داروهای ضد روان پریشی که با نام ضد سایکوزها یا آنتی سایکوتیک ها نیز شناخته می‌شوند از سوی پزشک معالج جهت درمان برخی بیماری‌های روحی و روانی و کاهش علائم سایکوز که عمدتا توهم و هذیان است، تجویز می‌گردد. در ابتدا داروهای ضد روانپریشی تولید و استفاده گردید که نسبت به داروهای جدید دارای عوارض جنسی، عضلانی و حرکتی بیشتری بود. به همین دلیل داروهای ضد روانپریشی در حال حاضر در دو دسته نسل اول و نسل دوم در داروخانه‌ها موجود هستند.
به طور کلی تمامی داروهای ضدسایکوز چه در استفاده کوتاه مدت و چه استفاده بلند مدت منجر به درمان بیماری نخواهد شد و فقط به عنوان دارویی که علائم سایکوز را کم کند و شرایط یک زندگی متعادل را امکان‌پذیر نماید، بایستی توسط بیمار مصرف شود. در ادامه اطلاعات کاملی از داروهای ضد روان پریشی ارائه کرده‌ایم.
برای دریافت مشاوره در زمینه داروهای ضد روان پریشی می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت منزل با شماره 9099070354 تماس بگیرید.
منبع: داروهای ضد روان پریشی نسل اول و نسل دوم
داروهای ضد روان پریشی یا داروهای آنتی سایکوتیک از دسته داروهایی هستند که علائم و ویژگی های روان پریشی را کنترل و درمان می‌کنند. اما زمانی که پزشک داروهای ضد روان پریشی تجویز می‌کند؛ به منظور روان پریشی شما نیست. این دسته دارو ها معمولا برای افسردگی و وسواس نیز تجویز می‌شود.
داروهای ضد روان پریشی بخش مهمی از روند درمان افراد با شدت بالا هستند که بدون این داروها رفتارهای بسیار مخرب از خود بروز می‌دهند. در صورتی که این افراد در شرایط شدید نیازمند بستری در بیمارستان های شبانه روزی هستند. در این مقاله به طور کل داروهای ضد روانپریشی را توضیح داده ایم. برای کسب اطلاعات بیشتر تا انتهای مقاله همراه ما باشید.
برای آشنایی با دلیل تجویز داروهای ضد روان پریشی، در ابتدا بهتر است با تعریفی از روانپریشی و یا سایکوز شروع کنیم. در واقع روانپریشی وضعیتی از بیمار است که در آن بیمار توانایی ارتباط با واقعیت را از دست می‌دهد و به همین دلیل توهم و هذیان از علائم اصلی روان پریشی است.
زمانی که بیمار دچار روان پریشی می‌شود، اغلب صداهایی را از محیط می‌شنود که در واقع در خیال و توهم او است و در واقعیت چنین نیست. در این حالت بیمار دارای باورهایی است که در خیال خود آن‌ها را دیده و در واقعیت نیز صحت آن‌ها را تایید می‌کند. به همین دلیل برای کاهش نشانه ها از داروهای ضد روان پریشی استفاده می‌کنند.
داروهای ضد روان پریشی برای درمان اختلالات روحی و روانی و بیماری‌های مثل اسکیزوفرنی و دوقطبی کاربرد دارد و در درمان و کاهش علائم بیماران اسکیزوفرنی موفق بوده است.
از داروهای ضد روان پریشی برای درمان برخی بیماری‌های شدید روانی و گاها درمان سکسکه و همینطور کاهش درد برای برخی بیماران نیز استفاده می‌شود. نکته‌ای که پیرامون این داروها وجود دارد این است که داروهای ضد روان پریشی عمدتا برای کاهش علائم بیماری استفاده می‌شود و خاصیت درمانی ندارد. به طور کلی داروهای ضد روانپریشی به دلیل ساختاری که دارد در کنار فواید بسیار دارای عوارض زیادی نیز هست و همین عامل باعث قطع مصرف دارو از سوی بیمار می‌گردد که باعث بدتر شدن شرایط او خواهد شد.
داروهای ضد روان پریشی از مهار کننده‌های دوپامین، سروتونین و نورآدرنالین هستند که باعث می‌شود سطح این انتقال دهنده‌ها در مغز افزایش پیدا کند و در نهایت شرایط یک زندگی عادی و متعادل را برای بیمار ایجاد نماید. داروهای ضد روان پریشی معمولا به شکل قرص در دوزهای مختلف وجود دارد، البته بیمارانی که مشکل بلع دارند، می‌توانند از نوع شربت این داروها استفاده کنند.
موارد مصرف داروهای ضد روان پریشی
داروهای ضد روان پریشی با توجه به عملکردی که بر روی مغز بیمار دارد علاوه بر اینکه داروهای ضد سایکوز هستند، در درمان برخی مشکلات روحی و روانی نیز از سوی پزشک تجویز شده‌اند. از جمله این بیماری‌ها می توان به موارد زیر اشاره کرد.
