصرف ریتالین را متوقف کند، علائم حادی شامل از دست دادن لذت، اختلال خواب، کمبود انرژی، افسردگی، اضطراب، عصبانیت و مشکلات تمرکزی در وی نمایان می گردد. بهترین روش‌های ترک اعتیاد می‌تواند شامل مهارت‌های فردی، رفتار درمانی شناختی، درمان پزشکی و دارو درمانی زیر نظر متخصص یا پزشک باشد. این روش‌ها به شرح زیر هستند:
ترک ریتالین با ناراحتی و دشواری همراه بوده و اغلب موجب تسلیم شدن فرد می‌شود. مشاوره با یک متخصص می‌تواند به فرد کمک کند تا بدون عود مجدد و سختی، ترک ریتالین را کنترل کند. ترک ریتالین می‌تواند در ابتدا با مهارت‌های خود فرد جهت مقابله با مصرف شروع شود که شامل موارد زیر است:
امروزه رفتاری درمانی شناختی (CBT) بالاترین سطح بهبودی را در درمان اختلالات مصرف مواد مخدر مانند ریتالین دارد. در سه دهه گذشته شاهد پیشرفت‌هایی در رفتار درمانی شناختی معتادان مواد مخدر و همچنین توسعه رویکردهای رفتار درمانی مرتبط با آن بوده‌ایم. رفتار درمانی شناختی با مدیریت حوادث غیرمترقبه، رفتاردرمانی زوجین و خانواده‌ها و… نشان داده که مداخله مناسبی برای درمان انواع مختلف اعتیاد به مواد مخدر مانند ریتالین می‌باشد.
تمرین مهارت‌های مقابله‌ای به تنهایی برای مدیریت هوس و جلوگیری از عود بیماری کافی نیست. اگر احساس می‌کنید که عود مجدد اتفاق می‌افتد یا قبلاً آن را تجربه کرده‌اید، به دنبال مشاوره با یک متخصص باشید. برنامه‌های درمانی پزشکی عبارتند از:
بستری شدن: درمان گروهی، فردی و خانوادگی برای چند ساعت در روز است که در طول این دوره درمان، بیمار در یک مرکز درمانی اقامت دارد.
درمان سرپایی: این درمان برای چند روز در هفته به شکل فردی و خانوادگی می‌باشد. بیمار بعد از شرکت در جلسات روزانه، می‌تواند به خانه برگشته و زمان کافی برای کار یا رفتن به مدرسه را داشته باشد.
گروه درمانی: به صورت گروهی با 5 تا 15 مصرف کننده و یک تا دو درمانگر انجام م شود. یکی از مزایای گروه درمانی پشتیبانی و بازخورد مصرف کنندگان به یکدیگر است.
سازمان غذا و دارو (FDA) هیچ دارویی را برای درمان مصرف ریتالین تایید نکرده است. با این حال، برخی از داروها برای علائم جسمی و روانی مرتبط با ترک نوید بخش بوده‌اند:
بیشتر بخوانید : ترک اعتیاد به مواد محرک با موثرترین راهکارهای درمانی
شناخت علائم وسوسه انگیز و آگاهی از علائم در موقعیت‌ها و حوادثی که می‌توانند باعث عود بیماری شوند، اولین اقدام در پیشگیری از مصرف مجدد ریتالین است. پیش از هر اقدامی در ابتدا باید بیمار از شرایط تحریک کننده دور شود، این موارد شامل محیط‌های اجتماعی مانند فروشندگان و سایر افرادی است که به طور فعال مواد مخدر را استفاده می‌کنند. در شرایط استرس‌زا معمولاً تمایل به اجتناب از مسئولیت‌ها، مانند شرکت در جلسات درمانی امری متداول است، اما این که در این مدت به برنامه مراقبت‌های خود پایبند باشند بسیار اهمیت دارد.
بیشتر بخوانید : اعتیاد چیست
برای دریافت مشاوره در زمینه اعتیاد می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره ترک اعتیاد تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
آیا می‌توان ریتالین را برای همیشه ترک کرد؟
بله با اراده بالا و کمک گرفتن از یک روانشناس و متخصص در حوزه ترک اعتیاد، می‌توان آن را با موفقیت ترک کرد و به زندگی عادی بازگشت. برای دریافت مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
آخرین تحقیقات علمی روانشناسی
ورود به صفحه
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری
شماره تماس با موبایل : 02191002360
منبع : ترک ریتالین
آشنایی با علائم اعتیاد به هروئین یکی از مسائلی است که برای بسیاری از خانواده‌ها اهمیت بسیاری دارد. هروئین به‌عنوان دارویی که از مورفین یا کدئین تهیه می‌شود در ابتدا به‌عنوان یک مسکن در زمینه‌های پزشکی مورداستفاده قرار گرفت اما پس از مدتی و با توجه به خاصیت اعتیادآوری بالایی که داشت استفاده از آن ممنوع اعلام شد. بااین‌حال مصرف غیرقانونی آن تا کنون ادامه پیدا کرده و به‌عنوان یکی از قوی‌ترین انواع مخدرها شناخته می‌شود و سالانه افراد بسیار زیادی را درگیر می‌کند. درصورت آشنایی با علائم سوءمصرف این ماده مخدر می‌توانید اعتیاد به آن را در نزدیکان خود تشخیص داده و برای بهبود شرایط آن‌ها اقدام نمایید. درصورتی‌که این نشانه‌ها را در خود یا هریک از نزدیکان مشاهده می‌کنید، بهتر است هرچه سریع‌تر برای درمان از یک متخصص کمک بگیرید.