داروهای ضد روان پریشی که با نام ضد سایکوزها یا آنتی سایکوتیک ها نیز شناخته می‌شوند از سوی پزشک معالج جهت درمان برخی بیماری‌های روحی و روانی و کاهش علائم سایکوز که عمدتا توهم و هذیان است، تجویز می‌گردد. در ابتدا داروهای ضد روان پریشی تولید و استفاده گردید که نسبت به داروهای جدید دارای عوارض جنسی، عضلانی و حرکتی بیشتری بود. به همین دلیل داروهای ضد روانپریشی در حال حاضر در دو دسته نسل اول و نسل دوم در داروخانه‌ها موجود هستند. به طور کلی تمامی داروهای ضدسایکوز چه در استفاده کوتاه مدت و چه استفاده بلند مدت منجر به درمان بیماری نخواهد شد و فقط به عنوان دارویی که علائم سایکوز را کم کند و شرایط یک زندگی متعادل را امکان‌پذیر نماید، بایستی توسط بیمار مصرف شود. در ادامه اطلاعات کاملی از داروهای ضد روان پریشی ارائه کرده‌ایم.
منبع : داروهای ضد روان پریشی نسل اول و نسل دوم
برای آشنایی با دلیل تجویز داروهای روان پریشی، در ابتدا بهتر است با تعریفی از روانپریشی و یا سایکوز شروع کنیم. در واقع روانپریشی وضعیتی از بیمار است که در آن بیمار توانایی ارتباط با واقعیت را از دست می‌دهد و به همین دلیل توهم و هذیان از علائم اصلی روان پریشی است.
زمانی که بیمار دچار روان پریشی می‌شود، اغلب صداهایی را از محیط می‌شنود که در واقع در خیال و توهم او است و در واقعیت چنین نیست. در این حالت بیمار دارای باورهایی است که در خیال خود آن‌ها را دیده و در واقعیت نیز صحت آن‌ها را تایید می‌کند.
دارو های ضد روان پریشی برای درمان اختلالات روحی و روانی و بیماری‌های مثل اسکیزوفرنی و دوقطبی کاربرد دارد و در درمان و کاهش علائم بیماران اسکیزوفرنی موفق بوده است.
از داروهای ضد روان پریشی برای درمان برخی بیماری‌های شدید روانی و گاها درمان سکسکه و همینطور کاهش درد برای برخی بیماران نیز استفاده می‌شود. نکته‌ای که پیرامون این داروها وجود دارد این است که داروهای ضد روان پریشی عمدتا برای کاهش علائم بیماری استفاده می‌شود و خاصیت درمانی ندارد.
به طور کلی داروهای ضد روان پریشی به دلیل ساختاری که دارد در کنار فواید بسیار دارای عوارض زیادی نیز هست و همین عامل باعث قطع مصرف دارو از سوی بیمار می‌گردد که باعث بدتر شدن شرایط او خواهد شد.
داروهای ضد روان پریشی از مهار کننده‌های دوپامین، سروتونین و نورآدرنالین هستند که باعث می‌شود سطح این انتقال دهنده‌ها در مغز افزایش پیدا کند و در نهایت شرایط یک زندگی عادی و متعادل را برای بیمار ایجاد نماید.
داروهای ضد روان پریشی معمولا به شکل قرص در دوزهای مختلف وجود دارد، البته بیمارانی که مشکل بلع دارند، می‌توانند از نوع شربت این داروها استفاده کنند.
داروهای ضد روان پریشی با توجه به عملکردی که بر روی مغز بیمار دارد علاوه بر اینکه داروهای ضد سایکوز هستند، در درمان برخی مشکلات روحی و روانی نیز از سوی پزشک تجویز شده‌اند. از جمله این بیماری‌ها می توان به اسکیزوفرنی(جنون جوانی)، اختلال اسکیزوافکتیو، برخی از انواع اختلالات دوقطبی و افسردگی حاد نیز اشاره کرد.
از برخی داروهای ضد روان پریشی نیز در درمان برخی اختلالات شامل اضطراب شدید اما از دوز پایین دارو، مشکلات جسمی مانند سکته‌های مداوم، مشکلات تعادل و حالت تهوع، مشکلات خواب، اختلال شخصیت مرزی و رفتارهای تکانشگری استفاده می‌شود.
اشاره کوتاهی کردیم که داروهای ضد روان پریشی خاصیت درمانی ندارند، اما برای کاهش علائم بیماری‌هایی روانی حاد همچون اسکیزوفرنی، دو قطبی و افسردگی باعث کاهش علائم می‌شود. از جمله علائمی که با مصرف داروهای ضد روان پریشی کم می‌شود می‌توان به کاهش توهمات و هذیان‌ها مانند شنیدن صدا و یا هذیان شک و تردید، اضطراب و آشفتگی جدی، احساس تهدید، گفتار نامفهوم و تفکر ناخودآگاه، گیجی، رفتار خشونت آمیز یا تهاجمی، شیدایی و … اشاره کرد.