منبع : علائم اعتیاد به هروئین
هروئین یا (دی استیل مورفین) یکی از انواع مواد مخدر است که از مورفین تهیه‌شده و قدرت اثرگذاری آن چندین برابر بیش از مورفین است. به‌طورکلی به تریاک و مواد مخدری نظیر مورفین و هروئین که از آن تهیه می‌شوند اوپیوم یا افیون گفته می‌شود. اصلی‌ترین مکانیسم عمل این دسته از مواد مخدر، کند کردن فعالیت دستگاه عصبی مرکزی است. به عبارتی این مواد با اتصال به گیرنده‌های درد در مغز باعث افزایش ترشح مسکن‌های طبیعی شده و از این طریق باعث ایجاد یک احساس آرامش و سرخوشی کاذب در فرد می‌شود.
استفاده از هروئین مانند هر ماده مخدر دیگر باعث بروز نشانه‌های جسمی و روانی خاصی می‌شود که نشان‌دهنده استفاده از این ماده مخدر است. البته این نشانه‌ها با توجه به سن، جنس، وزن و همین‌طور سابقه مصرف متفاوت خواهد بود. بااین‌حال برخی از شایع‌ترین نشانه‌ها استفاده از هروئین عبارتند از:
_احساس آرامش و سرخوشی کاذب که با خلق معمول فرد متفاوت است
_احساس خواب‌آلودگی
_کاهش اشتها
_خشکی دهان
_گیجی و سردرگمی
_کاهش تنفس
_کاهش میل جنسی
علاوه بر نشانه‌هایی که در ارتباط با استفاده از هروئین بیان شد، اعتیاد به این ماده مخدر علائمی را به همراه خواهد داشت که خبر از وابستگی جسمی و روانی به آن می‌دهند. البته به خاطر داشته باشید که تشخیص قطعی ابتلای فرد به اعتیاد و همین‌طور نوع ماده مصرفی مباید حتماً زیر نظر متخصصین این حیطه صورت بگیرد. در ادامه به علائم اعتیاد به هروئین اشاره خواهیم کرد. برای اشنایی با سایر انواع مواد اعتیاد آور کلیک کنید.
تحمل دارویی به این معناست که پس از مدتی فرد متوجه می‌شود استفاده از ماده مخدر دیگر به‌اندازه سابق باعث بروز احساس لذت در وی نمی‌شود و برای دستیابی به لذت پیشین باید مقدار مصرف را افزایش دهد. این پدیده معمولاً باعث خواهد شد که فرد به مرور زمان بیش‌ازپیش دچار وابستگی به ماده مخدر شده تا جایی که بدون استفاده از آن امکان تجربه شرایط نرمال را نخواهد داشت.
افرادی که به استفاده از هروئین اعتیاد دارند پس از مدتی وابستگی جسمی و روحی به این ماده را تجربه خواهند کرد. این موضوع به معنای آن است که در صورت عدم استفاده از این ماده مخدر فرد علائم ناخوشایند جسمی و روانی نظیر بی‌قراری و درد عضلانی را تجربه خواهد کرد.
به دنبال اعتیاد به هروئین، فرد زمان زیادی از روز را صرف استفاده از این ماده مخدر، تلاش برای تهیه آن یا برنامه‌ریزی برای استفاده از آن خواهد کرد. درنتیجه بهره‌وری وی در سایر زمینه‌ها کاهش پیداکرده و مشکلاتی درزمینهٔ مسائل تحصیلی، شغلی و به‌خصوص خانوادگی فرد اتفاق خواهد افتاد.
علائم ترک یا همان نشانه‌های وابستگی به هروئین عبارتند از:
درصورتی‌که فرد مصرف ماده مخدر را به‌یک‌باره قطع کند و یا نسبت به قبل مقدار کمتری از این ماده را استفاده کند، این نشانه‌ها ظرف حداکثر 12 ساعت بروز پیداکرده و شدت آن‌ها به‌تدریج افزایش پیدا می‌کند.
به دنبال اعتیاد به هروئین، مسمومیت یا اوردوز یکی از مشکلاتی است که احتمال می‌رود برای فرد پیش بیاید. مسمومیت می‌تواند به دنبال بالا رفتن تحمل دارویی و یا استفاده همزمان از انواع مواد مخدر ایجاد شود. در ادامه مهم‌ترین نشانه‌های اعتیاد به هروئین را با یکدیگر بررسی خواهیم کرد. درصورتی‌که با هریک از این نشانه‌ها مواجه شدید هرچه سریع‌تر فرد را به مراکز درمانی انتقال دهید.
_احساس گیجی بیش‌ازحد
_کاهش ضربان قلب و فشارخون
_تنفس کند یا ایست تنفسی از علائم اعتیاد به هروئین
_تیرگی و کبودشدن لب‌ها
_صدای خرخر و حالتی شبیه خفگی
_بیهوشی و اغما
اعتیاد به هروئین در درازمدت می‌تواند مشکلات بسیاری را به همراه داشته باشد. ابتلا به بیماری‌های روانی نظیر افسردگی یا اختلالات زوال عقل، ناباروری و کاهش میل جنسی و همچنین افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌هایی نظیر ایدز یا هپاتیت ازجمله بیماری‌هایی هستند که به دلیل استفاده از سرنگ‌های مشترک آلوده بروز پیدا خواهد کرد.
علاوه بر این اعتیاد باعث بروز مشکلات جدی در زندگی خانوادگی و موقعیت شغلی و تحصیلی فرد خواهد شد و به همین خاطر باید نسبت به درمان این اختلال توجه ویژه‌ای شود. یکی از مشکلاتی که بسیاری از معتادین به هروئین و خانواده‌های آن‌ها تجربه می‌کنند، شروع مصرف مجدد ماده مخدر پس از یک دوره ترک است. به همین خاطر معمولاً توصیه می‌شود که در کنار مراحل سم‌زدایی و درمان‌های فیزیولوژیک که برای ترک اعتیاد به هروئین مورداستفاده قرار می‌گیرد، از جلسات بازپروری و روان‌درمانی نیز برای این بیماران استفاده شود.
ازجمله مسائلی که در جلسات بازپروری موردتوجه قرار می‌گیرند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. آگاهی بخشی به فرد در ارتباط با میل به مصرف مجدد، نشانه‌های این تمایل و همین‌طور راه‌های مبارزه با آن
2. کمک به فرد برای بهبود بیماری‌های روحی و مشکلاتی نظیر اضطراب و افسردگی
3. شناسایی مشکلات زیر بنایی که باعث گرایش فرد به اعتیاد شده و تلاش برای برطرف کردن آن‌ها
4. کمک به فرد برای بهبود روابط خانوادگی و دوستانه و به دست آوردن موقعیت اجتماعی ازدست‌رفته
برای کسب اطلاعات در زمینه مشاوره ترک اعتیاد کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه اعتیاد می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره ترک اعتیاد تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
هروئین نام یک ماده مخدر سفیدرنگ است که از مورفین تهیه می‌شود و به همین خاطر در خانواده مواد افیونی یا اوپیوئیدها قرار می‌گیرد که مکانیسم اصلی فعالیت آن‌ها کند کردن فعالیت دستگاه عصبی و ایجاد احساس آرامش در فرد است.
استفاده از هروئین باعث بروز نشانه‌هایی در شرایط جسمی و روحی فرد می‌شود که از آن جمله می‌توان به احساس آرامش و سرخوشی، خواب‌آلودگی و گیجی و کاهش اشتها اشاره کرد.
برای ترک اعتیاد به هروئین روش‌های مختلفی وجود دارد که با توجه به مدت مصرف، شرایط جسمی فرد و سایر عوامل متخصص از یکی از آن‌ها استفاده می‌کند بااین‌حال درصورتی‌که از جلسات بازپروری و مشاوره روانی در کنار مراحل درمان فیزیولوژیک استفاده شود احتمال اثرگذاری آن به‌مراتب افزایش پیدا می‌کند.
سیستم ایمنی نوزاد با سیستم ایمنی بدن یک فرد بزرگسال فرق می‌کند و از توانمندی که سیستم ایمنی یک فرد بزرگسال دارد برخوردار نیست. اگرچه مادران می‌توانند پادتن و مصونیت بدن خودشان را به نوزاد منتقل کنند اما باز هم بدن نوزاد نمی‌تواند با بیماری‌های سخت‌تر مبارزه کند. به همین منظور ضروری است که والدین از راه‌های تقویت سیستم ایمنی نوزاد خود آگاه باشند و به این صورت سلامت فرزندشان را تضمین نمایند. با کمک گرفتن از مشاوره کودک می‌توانید اطلاعات خود را در این زمینه افزایش دهید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع : سیستم ایمنی نوزاد
سیستم ایمنی بدن هر انسانی از یک شبکه تشکیل شده و دارای پروتئین‌ها و سلول‌هایی است که می‌توانند از بدن محافظت کنند. هنگامی که موجودات خارجی مانند ویروس‌ها و باکتری‌ها وارد بدن انسان می‌شوند، گلبول‌های سفید بدن آن را به عنوان موجودات غیر خودی تشخیص می‌دهند. در مرحله بعد برای از بین بردن موجودات خارجی دست به کار می‌شوند. پادتن‌ها همگی پروتئین‌های مبارزه کننده با عفونت‌های داخل بدن هستند. وظیفه سیستم ایمنی بدن محافظت انسان در برابر موجودات خارجی و نشان دادن واکنش مناسب در برابر این موجودات می‌باشد.
پادتن‌های ضروری بدن نوزاد از طریق جفت جنین و در دوران سه ماهه آخر بارداری از طریق بدن مادر به بدن نوزاد منتقل می‌شود. این پادتن‌ها موجب می‌شود بدن نوزاد از محافظت کافی در برابر فرایند متولد شدن برخوردار باشد. سطح مصونیت بدن مادر، میزان و نوع پادتن‌هایی که قرار است به بدن نوزاد منتقل شوند را تعیین می‌کند.
نوزاد در طول دوران جنینی‌اش از وجود باکتری‌های مفید درون واژن مادرش نفع می‌برد. به همین دلیل روده نوزاد از مقادیر زیادی باکتری مفید تشکیل می‌شود. همین باکتری‌ها سیستم ایمنی نوزاد را تقریت می‌کنند. شیردهی در گسترش و تکمیل سیستم ایمنی بدن نوزاد رابطه نزدیکی دارد. شیردهی در ماه‌های اولیه زندگی نوزاد تاثیر بسیار زیادی می‌گذارد. نوزادانی که بلافاصله پس از تولد شیر مادرشان را می‌خورند جریان تازه‌ای از مصونیت به بدنشان وارد می‌شود. کولوستروم که در اولین شیر تولید شده سینه مادر وجود دارد، پادتن‌های قدرتمندی دارد که می‌تواند با بیماری‌ها مبارزه کند.
در هر سختی فایده‌ای وجود دارد؛ پدر و مادرها باید بدانند که وقتی فرزندشان بیمار می‌شود در حقیقت بدنش در حال تولید کردن پادتن‌های بیشتر برای مبارزه با موجودات خارجی است. این پادتن‌ها در مبارزه با بیماری‌های مشابه کارایی دارند. حتی ممکن است در کوتاه مدت تاثیر خود را نشان دهند. در ادامه به بررسی راه‌های تقویت سیستم ایمنی بدن نوزاد می‌پردازیم:
درون شیر مادر پادتن‌هایی با ترکیبات مغذی مناسب وجود دارد. از جمله این ترکیبات می‌توان به چربی، پروتئین، قند و پروبیوتیکس ضروری اشاره کرد که برای تقویت و پشتیبانی از سیستم ایمنی بدن نوزاد شما کمک کننده هستند. تمام پادتن‌هایی که برای مبارزه با موجودات خارجی در بدن نوزاد لازم است درون شیر مادر وجود دارد و از آن طریق به بدن نوزاد منتقل می‌شود.
خواب مانند تغذیه در حفظ سلامت بدن و برخوردار بودن از یک سیستم ایمنی قوی موثر است. در واقع برخورداری از خواب و استراحت کافی از نظر جسمی و روحی باعث افزایش سطح انرژی بدن می‌شود. خواب و استراحت کافی همراه با یک الگوی منظم خواب در نوزادان بسیار ضروری است. محرومیت از خواب کافی با تاثیر مستقیم به روی سیستم بدنی باعث ایجاد ضعف در عملکرد آن می‌شود. مسلما خواباندن نوزاد مخصوصا در طول شب کار ساده‌ای نیست، بنابراین لازم است شما با خلاقیت و ابتکار خود راهی برای خواباندن نوزادتان پیدا کنید.
تغذیه از دیگر روش‌های موثر در تقویت سیستم ایمنی نوزاد به شمار می‌رود. به همین دلیل باید مواد مغذی ضروری به خصوص ویتامین‌ها را در برنامه غذایی خود قرار دهید. مواد مغذی مختلف مانند مرکبات، میوه‌های قرمز رنگ، سبزیجات برگ سبز، فلفل، جعفری و… از بهترین منابع تغذیه برای مادر به شمار می‌روند.
علاوه بر این‌ها یک دسته از املاح برای رشد نوزاد در دوران نوزادی ضرورت دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها آهن است. این عنصر معدنی علاوه بر اینکه در شیر خشک غنی شده وجود دارد در طیف گسترده‌ای از مواد غذایی مانند گوشت قرمز، حبوبات و اسفناج نیز قرار دارد.
برخی عادات بدی که والدین در طول روز آن‌ها را تکرار می‌کنند، می‌تواند به روی سیستم ایمنی بدن نوزاد تاثیرگذار باشد. به عنوان مثال هرگز نباید چیزی که از تمیز بودن آن اطمینان ندارید را در داخل دهان نوزادتان قرار دهید. در نتیجه در صورت افتادن پستانک نوزاد به روی زمین نباید آن را با دست پاک کنید و دوباره در دهان نوزاد قرار دهید. سعی کنید در مورد شیشه شیر نوزادتان نیز این نکته را رعایت کنید. بهتر است برای جلوگیری از گریه کردن نوزادتان همیشه یک عدد پستانک اضافه همراه خود داشته باشید. لازم است همیشه برای چشیدن غذای نوزاد از قاشق جداگانه استفاده کنید. ممکن است باکتری‌هایی که برای شما بی ضرر هستند برای نوزادتان ضرر داشته باشند.
واکسن زدن به نوزاد بهترین راه برای تقویت سیستم ایمنی بدن است. به این صورت که از طریق واکسن میکروب‌های ضعیف شده بیماری‌های خطرناک وارد بدن شده و به این صورت سیستم ایمنی برای مقابله با آن آماده می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌شود که به نوبت‌های واکسن نوزاد خود توجه ویژه‌ای داشته باشید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
سیستم ایمنی نوزاد نارس به چه صورت عمل می‌کند؟
به طور کلی سیستم ایمنی بدن نوزاد نارس خطر بیشتری در مقابل ابتلا به عفونت‌ها قرار دارد. این بدان دلیل است که در بدن مادر به خوبی رشد نکرده‌اند و طبعا سیستم ایمنی آن‌ها نیز به اندازه کافی تقویت نشده است. با کمک گرفتن از یک فرد متخصص می‌توانید به تقویت سیستم ایمنی بدن فرزند خود کمک کنید.
منبع : سیستم ایمنی نوزاد
کودکان استثنایی یا کودکان با نیازهای خاص به گروهی از کودکان گفته می‌شود که در یکی از توانایی‌های حسی، حرکتی یا هوشی با میانگین جامعه تفاوت داشته باشند. این تعریف علاوه بر این تفاوت‌ها مشکلات رفتاری مانند بیش فعالی یا اوتیسم را نیز شامل می‌شود. دلیل نام‌گذاری این کودکان به عنوان استثنایی این است که آن‌ها در مقایسه با گروه اکثریت، جامعه کوچک‌تری را تشکیل می‌دهند. با توجه به نیازهای خاص آموزشی و مراقبتی این کودکان یک زمینه تخصصی در علم روانشناسی به بررسی این کودکان و شیوه آموزش آن‌ها می‌پردازد. در ادامه به بررسی بیشتر این حیطه از روانشناسی خواهیم پرداخت پس با ما همراه باشید.
منبع : کودکان استثنایی چه کسانی هستند؟
کودک استثنایی به آن دسته از کودکانی گفته می‌شود که در مقایسه با اکثریت همسالان تفاوت‌هایی را در یک یا چند زمینه حسی، حرکتی، رفتاری و هوشی دارند. اگرچه عبارت کودکان استثنایی معمولاً نوعی نقص و ناتوانی را به ذهن متبادر می‌کند، اما همانطور که در تعریف بالا گفته شد این کودکان صرفاً با اکثریت متفاوت هستند و این تفاوت می‌تواند مانند بهره‌های هوشی بالا و کودکان تیزهوش به صورت مثبت نیز تعریف شود. برخورد و تربیت این کودکان نیز به شیوه‌ای خاصی باید باشد، با دریافت مشاوره کودک می‌توانید مهارت های لازم را بیاموزید.
معمولاً کودکان استثنایی را برحسب نوع تفاوتی که با سایرین دارند در دسته‌بندی‌های مشخصی قرار می‌دهند که معروف‌ترین این طبقه بندی‌ها به صورت زیر است.
کودکان استثنایی بر اساس میزان بهره هوشی به دو گروه آهسته گام یا عقب مانده ذهنی و تیزهوش تقسیم می‌شوند. البته هر کدام از این دو گروه نیز با توجه به میزان بهره هوشی در دسته‌های مختلفی قرار می‌گیرند. این طبقه بندی به معلمان و سایر افرادی که با این گروه از کودکان در ارتباط هستند کمک می‌کند تا بدانند که این کودکان چه نیازهایی دارند و چه انتظاراتی می‌توان از آن‌ها داشت.
این گروه از کودکان استثنایی در یکی از حواس بینایی و شنوایی و یا هر دوی آن‌ها دچار مشکل هستند. آن‌ها ممکن است دچار ضعف‌های شدید در حواس خود باشند و یا به طور کلی از یک حس محروم شوند. با توجه به اینکه ناتوانی در صحبت کردن ارتباط چندانی با حواس فرد ندارد معمولاً این آسیب در این طبقه بندی قرار نمی‌گیرد.
همانطور که از نام این طبقه پیداست کودکان استثنایی که در این گروه قرار می‌گیرند به لحاظ توانایی حرکت و فعالیت در محیط با محدودیت‌هایی مواجه هستند. یکی از اصلی‌ترین دلایلی که برای ناتوانی‌های حرکتی بیان می‌شود فلج مغزی است. البته فلج مغزی شرایطی نیست که صرفاً توانایی حرکتی فرد را تحت تأثیر قرار دهد، بلکه می‌تواند سایر توانایی‌های کودک از جمله بهره هوشی را نیز تحت الشعاع قرار دهد؛ اما جدی‌ترین آسیب و ناتوانی که برای کودک به همراه خواهد داشت ناتوانی حرکتی است.
کودکان این گروه به طور کلی با نام کودکان ناسازگار شناخته می‌شوند و اختلالات رفتاری مانند بیش فعالی، نقص توجه و اختلالات طیف اوتیسم در این گروه قرار می‌گیرند. اگرچه هنوز دلیل قطعی ابتلا به این اختلالات مشخص نشده با این حال متخصصان معتقدند وجود نارسایی‌های جدی در مغز این کودکان باعث ایجاد تفاوت‌های رفتاری می‌شود.
نحوه آموزش کودکان استثنایی یکی از موضوعاتی است که برای سال‌ها در روانشناسی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در حال حاضر دو دیدگاه در زمینه آموزش این کودکان مطرح است و هریک از آن‌ها دلایلی برای تأیید خود و رد دیگری دارند.
طرفداران این دیدگاه معتقدند با توجه به نیازهای خاص این گروه از کودکان بهتر است آن‌ها در شرایطی مجزا از سایرین و با کمک گرفتن از معلمانی که در زمینه آموزش کودکان استثنایی تخصص دارند تحصیل کنند. یکی از مزایای این دیدگاه این است که کودکان با گروه بزرگی از همسالان‌شان آشنا می‌شوند که مشکلاتی مشابه آن‌ها دارند و این موضوع به لحاظ روابط اجتماعی و پذیرش ناتوانی‌ها برای آن‌ها مطلوب خواهد بود.
طرفداران این شیوه معتقدند که نباید کودکان استثنایی را از سایر اعضای جامعه جدا کرد. آن‌ها می‌بایست از همان کودکی ارتباط برقرار کردن و تعامل درمیان سایر اعضای جامعه را یاد بگیرند. از نظر معتقدین به این شیوه آموزشی جدا کردن کودکان استثنایی از سایر دانش آموزان به معنای دامن زدن به ناتوانی‌های این گروه از کودکان است.
افرادی که در گروه استثنایی قرار می‌گیرند معمولاً از کودکی تا بزرگ‌سالی آسیب‌های بسیاری را تجربه می‌کنند. این آسیب‌ها می‌تواند به دلیل درک نامناسب مردم و جامعه، نبود خدمات رفاهی و یا زمینه بیماری‌های روحی به وجود بیاید. به همین خاطر بهتر است استفاده از نظرات مشاورین و روانشناسان برای این گروه از کودکان جدی‌تر گرفته شود تا آن‌ها بتوانند علی رغم وجود ناتوانی از سایر توانمندی‌های خود به خوبی استفاده کنند. از جمله دشواری‌های کودکان استثنایی می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم.
معمولاً با توجه به نوع نگاهی که به این کودکان می‌شود آن‌ها امکان پیدا کردن دوست در مدرسه یا محله را ندارند. حتی در شرایطی که سایر کودکان تمایل به دوستی و آشنایی با آن‌ها را دارند، ممکن است برخی محدودیت‌ها از جانب والدین برای کودکان وضع شود. علاوه بر این با توجه به نبود آگاهی راجع به آن‌ها و نیازهای آن‌ها معمولاً ارتباط دیگران با این کودکان نه تنها کمک کننده نیست، بلکه آسیب‌هایی را نیز به همراه خواهد داشت. ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی باعث آسیب روحی در این کودکان و احساس تنهایی می‌شود.
این کودکان با مشاهده سایر همسالان از ضعف خود احساس ناراحتی کرده و نسبت به سایرین خود را ضعیف‌تر می‌بینند. البته نوع برخورد اطرافیان و به خصوص بزرگ‌ترها تأثیر بسیاری در شکل گیری چنین باوری در کودک دارد. به همین خاطر آگاهی و آموزش بزرگسالانی که با این کودکان در ارتباط هستند نکته حائز اهمیتی است که معمولاً به آن بی‌توجهی می‌شود.
فقدان امکانات رفاهی مناسب برای بهره مندی این گروه از خدمات اجتماعی، از جمله دشواری‌هایی است که باعث محرومیت آن‌ها از تجربه مسائل بسیاری شده و به مشکلات روحی آن‌ها دامن می‌زند.
وجود یک کودک استثنایی در خانواده می‌تواند زندگی تمامی اعضای خانواده را تحت تأثیر قرار دهد. به همین خاطر در زمینه سلامت روان و کیفیت زندگی اعضای خانواده این کودکان تحقیقات بسیاری صورت گرفته و معمولاً به آن‌ها توصیه می‌شود برای جلوگیری از بروز مشکلات روحی جدی با یک مشاور در ارتباط باشند. برخی از این مشکلات را می‌توان به این صورت عنوان کرد.
درمان در کودکان استثنایی با توجه به نوع آسیب و مشکلات پیش آمده می‌تواند حالات مختلفی داشته باشد. استفاده از داروها، جلسات توانبخشی یا آموزش‌های رفتاری می‌توانند اهداف درمانی برای این گروه از کودکان باشند. علاوه بر این استفاده از جلسات مشاوره و مراقبت از سلامت روان این کودکان نیز اهمیت بالایی دارد. البته در درمان این کودکان باید به این نکته توجه داشت که درمان‌ها معمولاً با هدف کنترل وضعیت فعلی یا جلوگیری از گسترش بیماری شکل می‌گیرند و احتمال بهبودی کامل برای این کودکان بسیار ضعیف است. شما می توانید خدمات درمانی و آموزشی مورد نیاز را از برترین متخصصان مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو دریافت کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
آیا کودکان استثنایی می‌توانند در مدارس عادی تحصیل کنند؟
در سال‌های اخیر آموزش و پرورش تلاش‌هایی را در این زمینه انجام داده است اما این مسئله به میزان معلولیت فرد و توانایی وی برای تطبیق با جامعه بستگی دارد.
چه زمانی کودکان کم بینا یا کم‌شنوا در گروه کودکان استثنایی قرار می‌گیرند؟
درصورتی که شدت کم بینایی یا کم شنوایی به حدی باشد که جریان عادی زندگی کودک را تحت الشعاع قرار دهد این کودکان در گروه کودکان استثنایی قرار می‌گیرند.
آیا از اصول حرف زدن با کودک آگاهی دارید؟ یکی از راه‌های برقراری ارتباط با کودک، ارتباط کلامی و گفتگو با اوست. کودک باید یاد بگیرد چگونه با اطرافیان ارتباط برقرار کند و شبکه ارتباطی خود را افزایش دهد. متاسفانه در جوامع امروزی، مشکلات اقتصادی، شاغل بودن والدین، اختلالات روانی و انواع بیماری‌ها شرایطی را ایجاد کرده که پدر و مادرها حوصله وقت گذراندن با کودک خود را نداشته باشند و نتوانند اصول صحیح برقراری ارتباط را به فرزند خویش یاد دهند. اما راه حل این مشکل چیست؟ آیا کودک به تنهایی و بدون کمک گرفتن از والدین می‌تواند اصول صحیح ارتباطات اجتماعی را یاد بگیرد و روابط اجتماعی خود را گسترش دهد؟ با آگاهی از اصول حرف زدن با کودک و کمک گرفتن از متخصص، می‌توانید ارتباط بهتری با فرزند خود برقرار نمایید. برای کسب اطلاع در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع : حرف زدن با کودک چگونه باید باشد؟
حرف زدن با کودک ضمن اینکه باعث تقویت ارتباط بین شما و فرزندتان می‌شود، اصول صحیح صحبت کردن را هم به او می‌آموزد. پیشنهاد می‌شود مقاله آموزش بچه داری را هم بخوانید. در ادامه 11 روش صحیح حرف زدن با کودک را شرح داده‌ایم.
اولین نکته در ایجاد ارتباط با کودک “خواندن نام کودک” است. ابتدا باید تمامی حواس کودک را به خود جلب نمایید و او را از توجه به اطراف باز دارید. به این منظور اسم کودک خود را صدا بزنید تا بداند که مخاطب اصلی کلام شماست و باید به صحبت‌هایتان دقت کند.
وقتی کودک سوالی دارد یا برای صحبت کردن با والدین پیش قدم می‌شود، باید در اولویت کار پدر و مادر قرار بگیرد. هر کاری که مانع توجه به صحبت‌های کودک می‌شود اعم از تماشای تلویزیون یا سرگرم بودن با موبایل باید کنار گذاشته شود تا کودک احساس کند برای والدین ارزشمند است و آن‌ها با دقت به حرف‌هایش گوش می‌دهند.
وقتی پدر و مادر هنگام گفتگو با کودک، دائما از کلمات منفی استفاده کنند و به کودک خود القا نمایند که او دست به هر کاری بزند، خرابکاری ایجاد می‌شود، حس گناه را در فرزند خود شکل می‌دهند. به جای اینکه از جملاتی مانند اینکه ” نه نکن- لیوان را محکم بگیر، آن را می‌شکنی” استفاده کنید، اصول صحیح صحبت با کودک خود را رعایت نمایید و جملاتی را به کار ببرید که به او اعتماد به نفس ببخشد و حس شادی در وی ایجاد کند.
اگر شما شاغل هستید و یا به هر دلیلی نمی‌توانید صبر کنید تا کودک کارهایش را انجام دهد، دائما نگویید” زود باش، زود باش. دیرم شده” استفاده از این عبارت‌ها در کودک شما استرس ایجاد می‌کند و باعث می‌شود دست و پای خود را گم کند. در نتیجه انجام کار برایش سخت‌تر می‌شود؛ حتی اگر قرار باشد کار ساده‌ای مانند بستن بند کفشش را انجام بدهد.
هرگز در هنگام صحبت کردن با کودک خود، از عبارت‌های مقایسه‌ای استفاده نکنید. گفتن اینکه آن بچه این کار را می‌کند اما تو بلد نیستی، اعتماد به نفس کودک را به خطر می‌اندازد. بهتر است به طور غیر مستقیم در مورد رفتارهای صحیح بچه‌های دیگر صحبت کنید. به طور مثال به کودک خود بگویید” عزیزم دیدی آن بچه چقدر با ادب بود و پس از وارد شدن به همه مهمان‌ها سلام کرد؟ همه افرادی که در مهمانی بودند او را تشویق کردند”.
بیشتر بخوانید: اشتباهات تربیتی والدین
برای درک بهتر کودک خود و داشتن ارتباط صمیمانه‌تر لازم است که عمیقا توجه خود را به او معطوف نماید. ارتباط کلامی با کودک همراه با حفظ ارتباط چشمی، می‌تواند تاثیر جملات و عباراتی را که استفاده می‌کنید چندین برابر کند.
کودک همیشه مقصر نیست. برخی از اشتباهات کودکان اقتضای سن آن‌هاست و زمینه رشد آنان را فراهم می‌آورد. لحن تحقیر آمیز و یا همراه با عصبانیت نمی‌تواند راه حل خوبی باشد. بهتر است کمی صبر کرده و وقتی کودک در شرایط مطلوب‌تری قرار گرفت و عصبانیت شما کمتر شد با او صحبت کنید.
مسلما کودک شما نمی‌تواند یک فرد کاملا مطیع و فرمانبردار باشد که هیچ آزادی عمل و بیانی ندارد. به همین دلیل هنگام صحبت با او هیچ گاه از کلمات و جملات تهدید آمیز استفاده نکنید زیرا کودک اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهد و در آینده هم نمی‌تواند آزادانه اظهار نظر کند.
اگر کودک به هر دلیلی بیشتر اوقات ساکت و آرام است یا در گوشه‌ای تنها می‌نشیند، به سراغ او بروید و در حین گفتگو، سوالات تحلیلی بپرسید. سوالاتی که نیاز به توضیح داشته باشند و تنها به پاسخ بله یا نه اکتفا نکنید. اینکه امروز در مهد کودک یا مدرسه چه اتفاقی افتاد؟ نظرت در مورد این کارتون چیست؟ کدوم یکی از شخصیت‌ها آن رو دوست داری و چرا؟
لازم نیست وقتی با کودک صحبت می‌کنید لحن کلام خود را بچگانه نشان دهید. آن‌ها بسیار باهوش هستند و طی روز لحن مکالمه شما را با اطرافیان می‌بینند. به همین دلیل لحن کودکانه شما را دوست ندارند و ترجیح می‌دهند موقع صحبت کردن با آن‌ها خودتان باشید؛ فقط شمرده‌تر صحبت کنید.
اجازه بدهید کودک با آرامش کامل تمام حرف‌های خود را بگوید و هیچگاه وسط حرف‌هایش نپرید. پریدن بین حرف‌های کودک به او این چنین القا می‌کند که حرف‌های تو چندان مهم نیستند و بهتر است زود حرف‌هایت را تمام کنی. در نتیجه کودک اشتیاق خود را برای ادامه دادن صحت‌هایش از دست می‌دهد. بهتر است اجازه دهید کودک صحبتش را تمام کند و سپس اگر سوالی از او دارید، بپرسید تا رشته کلام را گم نکند.
پدر و مادر ها باید بدانند که تمامی وظایف آن‌ها در قبال فرزند خویش تنها به رفع نیازهای مالی خلاصه نمی‌شود. کودکان به حمایت عاطفی و محبت نیاز دارند تا بتوانند در آینده از سلامت روانی برخوردار باشند و به طور صحیح ارتباط اجتماعی برقرارنمایند. آن‌ها دوست دارند با والدین خود وقت بگذرانند و از آرزوها و امیال خود با پدر و مادر صحبت کنند. اگر خستگی، شاغل بودن و مشکلات اقتصادی به عنوان موانع ایجاد ارتباط بین کودک و والدین قرار بگیرد، کودک نمی‌تواند اصول صحیح ارتباط را یاد بگیرد و با اطرافیان خود صحبت کند، در نتیجه مهارت‌های اجتماعی او رشد نمی‌کند و همیشه تنها خواهد بود. حتما مقاله آموزش پدر و مادر را بخوانید.
پدر و مادرها به دلیل اینکه مدت زمان بیشتری با کودک خود وقت می‌گذرانند، به عنوان الگوی رفتاری برای فرزند در نظر گرفته می‌شوند. پس باید به نوع جملاتی که در هنگام صحبت کردن به کار می‌برید، توجه داشته باشید. استفاده از کلماتی همچون لطفا یا تشکر بسیار مهم است زیرا به کودک می‌آموزد که در قبال کارهای خوبی که دیگران برایش انجام می‌دهند، حس قدردانی داشته باشد و از آن‌ها تشکر نماید. همچنین شما می‌توانید با کمک گرفتن از یک فرد متخصص، اصول صحیح برقراری ارتباط با کودک را فرا بگیرید. برای آشنایی با بهترین روش‌های تربیت کودک کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
کودکان به اقتضای سن خود نیازمندند که با کلامی ساده و بدون ابهام با آن‌ها صحبت شود. به کار بردن جملات مبهم و یا کلمات سنگین، کودک را دچار سردرگمی کردهه و مانع از این می‌شود که به خوبی حرف‌های شما را درک کند و به آن جامه عمل بپوشاند.
پدر و مادرها باید بدانند که وظایف آن‌ها در قبال فرزند خویش تنها به رفع نیازهای مالی خلاصه نمی‌شود. کودکان به حمایت عاطفی و محبت نیاز دارند تا بتوانند در آینده از سلامت روانی برخوردار باشند و به طور صحیح ارتباط اجتماعی برقرارنمایند. آن‌ها دوست دارند با والدین خود وقت بگذرانند و از آرزوها و امیال خود با پدر و مادر صحبت کنند.
منبع : حرف زدن با کودک چگونه باید باشد؟