طول درمان دارو را پزشک متناسب با نوع بیماری و شرایط بیمار مشخص می‌شود. به طور کلی اثر بخشی داروهای ضد روانپریشی بعد از چند هفته مصرف مشخص می‌گردد که ممکن است در برخی افراد مصرف چند هفته کافی باشد. اما در برخی بیماران همچون بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی حتی در صورت کاهش علائم بایستی که در طولانی مدت از این داروها مصرف شود.
به هرحال بهتر است پیرامون طول درمان با داروهای ضدروان‌پریشی با پزشک خود صحبت کنید.
همانطور که اشاره کردیم داروهای ضد روانپریشی در دو دسته نسل اول و نسل دوم در داروخانه‌ها وجود دارد. تفاوت این دو نسل از داروهای ضد روان پریشی در میزان عوارض جانبی آن‌هاست، اما هر دو نسل عملکرد مناسبی دارد.
داروهای ضد روان پریشی نسل اول به عنوان داروهای آرام بخش شناخته شدند، چراکه پس از اینکه بیمار این دسته از داروها را به تجویز پزشک مصرف می‌کرد، علائم بیماری شامل هذیان، توهم شنیداری، اختلال فکری و … از بین می‌رفت.
اما مصرف طولانی مدت این داروها به دلیل ساختار و عملکردی که داشت احساساتی شامل بی احساسی، کاهش انگیزه و عجز در بیان احساس را نیز در بیمار ایجاد می‌کند. در ادامه به مهم‌ترین داروهای ضد روان پریشی نسل اول اشاره کرده‌ایم.
هالوپریدول
از داروی هالوپریدول برای در بیمارانی که مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال تورت و تیک‌های آوایی هستند، برای کاهش علائم استفاده می شود.
پرفنازین
تری فلوپرازین
از دیگر داروهای ضد روان پریشی نسل اول می‌توان به داروهای دروپردیول، فلوفنازین، تیوریدازین، فلوپنتیکسول، پیموزایدتری، فلوپرازین، کلرپرومازین، تیوتیکسن و پرومتازین اشاره کرد.
عوارض جانبی داروهای نسل اول
داروهای ضدروان‌پریشی نسل اول عوارض بیشتری نسبت به دارو های نسل دوم دارند. از مهم‌ترین این عوارض‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
پس از گذشت چند سال داروهای ضد روان پریش نسل دوم به بازار آمدند که دارای عوارض جانبی بسیار کمتری نسبت به داروهای نسل اول بودند، اما به طور کلی دارای عملکرد یکسانی هستند. در ادامه به مهم‌ترین داروهای ضدروان‌پریشی نسل دوم اشاره کرده‌ایم.
ریسپریدون
الانزاپین
آریپیپرازول
از دیگر داروهای ضد روان پریش نسل دوم می‌توان به بارنوتیل، زوتپین و کلوزاپین اشاره کرد.
عوارض نسل دوم داروها
داروهای ضد روان پریش نسل دوم نسبت به داروهای نسل اول دارای عوارض کمتری بوده، اما بی عارضه هم نیستند. از مهم‌ترین عوارض داروهای ضدسایکوز نسل دوم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
در نظر داشته باشید که داروهای نسل دوم ضدروان‌پریش نسبت به داروهای نسل اول دارای عوارض جنسی، عضلانی و حرکتی کمتری است، اما افزایش وزن با دسته دوم بیشتر خواهد بود.
به طور کلی بهتر است مطابق تجویز پزشک خود با توجه به نوع و شدت بیماری از داروهای ضد سایکوز استفاده کنید و در نظر داشته باشید که این داروها به طور کلی دارای فواید بسیاری نسبت به عوارض جانبی شان هستند.
بایستی به این نکته توجه داشته باشید که بیمارانی که دارای علائم سایکوز و هذیان و توهم‌اند، علاوه بر مصرف داروهای ضد روان پریشی بایستی توسط متخصص و مشاور روان درمانی نیز شوند تا بتوانند با یادگیری مهارت‌های لازم به زندگی متعادل خود بازگردند.
شما عزیزان می‌توانید در صورتی که به پزشک خود دسترسی ندارید، در کمترین زمان و هزینه، بدون اینکه نیازی به خروج از منزل داشته باشید با برترین متخصصان کشور در ارتباط باشید.
برای دریافت مشاوره در زمینه داروهای ضد روان پریشی می‌توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.
برای عضویت در اینستاگرام (ذهن نو) کلیک کنید
آخرین تحقیقات علمی روانشناسی
ورود به صفحه
سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید
تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل
سراسر کشور :9099070354 استان تهران :9092301539
جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری